NB
Triclosan wordt niet alleen in tandpasta gebruikt - zie verderop bij
Over Triclosan
2.1 Basis gegevens
Gezondheidsraad: van antibacteriële zeep kan je juist ziek worden
De Gezondheidsraad waarschuwt voor het gebruik van desinfectiemiddelen. Het effect is niet bewezen. "Desinfecterende middelen zouden alleen gebruikt moeten worden waar ze echt nodig zijn", zegt de Gezondheidsraad. Producten die op een betere hygiëne gericht zijn, kunnen ertoe leiden dat mensen juist sneller ziek worden.
Antibacteriële handzeep bijvoorbeeld doodt naast schadelijke bacteriën ook bacteriën die ons lichaam nodig heeft. Antibacterieel mondwater kan leiden tot een verhoogde bloeddruk. De desinfectant triclosan in tandpasta kan de schildklier en daarmee de hormoonhuishouding in de war gooien.
Ook de volksgezondheid wordt bedreigd, zegt de Gezondheidsraad. Gebruik kan leiden tot resistentie. Door de synthetische bestrijdingsmiddelen worden de bacteriën sterker. Daardoor worden ook antibiotica minder effectief.
Alleen als de zeer besmettelijke MRSA-bacterie in huis is kan extra ontsmetten raadzaam zijn, zegt de Gezondheidsraad. Beleid van de overheid moet gericht zijn op zorgvuldiger gebruik van desinfecterende middelen.
Bron: NOS.nl 21 december 2016
Over Triclosan
Triclosan
2.1 Basis gegevens
Triclosan behoort tot de groep van fenolen, die als bestanddelen van steenkoolteer vrijkomen bij de destillatie van steenkool. Het zijn geen in de natuur vrij voorkomende stoffen.
Fenol is het basisproduct in de groep, dat water oplosbaar is en door de chirurg Lister in 1865 werd geïntroduceerd als desinfecterende vernevelvloeistof tijdens de operaties.
Naarmate koolteerfenolen (zoals cresol, xylenol) hogere kookpunten hebben, worden ze meer toxisch voor micro-organismen (maar ook voor gastheerweefsels) en neemt hun wateroplosbaarheidsterk af. Tegenwoordig worden de meeste fenolen synthetisch bereid.
Triclosan en hexachlorofeen behoren tot de groep bisfenolen die door Ehrlich al in 1906 op hun antimicrobiële eigenschappen werden onderzocht (figuur 1).
Bisfenolen zijn slecht oplosbaar in water, wat hun toepasbaarheid beperkt. Ze zijn wel goed oplosbaar in organische oplosmiddelen zoals ethanol.1
Hexachlorofeen werd in 1948 en Triclosan in 1964 op de markt gebracht. Hexachlorofeen werd in 1972 weer van de markt gehaald vanwege levensbedreigende neurotoxische bijwerkingen (40 Franse baby’s stierven na behandeling van de huid met talkpoeder waaraan 6% hexacholorofeen was toegevoegd).
De stoffen zijn chemisch zeer stabiel; ze worden in het milieu maar langzaam afgebroken.
Triclosan wordt als ‘antimicrobieel’ middel of als conserveermiddel veel gebruikt, o.a. in pesticiden, in zepen,
in was- en afwasmiddelen, allerlei papieren, plastics en in bouwmaterialen, in tandpasta en mondwaters, deodoranten en andere cosmetica, beddengoed, ondergoed en sokken, sponzen en in medisch implantaten
zie verder artikel (zie de linken onderaan)
Er zijn aanwijzingen dat triclosan bijwerkingen heeft, waaronder allergische reacties en verstoringen van de (schildklier)hormoonhuishouding
(zie Hoofdstuk 4 van het advies over andere schadelijke bijwerkingen van desinfectantia).
Desinfecterende middelen zouden alleen gebruikt moeten worden waar ze echt nodig zijn. De middelen leveren een belangrijke bijdrage aan het voorkomen van infecties (en dus ziekte) bij mensen en dieren. Gebruik leidt echter tot resistentie, waarbij ook resistentie tegen antibiotica kan ontstaan. Daarom is beleid nodig dat een zorgvuldiger gebruik van desinfecterende middelen stimuleert. Dat adviseert de Gezondheidsraad aan de bewindspersonen van VWS en IenM.
https://www.gezondheidsraad.nl/sites/de ... ctania.pdf
Volledige publicatie:
https://www.gezondheidsraad.nl/sites/de ... tantia.pdf
.