Pagina 1 van 3

Ouderen en een subklinische hypothyreoïdie 2

Geplaatst: 04 mar 2019, 16:44
door Kiek
I.

Er bestaat een mythe op de schildkliermarkt dat ouderen een verschoven set point zouden hebben.
Daaruit is de discussie ontstaan of die FT4 van ouderen eigenlijk wel gecorrigeerd zou moeten worden.
De huidige teneur is dat een te hoge TSH niet behandeld wordt. Vragenlijsten hebben immers aangegeven dat het toch niet helpt. En overmedicalisering moet immers voorkomen worden.

In een artikel van januari 2019 in de Journal of the Endocrine Society (Hypothyroidism in the Elderly: Who Should Be Treated and How?)wordt de geschiedenis van de achtergrond op heldere wijze beschreven.
Hieronder een kort kommentaar op de aannames en de behandelmethode.

. Circulating TSH levels in healthy subjects vary according to the circadian rhythm and respond with logarithmically amplified variation to minor changes in serum FT4 and FT3 values. Thus, abnormal serum TSH may indicate that serum FT4 and FT3 are not normal for an individual.
In light of that, serum TSH is a sensitive marker of thyroid function, with increased values indicating a reduced function and vice versa for lower TSH levels.

Dit is zo helder als glas: er bestaat een vast 24-uurs dynamiek die bij de een met flinke golven gepaard gaat, en bij een ander kabbelend verloopt.
De ene mens lijkt meer stimulans nodig te hebben om in de behoefte te voorzien, dan een ander.

Zolang men geen kennis heeft van de individuele waarden en de individuele dynamiek van een persoon, geeft de TSH slechts een eerste indruk van een schildklierhuishouding.
Het tijdstip van bloedafname is belangrijk. Immers, 's nachts is de TSH het hoogst, en in de loop van de middag het laagst. Het tijdstip kan per individu zomaar 2.5 mU/l verschillen.
Op het forum is bekend dat ieder mens een andere gevoeligheid vertoont op een hoeveelheid FT4. De een reageert als door een wesp gestoken, de ander merkt nauwelijks enig verschil op een kleine stijging of daling van de FT4/levothyroxine.

. However, complex modifications of the hypothalamus/pituitary/thyroid axis and of the peripheral thyroid hormone metabolism have been described in euthyroid older people [26–28]. With the exclusion of pathologic conditions, the aging process is characterized by a reduced iodine absorption and organification and a lower response to TSH, leading to reduced thyroid hormone production .

Dit lijkt te zeggen dat de FT4- reactie op de stimulering van de TSH bij ouderen gemiddeld afneemt.
Het betekent dat gemiddeld genomen bij ouderen vaker een subklinische of gewone hypothyreoïdie voorkomt.
Iets dat heel langzaam afzakt in functie lijkt een normaal proces bij ouderen.
Dat is het niet. Het is niet normaal. Het is een afwijking in de schildklierhuishouding.
En dat moet worden gecorrigeerd.

Moreover, in the oldest olds, the nocturnal surge of TSH is partially or completely lost,
Ja, want de communicatie tussen de schildklier en de hypothalamus-hypofyse is zo langzamerhand weggevallen. Communicatie tussen FT4 en TSH wordt slechter.

In veel artikelen wordt genoemd dat ouderen een afnemende metaboliek in het algemeen vertonen.
Net zoals spieren en ogen bij ouderen slechter functioneren.
En dat wordt niet gelinkt aan een afnemende functie van de schildklier.
Wel een bril en een looprek, maar geen levothyroxine.

De oorzaak van een afnemende lichaamsfunctie , zoals ogen en spieren, begint misschien wel bij een afnemende functie van de schildklier.
Dan raak je nog sneller in de versukkeling als je een subklinische hypothyreoïdie niet behandelt.

wordt vervolgd

Re: Ouderen en een subklinische hypothyreoïdie 2

Geplaatst: 04 mar 2019, 16:46
door Kiek
2. Vervolg ouderen.


Andersen 2002 gaf aan dat een abnormale TSH niet betekent dat de FT4 voor die persoon binnen de referentiewaarden dan wel normaal is. (1)
Maar de huidige teneur is dat voor ouderen niet-fysiologisch gerelateerde uitzonderingen worden gezocht voor een bestaande afwijkende TSH.
Die kunnen immers worden gerechtvaardigd door een nog normale FT4. Want binnen de referentiewaarden. Dus hoeven ze geen levothyroxine voorgeschreven te krijgen. En de TSH mag rustig flink verhoogd blijven buiten de referentiewaarden van 4 mU/l.

Daarnaast zouden ouderen een verschoven set point hebben. (lit.)
Op een plaatje van een grote groep TSH's, verschuift de TSH van ouderen naar rechts, naar hogere waarden, ten opzochte van jongeren tussen de 30 - 55 jaar. [plaatje TSH-verdeling]
Het toont een FT4- tekort aan.
En heeft verder niets met het set point zelf te maken.

Hieruit ontstond wel de vraag of die FT4 van ouderen eigenlijk gecorrigeerd moet worden. Want misschien is het wel doodnormaal en overbehandeling moet worden vermeden.
Zo komt in de loop van de laatste jaren de optie niet-behandelen dwingender op de voorgrond.
Een hogere TSH bij ouderen wordt inmiddels als normaal en 'gezond' beschouwd.

In Nederland kreeg men hiermee te maken rondom 2006, toen de Leidse 85-plus groep publiceerde over de langstlevenden met hogere TSH's. De conclusies werden gebruikt in de toen op te zetten schildklierrichtlijn:
"Met hogere TSH's leef je langer. Dat is dus beter. "

Die hogere TSH's waren wel gerelateerd aan een hoger gewicht, een hoger cholesterol en hogere triglyceriden.
En dat zijn toevallig dezelfde verschijnselen die je zou verwachten bij een verlaagde individuele FT4.
Maar dat geldt blijkbaar niet voor ouderen. Want dit wordt als onbeduidend terzijde geschoven. (2)
Citaat uit de 85-plus groep (2):
"Deelnemers met een te lage TSH-waarden (dus met al dan niet subklinische hyperthyreoïdie) hadden een verhoogd sterfterisico en deelnemers met een hypothyreoïdie hadden het laagste sterfterisico."

Hiermee kreeg ik te maken toen ik een jaar geleden niet goed ingesteld was op levothyroxine. Mijn normale TSH 1.0 mU/l was verhoogd naar 4.2 mU/l.
De huisarts i.o. meende dat dat prima is voor ouderen..... 'Niets veranderen aan uw dosis, mevrouw, u leeft langer met deze hogere TSH.'
'Kan ik dan nu ook stoppen met mijn statines?' (cholesterolverlagers), vroeg ik met een lichte ironie. Zo wordt de oudere met een te hoge TSH in de spreekkamer eenvoudig gereduceerd tot De Statistisch Gemiddelde Oudere van de Gemiddelde Statistische Resultaten.

Gelukkig stellen Jonklaas en Razvi in de Lancet van februari van dit jaar tenminste de vraag wélke mensen eigenlijk met een milde TSH-verhoging baat hebben bij levothyroxine. En hoeveel levothyroxine.
Want in onderzoeken worden behandelde mensen niet op de gewenste persoonlijke streefwaarden gehouden. Zo blijven ze in het risicogebied. En blijven nog talloze vragen onbeantwoord.
De schildklierfunctie van iedere patiënt moet op individuele basis worden beoordeeld, aldus Jonklaas, waarbij het hele klinische beeld steeds voor ogen moet worden gehouden. (3).

Het ouder worden gaat gepaard met vallen en opstaan en aanpassen.
Net zoals je spieren strammer worden, je zicht minder, zo zal de effectiviteit van de schildklierhuishouding bij veel ouderen iets verminderen, waardoor een verhoogde TSH.
De schildklier functioneert kennelijk niet goed, want de TSH gaat niet terug naar z'n oude niveau waar deze thuishoort. Dit past bij een gewone subklinische hypothyreoïdie.

Ouderen slikken ook vaak pillen tegen b.v. hoge bloeddruk of een andere kwaal.
Veel van deze medicijnen kunnen een gezonde schildklierhuishouding verstoren.
Een normale schildklierhuishouding past zich aan, en compenseert negatieve effecten.
Bij ouderen lijkt dat moeilijker, en kan de schildklier zulke toestanden niet bijbenen.

Maar als je als arts vindt dat ouderen bewust geholpen moeten worden om geleidelijk uit te doven, dan moet je zeker geen levothyroxine geven.
En zeker geen pillen die de oorspronkelijke schildklierhormoonhuishouding weer op orde kan brengen.


1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11889165
2. https://www.ntvg.nl/artikelen/schildkli ... 5/volledig
3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30797750

Re: Ouderen en een subklinische hypothyreoïdie 2

Geplaatst: 05 mar 2019, 16:40
door Kiek
3. slot

Er lijken al op relatief (vanuit mijn perspectief) jongere leeftijd - 30 tot 60 jarigen - meer schildklierzieken voor te komen dan andere hormoon-gerelateerde-aandoeningen.
En als dan op nog oudere leeftijd je schildklier aftakelt, zoals bij de jongeren, dan takelt a l l e s sneller af. En leef je verder op een soort verlaagd bewustzijnsniveau, zonder levothyroxine. Door deze chronische verlaging van het metabolisme blijf je misschien wel langer geconserveerd.

Je zou zeggen dat door het zoveel voorkomen van schildklierziekten verschrikkelijk veel kennis opgedaan is.
Maar toch is de diagnostiek en behandeling van oudere mensen met een hypothyreoïdie niet rijker dan de kennis van Andersen in 2002. Andersen onderkent dan tenminste het belang van de individuele onderling verschillende waarden.

Nog steeds is men niet in staat de individuele optimale FT4-TSH van de mensen met een schildklieraandoening in de spreekkamer te onderscheiden.
Daarom blijft de betekenis van schildklierwaarden van ouderen verborgen.
Met dank aan de statistische groepsonderzoeken.
Want die onderzoeken gelden niet voor de beoordeling van de individuele patiënt.

Deze boodschap wordt tot op de dag van vandaag niet doorgegeven aan de huisartsen.
Zij behandelen de oudere patiënt passend binnen de gemiddelde statistiek van de afgeschrevenen.

Dus ervoer ik vorige week een minuscuul lichtsprankeltje hoop door een artikel van Jacqueline Jonklaas en Razvi (2019), waarin zij het individu benadrukken. (1)
Zelfs Robin Peeters onderkent dat de associatie van een groepsonderzoek niet van toepassing behoeft te zijn op het individu. (2)
Helaas hangt Peeters nog wel het geloof aan van een speciale reference range for the elderly, zo vertelde hij in een audio presentatie.
Dat lijkt het begin van de volgende golf van groepsonderzoeken, zoals de eindeloze speurtochten en discussies naar en over de reference ranges voor zwangeren, zonder dat er iets verandert.

Kennisverwerving over de schildklierstatus van de individuele patiënt is niet gebaat bij groepsonderzoek.
Want mijn schildklierwaarden hebben niets te maken met de schildklierwaarden van andere schrijvers op het schildklierforum.

1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30797750
2. https://www.thelancet.com/journals/landia/home
Ageing and endocrinology: Annewieke van den Beld, Bu Yeap, Robin Peeters, and Zaki Hassan-Smith discuss how the endocrine system changes with age and the implications for healthy ageing.
Audio presentatie.

Re: Ouderen en een subklinische hypothyreoïdie 2

Geplaatst: 06 mar 2019, 11:14
door Kiek
Hoi Florence,

In de jaren vijftig ging een schildklierziekte over uiterlijk, temperatuur en hartslag.
De meeste schildklierzieken werden over het hoofd gezien.
Diagnostiek en de interpretatie van waarden is nu al flink verbeterd.

Maar relatief natuurlijk niet.
Zoveel mensen op jonge leeftijd met een schildklierziekte, en toch zo weinig stappen in de verbetering van de beoordeling van waarden en de daarop volgende behandeling.
De aantallen zullen in toenemende mate doorlopen naar de oudste generatie.
De lijn steiler.

Schildklierziekten behoren behandeld te worden, zowel bij de jongeren als bij de ouderen.
Met dezelfde kwaliteit.
Ongeacht de leeftijd.

Als je je poot breekt en je bent tachtig dan wordt je natuurlijk ook behandeld en verzorgd.
Het probleem bij een hypothyreoïdie is dat het niet op je voorhoofd is af te lezen.

Onderzoek naar aanpassing van aparte referentiewaarden voor ouderen lijkt ingegeven te zijn door de juridische praktijken in de USA. Behandelaars moeten ingedekt zijn.
Zolang je handelt volgens de richtlijn zit je goed.

Dit is een belemmering in de ontwikkeling van diagnostiek en behandeling.

Hartelijke groet,
Kiek

Re: Ouderen en een subklinische hypothyreoïdie 2

Geplaatst: 06 mar 2019, 12:08
door Kiek
....dat ik het nog niet op mijn stoep durf te smeren."
Mooi!
En toch wil (willen) je (we) weten wat er wordt voorgeschreven.

Zolang de huidige voorlichting/bijscholing voor huisartsen zo allerbelabbertst is op gebied van de schildklier, zolang betekent de potentiële komst van de referentiewaarden voor ouderen een verwaarlozing want ontkenning van hun bijbehorende schildklierconditie en - klachten.
Immers, op het speciale leeftijdenlijstje staat dan "ouderen van 70 en TSH < 10 mU/l: niet behandelen". Brrr.

Re: Ouderen en een subklinische hypothyreoïdie 2

Geplaatst: 07 mar 2019, 14:01
door Kiek
Ja, kleinkinderen.... fantastische ervaringen!
In dit verband is het opvallend dat ouderen zich minder zorgen maken om het klimaat, en zich dus praktisch minder engageren. Dat is toch een vreemde tegenstelling.

Die juridische praktijken- 'k heb er uitsluitend gevoel over en geen enkel verstand - associeer ik met een mogelijk voorgenomen speurtocht naar referentiewaarden !@#$%^! voor ouderen. In de zin van het soort van 'defensive medicine'. Je hebt een referentiewaarde, en dus gedekt als er zich toch ongemakkelijke toestanden voordoen. Zoals een verminderd bewustzijn waardoor ongeluk, fantaseer ik.
Ik begrijp namelijk de ratio niet van die onwilligheid in de artikelen.
Dat hangt samen met mijn volstrekte ongeloof in kwollen, dat zijn vragenlijsten. QOL. Het (niet bestaande) woord 'kwol' geeft tevens mijn gevoel hierover weer.

Maar er zijn ook luchtiger zaken te vinden!

Re: Ouderen en een subklinische hypothyreoïdie 2

Geplaatst: 22 mar 2019, 18:29
door ineke
Een volledig artikel in Frontiers - Maart 2019

OPEN ACCESS
Frontiers in Endocrinology publishes rigorously peer-reviewed research from basic molecular and cellular communication to clinical care, advancing our understanding of the endocrine system, and leading to novel therapies for some of the most prevalent health issues such as obesity, diabetes, reproduction and aging


Review ARTICLE
Front. Endocrinol., 22 March 2019
Overt and Subclinical Hypothyroidism in the Elderly: When to Treat?

Valeria Calsolaro1,2*, Filippo Niccolai1, Giuseppe Pasqualetti1, Alessia Maria Calabrese1, Antonio Polini1, Chukwuma Okoye1, Silvia Magno3, Nadia Caraccio1 and Fabio Monzani1

1 Geriatrics Unit, Department of Clinical and Experimental Medicine, University of Pisa, Pisa, Italy
2 Neurology Imaging Unit, Imperial College, London, United Kingdom
3 Obesity Center at the Endocrinology Unit, Department of Clinical and Experimental Medicine, University of Pisa, Pisa, Italy

Hypothyroidism is characterized by increased thyrotropin (TSH) levels and reduced free thyroid hormone fractions while, subclinical hypothyroidism (sHT) by elevated serum TSH in the face of normal thyroid hormones.
The high frequency of hypothyroidism among the general population in Western Countries made levothyroxine (LT4) one of the 10 most prescribed drugs.

However, circulating TSH has been demonstrated to increase with aging, regardless the existence of an actual thyroid disease. Thus, when confronting an increase in circulating TSH levels in the elderly, especially in the oldest old, it is important to carry an appropriate diagnostic path, comprehensive of clinical picture as well as laboratory and imaging techniques. In the current review, we summarize the recommendations for a correct diagnostic workup and therapeutic approach to older people with elevated TSH value, with special attention to the presence of frailty, comorbidities, and poly-therapy.

The treatment of choice for hypothyroid patients is hormone replacement with LT4 but, it is important to consider multiple factors before commencing the therapy, from the age dependent TSH increase to the presence of an actual thyroid disease and comorbidities.
When treatment is necessary, a tailored therapy should be chosen, considering poly-pharmacy and frailty.
A careful follow-up and treatment re-assessment should be always considered to avoid the risk of over-treatment.
It is important to stress the need of educating the patient for a correct administration of LT4, particularly when poly-therapy is in place, and the importance of a tailored therapeutic approach and follow-up, to avoid overtreatment.

FIGURE 1 | Suggested strategy of care according to either serum TSH value or the clinical features in fit older patients

FIGURE 2 | Suggested strategy of care according to either serum TSH value or the clinical features in frail older patients.

CONCLUSIONS
Hypothyroidism, overt or subclinical, is a very frequent chronic disease among the older population;
however, TSH circulating levels have been demonstrated to increase with aging, regardless the existence of an actual thyroid disease.

For this reason, when confronting an increase in TSH circulating level in a patient older than 65 years of age, and even more carefully in the oldest old, it is important to carry an appropriate diagnostic path, comprehensive of clinical picture, laboratory tests, in particular checking for anti-thyroid autoantibodies, and US scan.
Moreover, in the older population, the presence of frailty needs to be considered and addressed (77).

The therapy of choice is hormone replacement with LT4, whichever pharmacologic form is more adequate, starting with a dosage of 0.3–0.4 µg/Kg/day and titrating by 10–15% after 6–8 weeks, aiming to keep an optimal TSH level of 2.5–3.5 mIU/L.

It is important to stress the need of educating the patient for a correct administration of the therapy, particularly when poly-therapy is in place and the importance of a tailored therapeutic approach and follow up, to avoid overtreatment


Volledig te downloaden
https://www.frontiersin.org/articles/10 ... .00177/pdf


.

Re: Ouderen en een subklinische hypothyreoïdie 2

Geplaatst: 01 nov 2019, 13:01
door laura
Association Between Levothyroxine Treatment and Thyroid-Related Symptoms Among Adults Aged 80 Years and Older With Subclinical Hypothyroidism
Simon P. Mooijaart, MD, PhD1,2; Robert S. Du Puy, MD3; David J. Stott, MD4; et al

Editorial The Thyrotropin Reference Range Should Be Changed in Older Patients

KEY POINTS

Question
Among adults aged 80 years and older with subclinical hypothyroidism, what is the association between treatment with levothyroxine and thyroid-related symptoms?

Findings
In this pooled analysis of data from 2 randomized clinical trials that included 251 participants aged 80 years and older, treatment with levothyroxine, compared with placebo, was not significantly associated with improvement in thyroid-related patient-reported quality of life outcome scores (range, 0-100; higher scores indicate worse quality of life; minimal clinically important difference, 9) for hypothyroid symptoms (adjusted between-group difference, 1.3) or tiredness (adjusted between-group difference, 0.1).

Meaning
These findings do not support routine treatment with levothyroxine for subclinical hypothyroidism in adults aged 80 years and older.

ABSTRACT

Importance
It is unclear whether levothyroxine treatment provides clinically important benefits in adults aged 80 years and older with subclinical hypothyroidism.

Objective
To determine the association of levothyroxine treatment for subclinical hypothyroidism with thyroid-related quality of life in adults aged 80 years and older.

Design, Setting, and Participants
Prospectively planned combined analysis of data involving community-dwelling adults aged 80 years and older with subclinical hypothyroidism. Data from a randomized clinical trial were combined with a subgroup of participants aged 80 years and older from a second clinical trial. The trials were conducted between April 2013 and May 2018. Final follow-up was May 4, 2018.

Exposures
Participants were randomly assigned to receive levothyroxine (n = 112; 52 participants from the first trial and 60 from the second trial) or placebo (n = 139; 53 participants from the first trial and 86 from the second trial).
Main Outcomes and Measures Co-primary outcomes were Thyroid-Related Quality of Life Patient-Reported Outcome (ThyPRO) questionnaire scores for the domains of hypothyroid symptoms and tiredness at 1 year (range, 0-100; higher scores indicate worse quality of life; minimal clinically important difference, 9).

Results
Of 251 participants (mean age, 85 years; 118 [47%] women), 105 were included from the first clinical trial and 146 were included from the second clinical trial. A total of 212 participants (84%) completed the study. The hypothyroid symptoms score decreased from 21.7 at baseline to 19.3 at 12 months in the levothyroxine group vs from 19.8 at baseline to 17.4 at 12 months in the placebo group (adjusted between-group difference, 1.3 [95% CI, −2.7 to 5.2]; P = .53). The tiredness score increased from 25.5 at baseline to 28.2 at 12 months in the levothyroxine group vs from 25.1 at baseline to 28.7 at 12 months in the placebo group (adjusted between-group difference, −0.1 [95% CI, −4.5 to 4.3]; P = .96). At least 1 adverse event occurred in 33 participants (29.5%) in the levothyroxine group (the most common adverse event was cerebrovascular accident, which occurred in 3 participants [2.2%]) and 40 participants (28.8%) in the placebo group (the most common adverse event was pneumonia, which occurred in 4 [3.6%] participants).

Conclusions and Relevance
In this prospectively planned analysis of data from 2 clinical trials involving adults aged 80 years and older with subclinical hypothyroidism, treatment with levothyroxine, compared with placebo, was not significantly associated with improvement in hypothyroid symptoms or fatigue. These findings do not support routine use of levothyroxine for treatment of subclinical hypothyroidism in adults aged 80 years and older.

Trial Registration

ClinicalTrials.gov Identifier: NCT01660126; Netherlands Trial Register: NTR3851

Re: Ouderen en een subklinische hypothyreoïdie 2

Geplaatst: 03 nov 2019, 11:58
door ineke
Verwijzend naar het artikel hierboven van Laura.

Medicatie kan wel zinvol zijn bij veel of zware klachten

Als de werking van de schildklier sterk verminderd is, of als er veel klachten zijn, dan kan behandeling met schildklierhormoon wel positief effect hebben
.


Bron: Nieuwsbericht Lumc - 31 oktober 2019
80-plussers met licht verminderde werking schildklier hebben geen baat bij pillen

Het slikken van schildklierhormoon heeft geen effect op de kwaliteit van leven van 80-plussers met een licht verminderde werking van de schildklier.
Dit blijkt uit een uitgebreide internationale studie van onder andere het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC).
De resultaten zijn woensdag 30 oktober gepubliceerd in het Journal of the American Medical Association (JAMA).

Tot op heden was het onduidelijk of behandeling van een verminderde schildklierwerking met schildklierhormoon zinvol is bij 80-plussers.
“In deze internationale studie, met deelnemers uit heel Nederland, Cork (Ierland), Bern (Zwitserland) en Glasgow (Verenigd Koninkrijk), hebben we in totaal 246 personen van 80 jaar en ouder gevolgd met een licht verminderde schildklierwerking”, vertelt Robert Du Puy, arts-onderzoeker en huisarts in opleiding van het LUMC.
De studie is inmiddels online beschikbaar op de website van het JAMA.


Geen verschil tussen behandeling schildklierhormoon en placebo

De deelnemers slikten minimaal een jaar lang schildklierhormoon of een placebo. Vervolgens is gekeken of er verschillen waren tussen beide groepen in de kwaliteit van leven.
Denk hierbij aan dagelijks functioneren, de werking van het geheugen en bijwerkingen.
Tussen de testgroepen zijn geen verschillen aangetroffen. De studie sluit aan op eerder Europees onderzoek uit 2017.
Daaruit bleek al dat veel ouderen boven de 65 jaar met licht verminderde schildklierwerking geen baat hebben bij behandeling met schildklierhormoon.


Zeldzame studie bij ouderen thuis

Bij het onderzoek is gekeken naar de kwaliteit van leven die de patiënten zelf rapporteren.
"De deelnemers in deze studie zijn gemiddeld 85 jaar oud. We weten dat veel ouderen op die leeftijd de kwaliteit van leven belangrijker vinden dan de lengte van het leven”, vertelt prof. dr. Jacobijn Gussekloo.
Voor gerandomiseerde klinische studies worden zelden alleen mensen van boven de 80 jaar uitgenodigd.
“Ouderen kunnen bijvoorbeeld door mobiliteitsproblemen lastig naar een studiecentrum komen. Daarom hebben we voor deze studie alle Nederlandse deelnemers thuis bezocht”, legt Simon Mooijaart uit. Hij is hoofdonderzoeker en internist-ouderengeneeskunde in het LUMC.


Medicatie kan wel zinvol zijn bij veel of zware klachten

Als de werking van de schildklier sterk verminderd is, of als er veel klachten zijn, dan kan behandeling met schildklierhormoon wel positief effect hebben.
Patiënten die willen stoppen met een medicijn moeten daarom altijd eerst een arts raadplegen. Een studie om te kijken of schildklierhormoon bij meerdere klachten veilig gestopt kan worden is in de maak.


Internationale samenwerking

De 80-plus Schildklierstudie is uitgevoerd door het Instituut voor Evidence-based Medicine voor Ouderen en gefinancierd door ZonMW.
Binnen de studie werkten onderzoekers uit het Erasmus MC, UMC Groningen, Amsterdam UMC (locatie AMC) en het LUMC samen met internationale partners binnen de TRUST-studie.
Deze wordt gefinancierd door de EU-FP7, waar Bern University, Cork University, Glasgow University, Kopenhagen University en het LUMC onderdeel van zijn.

.

Re: Ouderen en een subklinische hypothyreoïdie 2

Geplaatst: 10 apr 2020, 17:06
door Kiek
Belangrijk onderwerp in de NRC van vanmiddag.
van Wout Woltz, oud-hoofdredacteur van NRC Handelsblad.
https://www.nrc.nl/nieuws/2020/04/10/he ... m=20200410

Helaas mijnheer, het leven is nu op rantsoen

Triage. De vraag wie dood moet op welke leeftijd en wie nog even mag, is geen zaak voor medici onder elkaar, maar een die de hele maatschappij aangaat, meent Wout Woltz.

Illustratie Lynne Brouwer

Iedereen piekert op zijn eigen manier over corona. Oude mensen zijn vermoedelijk sterk geïnteresseerd in het zwarte scenario. Boven de 70? Geen plaats in de IC als de nood aan de man komt. Eerst natuurlijk de 90-plussers, en als die op zijn de tachtigers. Dan kom je al snel bij 87, toevallig mijn leeftijd.

Soms denk ik: ach, zo zwart is het niet. Op een gewone dag sterven al 450 mensen, dus het gaat om de extra aantallen. Griep kun je beschouwen als een natuurlijk proces, in de zin dat veel mensen die toch het loodje zouden leggen dat nu vervroegd doen. Vervroegd aflossen van een schuld – maar aan wie, aan de Here? Het is logisch te denken dat als nu veel ouden en zwakken de geest geven, dat tot lagere sterftecijfers in de toekomst leidt.

Boven de 70. Opmerkelijk is dat ik rare dromen krijg. Meestal eng want dromen zijn voornamelijk vertalingen van angst en vrees. Het lijkt alsof geluk en succes geen dromen nodig hebben. Ik denk dat nachtmerries ooit een waarschuwende functie hadden. Zoals bij apen die in bomen slapen en gevaar lopen te vallen: val niet te diep in slaap want het kan je je leven kosten.

In huis hangt een achterliggende sloomheid, een afwachten. Het begrip begint te dagen dat wij beiden met dat virus besmet zijn geweest, maar dat is niet zeker. In zekere zin is het een opluchting, want wie zou dat niet willen, corona te hebben gehad? Bij de één heeft het zich helaas hardhandiger aangemeld dan bij de ander, hoewel niemand koorts had. Ik voelde alleen landerigheid en vaagheid in de kop – meer dan normaal. Herstel, lichamelijk en in levenslust, zal nog wel even duren. Het gaat er dus om het sein-veilig af te wachten.

De omzichtigheid van conflictbeheersing is waarneembaar in het huiselijk verkeer. Dat geeft het samenleven iets toneelmatigs, want men moet nieuwe rollen gaan ‘internaliseren’. Voor mij geduld en zorg, voor haar accepteren dat niet alles volgens de regels van reinheid verloopt.

Het is fascinerend om die briefings te volgen op televisie, maar het is moeilijk om de eigen positie te bepalen. Bekijk je het als toeschouwer, als patiënt, als mogelijk ter dood veroordeelde oude van dagen?

Euthanasie in de aanbieding

De ironie: tot maart dit jaar was het ingewikkeld om euthanasie te krijgen, nu is die in de aanbieding. Er is sprake van triage: de keuze wie behandeld wordt en wie niet. Daarover zijn mooie oorlogsfilms gemaakt en het lijkt alsof de artsen niet terugschrikken voor hun rol als God.

De medisch geschoolde dochter zegt: „What’s new?” Het gebeurt ook in normale tijden op grote schaal en zonder ophef. Als het goed is wél na overleg met de familie, en op medische gronden: heeft behandeling nog zin ja of nee. Maar wat betekent ‘medische gronden’? Veel ouderen overlijden na een heupoperatie, dus is het beter om niet in te grijpen want de prognose is slecht. Hoe slecht?

Iets subtieler is of je een kostbaar medicijn moet geven voor drie maanden levensverlenging. Doorslaggevend is vaak het oordeel over de ‘kwaliteit van leven’ na een behandeling: subjectiever kun je het niet krijgen. Er zijn mensen die ondanks pijn en misère elke seconde van het leven willen ervaren, anderen denken dat God het einde wel zal bepalen en dat leed zin heeft. Als verstandige samenleving regel je dat, de religies hebben tenslotte veel eeuwen ervaring in het bedenken van redenen en drogredenen.

Nu is er een nieuwe situatie. Alle kalmerende uitspraken ten spijt gaat het om een soort semi-darwinistisch ingrijpen: wie laten wij sterven of niet? ‘Semi’, want de eerste boodschap van politici is dat de zwakkeren in de samenleving beschermd moeten worden en zo lang mogelijk moeten leven. „Wij laten jullie niet in de steek”.


Wilt u naar de IC of niet?


Maar natuurlijk laten wij mensen zo nodig in de steek. Ik hoorde dat in sommige artsenpraktijken ouderen worden gebeld met de vraag: Als het zo ver is, wilt u dan naar de IC of niet? Ik vind dat niet vriendelijk, een beetje té pro-actief.

Mijn hele leven ben ik het er mee eens geweest (op hoogstaande morele en ethische gronden) dat ouden van dagen hun lolletje wel hebben gehad. Zelfs als gezonde 87-jarige die de boomgaard maait en met de kettingzaag zo nodig een oude iep omlaag haalt, was ik het eens met het principe: niet tot last zijn, verlaat het feest op tijd.

Tot eind maart. Toen drong tot mij door: hé, dit gaat over jou. Over dit lijf, zestig liter water en 25 kilo vastere stof – als je die verbrandt blijft er maar anderhalve kilo as over die krachtig samengeperst zelfs geen mini-diamantje oplevert. Het gaat over al die mooie gedachten, de boeken die nog gelezen moeten worden, over de hond en de familie.

Helaas mijnheer, leven is nu op rantsoen en niet ieder krijgt zijn deel.

Dat wekt niet zozeer angst als wel verbazing. Mag dat zo maar? Zeggen: deze persoon heeft zijn portie wel gehad?

Wat blijft er over van de autonomie, de zelfbeschikking, het shared decision making waar de medici zo veel werk van maken? Als er nog tijd is komen uiteraard alle argumenten op tafel: intuberen is niet leuk, drie weken in coma ook niet en je komt er vaak slecht uit. Aarzelend zegt een arts: voor de familie is het ook zwaar. Bovendien is de medische argumentatie gebaseerd op gemiddelden, maar niet voor niets noemden zij en wij het lang geneeskunst. Elke ervaren arts kent wonderbaarlijke genezingen en diepe ontroering over hoe getormenteerde patiënten nog zinvol van het leven genoten. Daar kun je als manager geen beleid op baseren, maar in een abstract gesprek over ethische beslissingen zoek je nu eenmaal de extremen.

De extremen. Als humanist, dus in alle redelijkheid ben ik bereid om zo nodig mijn IC-bed af te staan. Ik vind het wel lullig als dat niet een ideaal dient maar komt door een gebrek aan mondkapjes. Daarnaast kwelt de vraag: voor wie doe ik het en mag ik daar nog iets over zeggen? Nee dus, men moet geen vragen stellen waarop geen antwoord mogelijk is.

Aan wie sta ik IC-bed af?

Een persoon die een nier afstaat, wil graag weten aan wie. Zo zou een gedoemde bejaarde coronalijder willen weten: voor wie wil ik niet naar de intensive care? Nobele en slechte gedachten borrelen op. Overal vergaderen artsen om richtlijnen op te stellen. Drie specialisten worden uitverkoren om de beslissingen te nemen. Jong, oud, gezin, kinderen, maatschappelijk belang? Te veel gedronken, te dik wegens chips en chocolade bokkepootjes? Nobelprijswinnaar?

Het is een onaangenaam debat. In het begin ethisch, als de nood hoger wordt praktisch, en tenslotte gaat het ook over geld. Ik vind dit geen zaak voor medici onder elkaar. Dat is geen motie van wantrouwen; hun integriteit staat boven twijfel. De last is zwaar voor die artsen en zij hebben morele steun nodig. Maar de vraag wie dood moet op welke leeftijd en wie nog even mag is een zaak die de hele maatschappij aangaat en is een openbaar debat waard – nu het nog kan.