Er bestaat een International Journal of Circumpolar Health.
En een artikel uit 2002:
Cold exposure and hormonal secretion: A review.
De auteurs zijn Tiina Pääkkönen & Juhani Leppäluoto.
De Finnen moeten op hun toetsenbord veel meer aanslagen maken. Maar wat een prachtige namen!
In dat artikel staat dat kortdurende blootstelling ( van 30 min. tot enkele uren) aan koude lucht geen wijzigingen geeft in TSH en TT4.
Na langdurige blootstelling daalt de FT3 en TT3, maar geen veranderingen van TSH/T4.
Na 15 tot 42 weken in ernstige koude omstandigheden daalt de FT4 of FT3.
Na enkele uren in -20 graden Celcius daalt de T4 en T3.
Na een dagelijks verblijf in - 10 en 8 graden C bleef de T4 gelijk, T3 daalde, en FT3 steeg.
Conclusie: Een korte periode in de koude lucht veroorzaakt geen wijzingen in schildklierhormonen of TSH.
De auteurs vragen zich af of mensen die chronisch in polaire omstandigheden werken, misschien gebaat zullen zijn bij schildklierhormonen.
Dat is pas een bizarre conclusie: schildklierhormoon tegen de kou in een gezond mens met een gezonde schildklier! Dan moet je wel helemaal betoeterd zijn.
Als een lichaam het nodig vindt om zich aan te passen, dan gebeurt dat automatisch.
Praktisch lijkt dan flink bewegen en goede kleding toch wel belangrijker.
Wat mensen met een onvolkomen schildklier of het ontbreken ervan betreft:
Een gebalanceerde dosis levothyroxine is een zegen.
Ik peins er niet over om mijn dosis te wijzigen om die paar stappen uit de auto naar AH te overbruggen in ons niet-polaire klimaat.
https://www.tandfonline.com/toc/zich20/61/3?nav=tocList