Pattsy stelt zich voor
Geplaatst: 08 mar 2019, 12:06
Hallo, ik ben 48 en kreeg eind 2017 de diagnose Ziekte van Hashimoto. Ik had al een paar maanden verschrikkelijke migraines, elke avond op de trein naar huis van het werk kreeg ik appelflauwtes en begon te trillen op mijn benen. Soms zat ik s avonds in de zetel en leek het alsof ik ineens ging stikken. Na een heleboel onderzoeken werd toen dus de diagnose gesteld. Sindsdien zijn een paar dingen verbeterd: het gevoel van stikken gebeurt veel minder vaak, migraines zijn minder heftig maar voor de rest is alles van kwaad naar erger. Ik slik Euthyrox 75 elke ochtend en heb gewoon het gevoel geen leven meer te hebben. Ik ben nu al 3 maand werkonbekwaam. Elke avond kwam ik al huilend naar huis van extreme vermoeidheid, op het werk kreeg ik regelmatig appelflauwtes of werd ik draaierig waardoor men mij een paar keer naar huis moest voeren. Ik kreeg enorme concentratie en energieproblemen. Ik werk 4/5de en elke vrije dag deed ik niks meer dan slapen. Nu ben ik dus al 3 maand thuis maar niets gaat beter. Integendeel, ik voel mij steeds meer geisoleerd, nog steeds extreem moei, zonder energie en zie het soms totaal niet meer zitten.
Ik heb mijn gezinnetje (mijn man en zoon) waar ik heel blij mee ben maar voor hen is deze situatie ook niet makkelijk (ook voor hen kan ik niet meer de persoon zijn die ik was en die ik terug zou willen zijn). En dus probeer ik hen vooral zoveel mogelijk te besparen. Maar verder heb ik geen familie of vrienden die er zijn voor mij of die mij willen steunen. Ik voel heel goed aan dat ze denken dat het allemaal in mijn hoofdje zit. En dus voel ik mij vooral ook erg eenzaam.
Ik heb inderdaad als kind verschillende trauma's meegemaakt en de laatste jaren zijn er ook triggers geweest die de ziekte waarschijnlijk hebben aangestoken maar als ik verder kijk en ook bloedonderzoeken van meer dan 10 jaar terug bekijk, besef ik nu dat deze ziekte al heel lang aanwezig is... Ik vind het zo erg dat ik zelfs de energie niet meer heb om leuke dingen te doen met mijn gezin, lawaai en zelfs muziek kan ik niet meer gedragen.
Mijn huisarts wou mij anti-depressiva voorschrijven maar dat heb ik geweigerd. Ik wil zelf nog controle hebben over mezelf en alles wat ik al heb ingenomen van medicatie heeft me nog niet verder geholpen, zo heb ik ook de indruk dat Euthyrox mij niet goed afgaat. Ik heb dit met de dokter al besproken maar volgens hem zijn mijn waarden nu OK dus zou dat geen probleem mogen zijn. Ondertussen ga ik wel naar de psycholoog die mij aanraadt om mijn hoofd tot rust te brengen maar ook dat lukt mij amper omdat ik zelf voortdurend op zoek wil gaan naar oplossingen omdat ik ervan overtuigd ben dat deze ziekte/medicatie mee verantwoordelijk zijn voor mijn lage energie/depressieve gemoedstand omdat ik door de vele lichamelijke klachten niet meer in staat ben te werken en dus onder te mensen te komen. In Belgie wordt blijkbaar alleen Euthyrox of soortgelijke medicatie voorsgeschreven en voor natuurlijk schildhormoon kan men blijkbaar alleen terecht bij erg dure alternatieve therapeuten, wat op dit moment voor mij niet haalbaar is. Ik ben hier op het forum nieuw en hoop wat nieuwe inzichten te kunnen krijgen en vooral een sprankeltje hoop. Alvast bedankt.
Ik heb mijn gezinnetje (mijn man en zoon) waar ik heel blij mee ben maar voor hen is deze situatie ook niet makkelijk (ook voor hen kan ik niet meer de persoon zijn die ik was en die ik terug zou willen zijn). En dus probeer ik hen vooral zoveel mogelijk te besparen. Maar verder heb ik geen familie of vrienden die er zijn voor mij of die mij willen steunen. Ik voel heel goed aan dat ze denken dat het allemaal in mijn hoofdje zit. En dus voel ik mij vooral ook erg eenzaam.
Ik heb inderdaad als kind verschillende trauma's meegemaakt en de laatste jaren zijn er ook triggers geweest die de ziekte waarschijnlijk hebben aangestoken maar als ik verder kijk en ook bloedonderzoeken van meer dan 10 jaar terug bekijk, besef ik nu dat deze ziekte al heel lang aanwezig is... Ik vind het zo erg dat ik zelfs de energie niet meer heb om leuke dingen te doen met mijn gezin, lawaai en zelfs muziek kan ik niet meer gedragen.
Mijn huisarts wou mij anti-depressiva voorschrijven maar dat heb ik geweigerd. Ik wil zelf nog controle hebben over mezelf en alles wat ik al heb ingenomen van medicatie heeft me nog niet verder geholpen, zo heb ik ook de indruk dat Euthyrox mij niet goed afgaat. Ik heb dit met de dokter al besproken maar volgens hem zijn mijn waarden nu OK dus zou dat geen probleem mogen zijn. Ondertussen ga ik wel naar de psycholoog die mij aanraadt om mijn hoofd tot rust te brengen maar ook dat lukt mij amper omdat ik zelf voortdurend op zoek wil gaan naar oplossingen omdat ik ervan overtuigd ben dat deze ziekte/medicatie mee verantwoordelijk zijn voor mijn lage energie/depressieve gemoedstand omdat ik door de vele lichamelijke klachten niet meer in staat ben te werken en dus onder te mensen te komen. In Belgie wordt blijkbaar alleen Euthyrox of soortgelijke medicatie voorsgeschreven en voor natuurlijk schildhormoon kan men blijkbaar alleen terecht bij erg dure alternatieve therapeuten, wat op dit moment voor mij niet haalbaar is. Ik ben hier op het forum nieuw en hoop wat nieuwe inzichten te kunnen krijgen en vooral een sprankeltje hoop. Alvast bedankt.