Stem en operatie

[Myra]

Afgelopen dinsdag is de hechting om mijn stemband verwijderd. ik kreeg twee verdovingsprikken en een lap over mijn hoofd en zag en voelde niets. Er zitten nu drie oplosbare hechtingen in, dus wat dat betreft hoef ik niet meer terug te komen. Zondag heb ik een wedstrijd, er wordt regen en ZW 6 verwacht, dat wordt dus buffelen, maar ik kan wel meteen ervaren of er al iets positiefs wat betreft mijn adem is. Hoewel............ pas na een week of drie is duidelijk of het verwijderen effect heeft.

[lija]

En dan duur wachten weer zo lang
Hoe gaat het dan nu met je?
Wat een enorm verhaal zo alles bij elkaar heb jij zeg!

(mis ook idd delen vorige forum, maar ja nu maar vers verder: tis nie aanders )

[Myra]

In principe gaat het best met mij hoor, en als ik geen hardloopster was geweest, was er niet zoveel aan de hand. Maar ja, dat ben ik wel. De wedstrijd met tegenwind viel niet tegen, maar dat kwam omdat we tegenwind in een groepje liepen met twee stoere mannen voorop die niet wilden dat vrouwen de kop overnamen. Dom van ze, want toen we de dijk af kwamen en wind in de poeperd kregen, werden die stoere mannen, die dus alles gegeven hadden, door iedereen ingehaald!
Vandaag trainde ik alleen en was het heuvelop weer hetzelfde gedonder met mijn ademhaling, balen. En na het verwijderen van de hechting heb ik ook weer minder stem! Eigenlijk is dat wel bijzonder, want vóór het plaatsen ervan werd gezegd dat ik nog minder stem zou krijgen, en dat werd juist meer! Ik wacht het nog een week af en beslis dan of ik weer neer Baarn ga.
Bedankt voor je belangstelling, hoe gaat het met jou?

[lija]

Vandaag trainde ik alleen en was het heuvelop weer hetzelfde gedonder met mijn ademhaling, balen. En na het verwijderen van de hechting heb ik ook weer minder stem! Eigenlijk is dat wel bijzonder, want vóór het plaatsen ervan werd gezegd dat ik nog minder stem zou krijgen, en dat werd juist meer! Ik wacht het nog een week af en beslis dan of ik weer neer Baarn ga.

Laatste snap ik niet helemaal ; je zou (nog)minder stem kunnen krijgen , maar werd wel meer of je bedoelt dat die hechting bepaalde en toen deze er nog IN zat je meer stem had?

Jaahh zalig dat hardlopen (of jogging) en dat roept voor mij ook dierbare fijne herinneringen op, mis het nog steeds dat lekker en vooral ook buiten sporten. De werking van vooral die endorfines zijn onvergelijkbaar met bv zoiets als zwemmen of andere sporten he?
Wel zalig soms "die domme mannen" he?

Bedankt voor je belangstelling, hoe gaat het met jou?

Dat weet ik dus niet, klinkt bizar vaak maar zo ervaar ik het wel.
Afgaand op puur lichamelijke deel is lastigste want in mijn geval zijn het niet alleen de hormonen die mogelijk ergens een rol spelen (overgang al jong gehad zonder veel gedoe tussen mijn 38e en 42e jaar) en ben nu 2e helft 50 (klinkt minder heftig )
Pas na aantal infecties, stopen met roken en dit is ook al intussen weer 2-3 jaar geleden werd alles kwakkel en samen met al de deels aangeboren dingen is het in vlagen soms wel enorm belemmerend en vaak pijnlijk...

Heb meen ik deels wat lab-uitslagen elders hier op forum gezet, besef dat niemand hier waarschijnlijk echt medisch geschoold is, maar vanuit ervaring en goed ingelezen kennis is er mogelijk iets van te zeggen?
Zelf weet ik bijna niets van medische dingen, hoor hooguit lading latijn en poog soms eens iets te onthouden ....en nader opzoeken via googlen, nee is niet mijn voorkeur omdat de wirwar TE groot is en de uiteindelijke zekerheid toch wel weer via een arts zal moeten komen
Ergens in december pas geloof ik kan ik terug naar endocrinoloog en dan zal nu ook de 2e keer punctie in de struma bobbel wel gelukt zijn met weefsel hoop ik, en ga vooralsnog ook wel uit van een "gezonde" uitslag...

Psyche is bij mij bijna altijd wel evenwichtig en vooral optimistisch geweest, wat beslist niet wil zeggen dat ook ik geen heel zware tegenslagen ken, maar heb geluk en ook wel de humor om goed te relativeren waardoor er meestal wel weer een soort balans is gelukkig!

[Myra]

Ik had door de stembandverlamming weinig stem en het kostte me ook moeite om te praten. De stemband stond stil in mijn luchtpijp, waardoor ik ook minder adem had. Omdat ik adem belangrijker vond (vind) dan stemgeluid, werd besloten om de stemband naar de kant te trekken (lateralisatie) maar er werd wel bij gezegd dat mijn stem dan nog minder zou worden. Dat nam ik voor lief. Maar tot mijn verbazing en die van de arts bleek dat ik bijna mijn eigen geluid en sterkte van stem weer terug had. Ook kostte het me geen moeite meer om te kunnen praten. Er werd toen gedacht dat het misschien zou kunnen komen omdat ik meer adem kreeg. Nu die hechting weer verwijderd is en mijn stem meteen minder is geworden, blijkt dat die toch op een of andere manier voor de stemverbetering heeft gezorgd en ben ik bang dat de verwijdering niet de beste keuze is geweest.

Je loopt niet meer hard, kan je dat niet meer?

Ik heb ook twee keer een punctie gehad, beide keren was er geen duidelijkheid. Maar dat gebeurt heel vaak wat ik me van het vorige schildklierforum kan herinneren.

[Moreen]

Beste Myra,
Hoe gaat het nu met je, een paar weken na dat onderzoek in Baarn?
Ik ben namelijk 10 dagen geleden geopereerd, de rechterschildklierhelft is verwijderd met een dikke tumor er in en mijn stem klinkt nu heel raar, het is mijn stem niet meer. Bovendien word ik bij de minste inspanning erg benauwd, dat vind ik ook heel eng. Ik las jouw berichten en ben er wel heel erg van geschrokken, de nasleep die je daarvan hebt, afschuwelijk!
De chirurg die mij opereerde zei dat er niks is misgegaan en dat mijn stem normaal klinkt. Maar hij herinnert zich mijn stem niet eens van voor de operatie.
Ik ben benieuwd hoe het jou verder zal vergaan. Sterkte met alles, Moreen

[Moreen]

Myra,
Excuses, ik heb nu pas gezien dat je recent ook berichten hebt achter gelaten, mvg Moreen

[Myra]

Dag Moreen,

Dat is balen hè, als het niet zo gaat als je gehoopt hebt. Nu is het bij jou nog maar kort geleden, dus de kans dat je stem weer normaal wordt is groot. Je kunt ook een (tijdelijke) stemverandering hebben door de beademingsbuis. Mocht je zenuw geraakt zijn, dan kan dat binnen een jaar nog goed komen. En ook logopedie kan helpen, zowel bij ademhalen als spreken. Doordat je nu last van je adem hebt, kan je uit angst misschien wel helemaal verkeerd gaan ademen en kom je in een soort vicieuze cirkel terecht. Bij mij zei de chirurg ook dat hij de zenuw niet geraakt had, want dat hij die heel mooi had zien lopen. Uit een scan bleek later dat ik een heleboel inwendig littekenweefsel heb dat rond die zenuw zit.
Sterkte en maak je niet te zenuwachtig! En als je ergens meezit, gewoon naar die chirurg gaan en het uitleggen en desnoods een second opinion vragen. Dat heb ik ook steeds gedaan, "mijn" chirurg stelde trouwens zelf die second opinion voor.
groetjes
Myra

[lija]

Nu die hechting weer verwijderd is en mijn stem meteen minder is geworden, blijkt dat die toch op een of andere manier voor de stemverbetering heeft gezorgd en ben ik bang dat de verwijdering niet de beste keuze is geweest.

Wel een aparte gewaarwording lijkt me als dmv een hechting ineens deels je stem weer werkt en is het niet mogelijk dan om daar een permanente hechting in te doen?
(niet vergelijkbaar met de ernst van jouw operatie! Maar onbedoeld door slordigheid arts destijds heb ik al wel 20 jaar nog 2 blauwdradige (knoop)hechtingen in peesje van een vinger zitten die "oplosbaar zouden zijn" en omdat operatie mislukte, deze nu wel zorgt dat iig 1 kootje net niet geheel slap bungelt aan de vinger, maar half nog eraan hangt en nu minder vaak extra letseltjes oploopt

Je loopt niet meer hard, kan je dat niet meer?

In mijn dromen lukt dat allemaal nog prima
Maar het zal sinds 18 jaar nu, niet meer gaan lukken met o.a dystrofie in 1 been en erfelijke afwijking (stenose) in de wervelkolom
Staan kan voor heel kort gelukkig nog wel en 10-15 meter zelfstandig lopen in huis ook nog wel!
Verder ben ik hier niet "ongelukkiger" door hoor!

Ik heb ook twee keer een punctie gehad, beide keren was er geen duidelijkheid. Maar dat gebeurt heel vaak wat ik me van het vorige schildklierforum kan herinneren.

Grijns , klikt lekker hoopvol en bemoedigend dit
Ach 'leuk' is die punctie niet, en m.i als de waarden bloed nu aardig normaal lijken, ook wel wat overbodig?
Van de struma zelf heb ik wel wisselend wat hinder met vooral de ademhaling in bepaalde poses tijdens slapen of foute houdingen in de stoel en soms ook met slikken en die nare 'lage keelpijn'. Soms ook oorpijn (uitstraling) maar ja soms is er weinig keuze en zoals met zoveel : je leert er wel mee leven

[Myra]

Het wás ook een permanente hechting. Alleen kreeg ik na een maand gigantische keel- en oorpijn en bleek de stemband rood en dik te zijn. Hoe dat kwam wist men niet, het zou kunnen zijn dat mijn lijf die hechting niet accepteerde. Omdat er drie maanden voor genezing stond, moest ik dan terugkomen. Gelukkig was de pijn toen weg en de stemband minder dik, maar omdat er enige beweging in de stemband leek te zijn en herstel misschien tegengehouden zou kunnen worden door die hechting, is die verwijderd. Tja, als dit soort zaken niet vaak voorkomt, is het moeilijk om de juiste beslissing te nemen en zijn er de woorden: "misschien en het zou kunnen".

Wat een akelige dingen heb jij!Je vinger, je been, je wervelkolom, dan ben ik "blij" met mijn beperking.