Shared decision making wordt op een aantal punten als oplossing gezien voor de behandeling van een schildklieraandoening tijdens de zwangerschap.
Een kleine klier met grote gevolgen
Dit rapport is bedoeld voor zorgverleners en gaat in op schildklieraandoeningen voor, tijdens en na een zwangerschap of miskraam.
Het beschrijft ervaringen van twaalf moeders met een schildklieraandoening.
Opdrachtgever was SON, het is uitgevoerd door HOB.
Dit onderzoek past in de traditie van de kwaliteitscriteria schildklierzorg.
Bronnen
Een lijst met referenties ontbreekt in het SON/HOB-rapport.
Zonder referenties is het lastig zoeken voor de zorgverleners die op zoek zijn naar kennis en informatie.
In het rapport wordt met citaten verwezen naar de NHG-standaard schildklieraandoeningen en de NIV-richtlijn schildklierfunctiestoornissen.
Een voorbeeld: Tijdens de zwangerschap zou volgens de revisie van de NIV-richtlijn de TSH onder de 1 moeten zijn.
Dit staat niet in de aanbevelingen van de NIV-richtlijn.
In de NIV-richtlijn staat wel de aanbeveling:
Ook wordt verwezen naar [...] Schildklier en zwangerschap van de Schildklierstichting in 2010.Trimester-specifieke, per centrum bepaalde, normaalwaarden worden aanbevolen. Indien er geen trimester-specifieke normaalwaarden beschikbaar zijn, wordt gebruik van de buiten de zwangerschap gebruikelijke normaalwaarden [0,4-4,0 mU/l] aanbevolen gezien de huidige onzekerheid en totdat meer (Nederlandse) data beschikbaar komen.
Of het een brochure, folder of notitie is? Dat wordt niet vermeld.
In 2010 is alleen deze notitie verscheen.
Dit citaat 'tot 34 weken zwangerschap elke 4 weken te prikken' staat niet in die notitie.
Shared decision making
ConclusieConclusie SON
Daar waar normaalwaarden tijdens de zwangerschap ontbreken zou shared decision making centraal moeten staan. En zeker bij een subklinische uitslag. Zodat een vrouw zélf een afweging kan maken om de schildkliermedicatie tijdens de zwangerschap op te hogen.
Reactie zorgveld
De zorgverleners herkennen de dilemma’s waar de vrouwen mee worstelen in dit hoofdstuk. Er is geen juist antwoord of behandelplan. Het gaat hier echt om shared decision making om te bepalen wat voor deze individuele patiënt de beste optie zou zijn. Daarbij zouden de internist en de chirurg samen met de patiënt de behandelopties moeten bespreken en de patiënt laten kiezen. Elke behandeling heeft voordelen en nadelen. Dit moet al voor het eerst besproken worden wanneer de diagnose Graves wordt gesteld.
Conclusie SON
Een te snel werkende schildklier kan behandeld worden met schildklierremmende medicijnen, door het operatief verwijderen van (een deel van) de schildklier of met radioactief jodium. Voor vrouwen met Graves kan een kinderwens zwaar wegen in de keuze om al dan (nog) niet definitief te behandelen. De moeders in het onderzoek geven aan dat onafhankelijke voorlichting over de behandelmogelijkheden ontbreekt. Er is behoefte aan een shared decision tool om vrouwen in te helpen in hun keuze tot behandeling, welke vorm en moment van behandeling.
Shared decision making is naar mijn mening een nogal loze kreet in genoemde situaties. Dat is omdat de kennis ontbreekt. Zonder kennis is onduidelijk waaruit gekozen kan / moet worden.
Zo is radioactief jodium absoluut taboe tijdens een zwangerschap. Na een behandeling met radioactief jodium geldt een wachttijd om zwanger te worden.
Medicatie zoals LT3 (Cytomel) wordt ten stelligste ontraden (sterke aanbeveling) tijdens de zwangerschap in de NIV-richtlijn.
Patiënten lopen daar tegenaan dat een arts niet goed op de hoogte is. Voor patiënten is actuele, betrouwbare informatie van belang, én voor die artsen ook.
Pas dan kan men in onderling overleg een keus maken.
Overigens heb ik ook moeite met de taalfouten. Er gaat veel geld om in dit soort onderzoeken.
Er zou dan ook wel eens iemand de tekst kritisch mogen lezen.
Dan zouden bovengenoemde slordigheden mogelijk niet voorkomen in zo'n rapport.