Naar aanleiding van een berichtenwisseling over de worstelingen om met hypothyreoïdie te blijven sporten, leek het me zinvol daar een topic over aan te maken. Om ervaringen uit te wisselen en documentatie te verzamelen.
Aangezien ik zelf met een te traag/niet werkende schildklier te maken heb, richt ik me met dit topic specifiek op die combinatie.
Allereerst mijn persoonlijke ervaring: in 2002 was ik het meest 'in vorm' (racefiets). Maar het is ook het jaar dat ik tijdens trainen last kreeg van duizelingen, het me zwart voor de ogen werd en uiteindelijk na bloedonderzoek een onmetelijk hoge TSH en zeer lage FT4 werd geconstateerd. Blijkbaar heb ik jarenlang een sluimerende en langzaam afbouwende trage schildklier door sporten weten te camoufleren.
Gedurende het instellen, en de jaren er na, heb ik met horten en stoten het racefietsen proberen op te pakken. Met wisselend succes.
Dan wordt al gauw de vraag gesteld: is het überhaupt mogelijk om, eenmaal goed ingesteld, terug te keren op je oude niveau?
Voor mij persoonlijk niet. Maar: ik werd er ook niet jonger op; ons gezin werd met 2 kinderen uitgebreid en met ander werk moest ik ook mijn leven anders inrichten. Een regelmatig trainingsschema handhaven werd op zich al een uitdaging.
Waarom zou er aparte aandacht moeten zijn voor sport en schildkliermedicatie?
- Schildklierhormonen hebben ook invloed op het hart. De snelheid van de hartslag maar ook de kracht staan onder invloed van de schildklierhormonen. Hierdoor kunnen de problemen bij het verrichten van een inspanning deels verklaard worden; het hart kan zich niet goed aanpassen aan de hoge eisen die bij sporten worden gesteld.
- Schildklieraandoeningen hebben effect op de spiervezels. Grofweg zijn er twee verschillende soorten spiervezels. Één type dat met name aanwezig is bij duursporters, het type I. Het andere type is met name aanwezig bij de explosieve sporten, zoals sprinten of gewichtheffen, namelijk type II.
Bij een hypothyreoïdie stijgt het aandeel van de type I vezels, bij een hyperthyreoïdie stijgt juist het aandeel van de type II vezels. Hierdoor ontstaan waarschijnlijk de klachten van spierpijn, spierzwakte en spierkrampen bij beide schildklieraandoeningen.
Deze verandering in de ‘spiervezelverhouding’ keert niet direct terug wanneer de aandoening goed wordt behandeld met medicijnen. Dit herstel duurt lang, en is niet altijd volledig. Hoe lang en hoe ernstig de hormoon hoeveelheid afwijkend is geweest, is hierop sterk van invloed.
http://www.sportzorg.nl/chronische-aand ... ndoeningen
Zijn er bekende sporters met schildklierproblemen?
Aardig blogje: http://www.gmed.nl/sportprestaties-en-s ... ierziekte/
Om er een paar te noemen:
Daniëlle Oerlemans-Overgaag (wielrennen) is SON-ambassadrice. Zij zag haar Olympische spelen door de schildklier gedwarsboomd worden.
Janica Kostelic (alpine-skiën) wist na Graves en het verwijderen van haar schildklier, terug te komen op het hoogste podium http://www.nieuwsblad.be/sportwereld/cn ... 022006_023
Gail Devers (atleet) had Graves http://thyroid.about.com/cs/famouspeople/a/devers.htm
Carl Lewis (maar daar zijn twijfels over)
Jessica Gal (judo) is sportarts en heeft een eigen Sport Medisch Adviescentrum. Ze heeft voor zover ik weet geen schildklieraandoening, maar heeft als sportarts er wel wat over geschreven (2014)
http://www.jessicagal.nl/local_resource ... f%20JG.pdf
Eindconclusie "Na het starten van de behandeling zullen de klachten van de spieren zich geleidelijk herstellen en kan er weer gesport worden zonder klachten."
Zelf heb ik de afgelopen jaren twee keer een sportmedische keuring op Papendal laten doen. Allereerst om mijn hartslag in relatie tot een fysieke inspanning na te gaan. Er is onder meer een inspanningstest gedaan, er zijn hartfilmpjes gemaakt (ook al eerder door mijn eigen internist trouwens). Uit alle onderzoeken bleek eveneens: er is GEEN reden om niet aan sport te doen; gewoon doorgaan met conditie-opbouw.
Maar hoe doe je dat dan, 'gewoon doorgaan met conditie-opbouw', ondanks alle strubbelingen en worstelingen? Wat moet je doen (of juist laten) om met een behandelde hypothyreoïdie een sportconditie op te bouwen?
Tot ik dit topic begon, ben ik niet actief op zoek geweest naar artikelen hierover. Ik deed gewoon wat ik altijd deed. Maar het leverde alleen veel minder winst en vooruitgang op.
Allereerst: het ís ook niet altijd even makkelijk:
Ook bij een succesvol behandelde schildklierziekte kan sporten moeilijker zijn. Allereerst kan de schildklierziekte zelf veel energie hebben gekost waardoor de conditie minder goed is. Daarnaast kunnen schildklierremmende medicijnen bijwerkingen hebben. Tot slot is het bij mensen die tabletten slikken van schildklierhormoon soms moeilijk een goede dosis te vinden die in alle organen zorgt voor voldoende werking van het schildklierhormoon.
http://www.gezondheidenco.nl/problemen- ... r-je-arts/
Een algemeen advies laat zich uit de stukken destilleren, namelijk rustig opbouwen en met name in je trainingen pieken en dalen te vermijden:
De bedoeling is nu, dat je wel de tijd uittrekt, maar de intensiteit ervan onder controle krijgt, met het besef wat je aankan.
http://www.webmare.nl/schildklierenspor ... ditie.html
En dat is hoe ik zelf op de racefiets ook mijn trainingen heb opgebouwd. Zowel op de fietstrainer binnen probeer ik niet mijn basistempo maar juist de duur te verhogen. En buiten is niet het verhogen van de gemiddelde snelheid, maar bij gelijkblijvende gemiddelde snelheid de afstand vergroten, het eerste doel. Met wekelijks liever vier keer 20 minuten, dan één keer 80 minuten (bijvoorbeeld)
Verder wordt bij hypothyreoïdie vooral krachttraining aanbevolen, om de spieren te versterken:
Sporten bij een schildklieraandoening kan problemen opleveren. De invloed van de hormonen op de spiervezels, het hart en de energiehuishouding zijn hier de oorzaak van.
Met de effecten van de schildklierhormonen op de spiervezels in het achterhoofd, kan het volgende beweegadvies worden gegeven. Sporten kan de spieren helpen om terug te keren naar de ‘gezonde’ situatie. In het geval van een hypothyreoïdie is krachttraining het meest aan te raden. De spieren versterken door het oefenen met gewichten heeft bij deze aandoening waarschijnlijk het meeste effect.
http://www.sportzorg.nl/chronische-aand ... ndoeningen
Voor mij is dat aanleiding om toch maar weer eens met mijn fysiotherapeut te gaan praten; wat we op het gebied van krachttraining kunnen doen.
I'll keep you posted.
Tot slot, wat leestips:
Schildkliertje heeft een uitgebreide blog over schildklier en sport geschreven:
http://schildkliertje.blogspot.nl/2012/ ... klier.html
Bij SON is het nodige na te lezen
http://schildklier.nl/blogs/categories/ ... t-beweging
Deze post is een eerste aanzet. Aanvullingen, aan- en opmerkingen van harte welkom. Ook op het gebied van sport en voeding bijvoorbeeld.
Aanvulling originele bericht
- artikel prorun: http://www.prorun.nl/gezondheid/artikel ... -sporters/
- blogbericht over spieren en sporten: http://schildkliersport.com/over-mij/
Sporten en hypothyreoïdie
Sporten en hypothyreoïdie
Laatst gewijzigd door Rick op 29 feb 2016, 10:18, 2 keer totaal gewijzigd.
Re: Sporten en hypothyreoïdie
hallo Rick,
Wat een leuk onderwerp.
Graag wil ik wel even aandacht vestigen op enkele bronnen die ik noemde in mijn blog op Schildkliertje.
Omdat die informatie anders onbelicht blijft, terwijl er aardige links bij zitten.
Aandacht voor Jeannette Lankhaar met haar onderzoek. Helaas lijkt er vooralsnog geen vervolg te zijn.
Maar ook aandacht voor Graves waar heel luchtig over gedaan wordt in http://www.sportzorg.nl/chronische-aand ... ndoeningen.
Met het gevolg dat mensen met een hyperthyreoïdie het advies kregen om te gaan hardlopen.
Maar ook Jessica Gal doet er wel luchtig over in haar folder schildklier en sport.
Als je meer wilt lezen over schildklier, spieren en sport
Hypothyreoïdie en bewegingsintolerantie: een casusbeschrijving, J Lankhaar, J IJzerman, P Zelissen, F Backx
Fysieke fitheid van patiënten met behandelde hypothyreoïdie; sportdeelname en effecten van een trainingsprogramma op beweegklachten, J Lankhaar, W de Vries, P Zelissen, H Wittink, F Backx
Neuromuscular findings in thyroid dysfunction: a prospective clinical and electrodiagnostic study, RF Duyff, Joan Van den Bosch, DM Laman, B-J Potter van Loon, WHJP Linssen
Adult hypothyroidism - Muscoskeletal system, WM Wiersinga, Thyroid Manager
Graves’ disease and the manifestations of thyrotoxicosis - Muscles, Thyroid Manager
Bewegen is goed voor je ... met tips en ervaringen, Schildkliertje
Als je googelt met: Thyroid hormones and skeletal muscle (new insights and potential implications) kom je ook het een en ander tegen.
Onlangs kwamen spieren ook aan bod bij dit symposium: http://schildkliertje.blogspot.nl/2015/ ... hting.html
Verondersteld werd daar ook dat hyperthyreoïdie schade kan toebrengen aan spiercellen door een teveel aan T3 dat receptoren zou kunnen beschadigen.
Wat een leuk onderwerp.
Graag wil ik wel even aandacht vestigen op enkele bronnen die ik noemde in mijn blog op Schildkliertje.
Omdat die informatie anders onbelicht blijft, terwijl er aardige links bij zitten.
Aandacht voor Jeannette Lankhaar met haar onderzoek. Helaas lijkt er vooralsnog geen vervolg te zijn.
Maar ook aandacht voor Graves waar heel luchtig over gedaan wordt in http://www.sportzorg.nl/chronische-aand ... ndoeningen.
Met het gevolg dat mensen met een hyperthyreoïdie het advies kregen om te gaan hardlopen.
Maar ook Jessica Gal doet er wel luchtig over in haar folder schildklier en sport.
Als je meer wilt lezen over schildklier, spieren en sport
Hypothyreoïdie en bewegingsintolerantie: een casusbeschrijving, J Lankhaar, J IJzerman, P Zelissen, F Backx
Fysieke fitheid van patiënten met behandelde hypothyreoïdie; sportdeelname en effecten van een trainingsprogramma op beweegklachten, J Lankhaar, W de Vries, P Zelissen, H Wittink, F Backx
Neuromuscular findings in thyroid dysfunction: a prospective clinical and electrodiagnostic study, RF Duyff, Joan Van den Bosch, DM Laman, B-J Potter van Loon, WHJP Linssen
Adult hypothyroidism - Muscoskeletal system, WM Wiersinga, Thyroid Manager
Graves’ disease and the manifestations of thyrotoxicosis - Muscles, Thyroid Manager
Bewegen is goed voor je ... met tips en ervaringen, Schildkliertje
Als je googelt met: Thyroid hormones and skeletal muscle (new insights and potential implications) kom je ook het een en ander tegen.
Onlangs kwamen spieren ook aan bod bij dit symposium: http://schildkliertje.blogspot.nl/2015/ ... hting.html
Verondersteld werd daar ook dat hyperthyreoïdie schade kan toebrengen aan spiercellen door een teveel aan T3 dat receptoren zou kunnen beschadigen.
laura
Kijk voor meer informatie ook eens op Schildkliertje.
Raadpleeg altijd een arts als je twijfelt over je gezondheid.
Het Schildklierforum kan niet worden beschouwd als vervanging van een consult of een behandeling.
Kijk voor meer informatie ook eens op Schildkliertje.
Raadpleeg altijd een arts als je twijfelt over je gezondheid.
Het Schildklierforum kan niet worden beschouwd als vervanging van een consult of een behandeling.
-
Dunkerbeck
- Berichten: 33
- Lid geworden op: 18 jun 2015, 17:58
Re: Sporten en hypothyreoïdie
He Rick,
Uitgebreid stuk met veel bruikbare links!
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt als jij. Tot mijn 25e aan topsport gedaan. Daarna studie afgemaakt, huisje boompje beestje enz. Een oud huis gekocht en verbouwd. Veel fysieke arbeid gedaan maar toch behoorlijk wat kilo's aangekomen (12). In eerste instantie dacht ik dat het van onregelmatig en minder gezond eten kwam en niet meer sporten. Na de verbouwing begon ik me steed vermoeider te voelen en besloot ik (weer) te gaan sporten. Ik zat razendsnel weer op een goed conditioneel nivo en viel moeiteloos af (mede dankzij wat regelmatigere en betere voeding). Op den duur begon ik echter te merken dat ik moe van mijn werk thuis kwam. Ik deed dan een uurtje rustig aan en ging daarna lekker sporten. Aan motivatie ontbreekt het mij nooit dus ging ik ook gewoon als ik moe was. Na het sporten voelde ik me telkens als herboren (feel goed stofjes kwamen er genoeg vrij
)
Op een gegeven ogenblik merkte ik dat ik 's-ochtends moe opstond. In eerste instantie bedacht ik me dat ik die avond tevoren misschien iets te ver was gegaan met sporten maar niets bleek minder waar. Na een aantal malen paniekaanvallen (had ze niet als zodanig herkent) gehad te hebben op het werk en tijdens het sporten kwam ik bij de huisarts terecht die me met een TSH van 34 en een T4 van 11 vrolijk naar huis stuurde en het advies gaf om even rust te nemen. Na een aantal weken rust werd ik alleen maar vermoeider en begon het ijskoud te krijgen. Na contact met een huisarts in een dorp verderop die zich zorgen maakte over mijn bloeduitslagen heb ik een afspraak bij een internist afgedwongen. Conclusie: Hashimoto.
Ik ben nu nog volop aan het instellen en merk dat sporten aan de ene kant heel erg goed doet (ontspanning, feel good stofjes, gewichtstoename blijft beperkt) maar van de andere kant erg frustrerend en moeilijk doseerbaar blijkt. Ik heb er dagen bij dat ik na een paar kilometer hardlopen om kan draaien vanwege de "pap" in mijn benen terwijl ik de volgende dag recordtijden loop. Ook het dilemma sport/werk is lastig mensen begrijpen niet dat je wél kunt sporten maar een halve dag werk soms maar met moeite vol kunt houden.
Wat ik specifiek merk met sporten is dat ik sneller herstel van een interval training dan van een duurtraining. Vorige week heb ik echt een langzame duurtraining gedaan (Hartslag max 140) en daar ben ik 2-3 dagen (extra) moe van geweest. In de aankomende tijd ga ik wat meer met korte intensievere trainingen experimenteren en hoop daarnaast dat ik steeds beter raak ingesteld.
Gr,
Dunkerbeck
Uitgebreid stuk met veel bruikbare links!
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt als jij. Tot mijn 25e aan topsport gedaan. Daarna studie afgemaakt, huisje boompje beestje enz. Een oud huis gekocht en verbouwd. Veel fysieke arbeid gedaan maar toch behoorlijk wat kilo's aangekomen (12). In eerste instantie dacht ik dat het van onregelmatig en minder gezond eten kwam en niet meer sporten. Na de verbouwing begon ik me steed vermoeider te voelen en besloot ik (weer) te gaan sporten. Ik zat razendsnel weer op een goed conditioneel nivo en viel moeiteloos af (mede dankzij wat regelmatigere en betere voeding). Op den duur begon ik echter te merken dat ik moe van mijn werk thuis kwam. Ik deed dan een uurtje rustig aan en ging daarna lekker sporten. Aan motivatie ontbreekt het mij nooit dus ging ik ook gewoon als ik moe was. Na het sporten voelde ik me telkens als herboren (feel goed stofjes kwamen er genoeg vrij
)Op een gegeven ogenblik merkte ik dat ik 's-ochtends moe opstond. In eerste instantie bedacht ik me dat ik die avond tevoren misschien iets te ver was gegaan met sporten maar niets bleek minder waar. Na een aantal malen paniekaanvallen (had ze niet als zodanig herkent) gehad te hebben op het werk en tijdens het sporten kwam ik bij de huisarts terecht die me met een TSH van 34 en een T4 van 11 vrolijk naar huis stuurde en het advies gaf om even rust te nemen. Na een aantal weken rust werd ik alleen maar vermoeider en begon het ijskoud te krijgen. Na contact met een huisarts in een dorp verderop die zich zorgen maakte over mijn bloeduitslagen heb ik een afspraak bij een internist afgedwongen. Conclusie: Hashimoto.
Ik ben nu nog volop aan het instellen en merk dat sporten aan de ene kant heel erg goed doet (ontspanning, feel good stofjes, gewichtstoename blijft beperkt) maar van de andere kant erg frustrerend en moeilijk doseerbaar blijkt. Ik heb er dagen bij dat ik na een paar kilometer hardlopen om kan draaien vanwege de "pap" in mijn benen terwijl ik de volgende dag recordtijden loop. Ook het dilemma sport/werk is lastig mensen begrijpen niet dat je wél kunt sporten maar een halve dag werk soms maar met moeite vol kunt houden.
Wat ik specifiek merk met sporten is dat ik sneller herstel van een interval training dan van een duurtraining. Vorige week heb ik echt een langzame duurtraining gedaan (Hartslag max 140) en daar ben ik 2-3 dagen (extra) moe van geweest. In de aankomende tijd ga ik wat meer met korte intensievere trainingen experimenteren en hoop daarnaast dat ik steeds beter raak ingesteld.
Gr,
Dunkerbeck
Re: Sporten en hypothyreoïdie
Op PubMed zocht ik met de termen hypothyroidism sport (68 hits, waarvan 12 free full text). En ook met hypothyroidism exercise (246 hits, waarvan 59 free full text)
Het is een treurig mager vakgebied, zo blijkt uit de conclusie van Jeanette Lankhaar in een review uit 2014:
CONCLUSIONS:
"A limited body of knowledge exists concerning exercise tolerance in treated patients with hypothyroidism, and there is an insufficient amount of quantitative studies on the effects of a physical training program. To enhance exercise and sports participation for this specific group, more research in this forgotten area is warranted."
Impact of overt and subclinical hypothyroidism on exercise tolerance: a systematic review.
J.A. Lankhaar et al 2014
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25141089
Ik hoop nu dat deze review een voorbereiding is voor haar volgend onderzoek.
Het is een treurig mager vakgebied, zo blijkt uit de conclusie van Jeanette Lankhaar in een review uit 2014:
CONCLUSIONS:
"A limited body of knowledge exists concerning exercise tolerance in treated patients with hypothyroidism, and there is an insufficient amount of quantitative studies on the effects of a physical training program. To enhance exercise and sports participation for this specific group, more research in this forgotten area is warranted."
Impact of overt and subclinical hypothyroidism on exercise tolerance: a systematic review.
J.A. Lankhaar et al 2014
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25141089
Ik hoop nu dat deze review een voorbereiding is voor haar volgend onderzoek.
Nuchter lab 8.00 uur - dosis pas slikken na het prikken - lees over schildklieren en ervaringen, want deze kennis geeft inzicht. Door Hashimoto een ervaren schildklierhormoongebruikster (geen arts).
Re: Sporten en hypothyreoïdie
Ik heb nu 3 jaar de diagnose Hashimoto en had weinig tot geen energie.
Sinds ongeveer december kreeg ik weer energie en ging sporten bij Curves, dat is fitness (krachttraining) voor vrouwen.
Ben 20 kg kwijt geraakt en moet weer opnieuw instellen waardoor mijn energiepeil weer laag is.
Maar sinds een maand werk ik bij Curves voor gemiddeld 14 uur per week, waarvan de ene week 11 uur en de andere bijv, 18 of 22 uur.
Ik sta soms 2 uur lang oefeneingen voor te doen voor de vrouwen die er aan het sporten zijn en doe iik mijn eigen rondje krachttraining, en ondanks mijn vermoeidheid voel ik me super.
Het sporten geeft mij juist energie.
Dus in het bovenstaande over de spiervezels type II kan ik me dus helemaal vinden.
Sinds ongeveer december kreeg ik weer energie en ging sporten bij Curves, dat is fitness (krachttraining) voor vrouwen.
Ben 20 kg kwijt geraakt en moet weer opnieuw instellen waardoor mijn energiepeil weer laag is.
Maar sinds een maand werk ik bij Curves voor gemiddeld 14 uur per week, waarvan de ene week 11 uur en de andere bijv, 18 of 22 uur.
Ik sta soms 2 uur lang oefeneingen voor te doen voor de vrouwen die er aan het sporten zijn en doe iik mijn eigen rondje krachttraining, en ondanks mijn vermoeidheid voel ik me super.
Het sporten geeft mij juist energie.
Dus in het bovenstaande over de spiervezels type II kan ik me dus helemaal vinden.
Re: Sporten en hypothyreoïdie
Een inhoudelijke blog over de type I en II spierweefsels:
https://www.schildklier.nl/blogs/entry/ ... piervezels
https://www.schildklier.nl/blogs/entry/ ... piervezels
-
Gast1
Re: Sporten en hypothyreoïdie
Ik lees nu al een aantal keer dat bij hypothyreoïdie een lagere hartslag hoort.
Ik kan mij daar niet in vinden. In mijn ervaring (sinds 2012 documenteer ik m'n sport, voornamelijk hardlopen, langzaam meer zwemmen/fietsen) stijgt mijn hartslag aan het begin vrij snel en blijft daarna in en beperkte zone, die ik bovendien erg lang kan volhouden. Die zone zit feitelijk tussen max-50 en omslagpunt. Dus zodra ik start, zit ik vrijwel gelijk op 135, maar boven de 170 kom ik nauwelijks.
Marathon liep ik op een vrijwel vlakke hartslag ~155 (tijd: 3:06).
Rust hartslag is vrijwel stabiel op 39, max 185.
Iemand met soortgelijke ervaringen?
Ik kan mij daar niet in vinden. In mijn ervaring (sinds 2012 documenteer ik m'n sport, voornamelijk hardlopen, langzaam meer zwemmen/fietsen) stijgt mijn hartslag aan het begin vrij snel en blijft daarna in en beperkte zone, die ik bovendien erg lang kan volhouden. Die zone zit feitelijk tussen max-50 en omslagpunt. Dus zodra ik start, zit ik vrijwel gelijk op 135, maar boven de 170 kom ik nauwelijks.
Marathon liep ik op een vrijwel vlakke hartslag ~155 (tijd: 3:06).
Rust hartslag is vrijwel stabiel op 39, max 185.
Iemand met soortgelijke ervaringen?
Re: Sporten en hypothyreoïdie
- merk je niet dat je hartslag (rust) is gedaald?
- je geeft zelf aan dat je piek niet meer zo hoog is als voorheen?
Dat zijn toch tekenen van een lagere hartslag?
Ik heb overigens juist tot 2x toe een test laten doen omdat mijn werkelijke piek (max. hartslag) veel hoger lag dan wat mijn apparaten aangaven.
- je geeft zelf aan dat je piek niet meer zo hoog is als voorheen?
Dat zijn toch tekenen van een lagere hartslag?
Ik heb overigens juist tot 2x toe een test laten doen omdat mijn werkelijke piek (max. hartslag) veel hoger lag dan wat mijn apparaten aangaven.
Ik lees nu al een aantal keer dat bij hypothyreoïdie een lagere hartslag hoort.
Ik kan mij daar niet in vinden. In mijn ervaring (sinds 2012 documenteer ik m'n sport, voornamelijk hardlopen, langzaam meer zwemmen/fietsen) stijgt mijn hartslag aan het begin vrij snel en blijft daarna in en beperkte zone, die ik bovendien erg lang kan volhouden. Die zone zit feitelijk tussen max-50 en omslagpunt. Dus zodra ik start, zit ik vrijwel gelijk op 135, maar boven de 170 kom ik nauwelijks.
Marathon liep ik op een vrijwel vlakke hartslag ~155 (tijd: 3:06).
Rust hartslag is vrijwel stabiel op 39, max 185.
Iemand met soortgelijke ervaringen?
-
Dunkerbeck
- Berichten: 33
- Lid geworden op: 18 jun 2015, 17:58
Re: Sporten en hypothyreoïdie
Misschien dat het niet helemaal eerlijk is omdat ik nog aan het instellen ben maar ik kan duidelijk merken dat mijn rusthartslag af en toe een stuk lager is. Ik zit normaal rond de 62-63 maar soms zakt hij naar 52-53. Dat gaat dan ook meteen gepaard met hypo verschijnselen als koude en moeheid. Ik hyper op dit moment een beetje en zit nu rond de 68-69. Ik kan me dus niet helemaal aan de indruk onttrekken dat e.e.a. beinvloed wordt door mijn Hashimoto.
-
Gast1
Re: Sporten en hypothyreoïdie
Nee, mijn rustHR is niet echt gedaald, althans in de afgelopen 3 jaar niet echt. En dat stukje daling wijt ik vooral aan het serieuzere trainen en de progressie.
Maar inderdaad, ik kan niet echt zeggen of vóór 2005 m'n normale rusthartslag veel hoger is.
Dat is ook het lastige, maar zal in separate post wat meer over mezelf vertellen. Wellicht nuttig, ook omdat ik veel data verzamel en bezig ben met opleiding hardlooptrainer en nu noodgedwongen me ook verdiep in schildklier (en andere auto-immuun ziektes).
Het lastige is dus dat ik voorafgaand aan de constatering Hashimoto's een tweetal jaren met groeiende intensiteit heb gesport. Wat een aantal problemen (gewicht, cholesterol) heeft teruggebracht; maar wat ook een tijd erg moeilijk is geweest. Vergelijkingen met hoe het was zijn daarom moeilijk, want tussen 2009 en 2011 sportte ik onregelmatig en vóór 2009 sportte ik nauwelijk.
En in 2005 is mijn schildklier al eens gecontroleer. Leek toen voornamelijk subklinisch, 2e keer waren de waardes beter, dus niets meer aangedaan.
M'n max heb ik enkele keren eerder laten testen. Al vind ik maximaal testen niet echt nuttig (je lichaam wil niet op die max komen, doet dus vanalles om het te voorkomen).
En toevallig heb ik deze week een serie 15x 200m op souplesse, extensief interval gedaan. Dus uiterst beheerst en niet te snel: rond de 45sec/200m. Voorheen deed ik dat in 39, soms ook wel in 35s (ook 15x).
De 15e heb ik vervolgens vol gas gegeven en kwam op 184. Gevoelsmatig niet heeel ver van m'n max.
Ik ga wel binnenkort weer zo'n test doen, soort van baseline/startpunt vaststellen, maar eerst wil ik stabiel zij qua medicatie.
Maar inderdaad, ik kan niet echt zeggen of vóór 2005 m'n normale rusthartslag veel hoger is.
Dat is ook het lastige, maar zal in separate post wat meer over mezelf vertellen. Wellicht nuttig, ook omdat ik veel data verzamel en bezig ben met opleiding hardlooptrainer en nu noodgedwongen me ook verdiep in schildklier (en andere auto-immuun ziektes).
Het lastige is dus dat ik voorafgaand aan de constatering Hashimoto's een tweetal jaren met groeiende intensiteit heb gesport. Wat een aantal problemen (gewicht, cholesterol) heeft teruggebracht; maar wat ook een tijd erg moeilijk is geweest. Vergelijkingen met hoe het was zijn daarom moeilijk, want tussen 2009 en 2011 sportte ik onregelmatig en vóór 2009 sportte ik nauwelijk.
En in 2005 is mijn schildklier al eens gecontroleer. Leek toen voornamelijk subklinisch, 2e keer waren de waardes beter, dus niets meer aangedaan.
M'n max heb ik enkele keren eerder laten testen. Al vind ik maximaal testen niet echt nuttig (je lichaam wil niet op die max komen, doet dus vanalles om het te voorkomen).
En toevallig heb ik deze week een serie 15x 200m op souplesse, extensief interval gedaan. Dus uiterst beheerst en niet te snel: rond de 45sec/200m. Voorheen deed ik dat in 39, soms ook wel in 35s (ook 15x).
De 15e heb ik vervolgens vol gas gegeven en kwam op 184. Gevoelsmatig niet heeel ver van m'n max.
Ik ga wel binnenkort weer zo'n test doen, soort van baseline/startpunt vaststellen, maar eerst wil ik stabiel zij qua medicatie.
Rick schreef:- merk je niet dat je hartslag (rust) is gedaald?
- je geeft zelf aan dat je piek niet meer zo hoog is als voorheen?
Dat zijn toch tekenen van een lagere hartslag?
Ik heb overigens juist tot 2x toe een test laten doen omdat mijn werkelijke piek (max. hartslag) veel hoger lag dan wat mijn apparaten aangaven.
Mark:
Ik lees nu al een aantal keer dat bij hypothyreoïdie een lagere hartslag hoort.
Ik kan mij daar niet in vinden. In mijn ervaring (sinds 2012 documenteer ik m'n sport, voornamelijk hardlopen, langzaam meer zwemmen/fietsen) stijgt mijn hartslag aan het begin vrij snel en blijft daarna in en beperkte zone, die ik bovendien erg lang kan volhouden. Die zone zit feitelijk tussen max-50 en omslagpunt. Dus zodra ik start, zit ik vrijwel gelijk op 135, maar boven de 170 kom ik nauwelijks.
Marathon liep ik op een vrijwel vlakke hartslag ~155 (tijd: 3:06).
Rust hartslag is vrijwel stabiel op 39, max 185.
Iemand met soortgelijke ervaringen?