Sporten en hypothyreoïdie

[Willie]

Interessante topic.

Ik ben nog volop in het process van instellen op de levothyroxinenatrium na de diagnose van een forse hashimoto (FSH 110, T4 6) en moet vanwege de klachten een tijdje pas op de plaats nemen. Er is mij door de arts aangeraden voorlopig niet te sporten tot dat ik goed ben ingesteld daar dit te belastend is voor het hart.
Hoe kijken jullie daar tegen aan?

groetjes willie

[Kiek]

Hallo Willie,

Het advies van je arts om niet te sporten heeft ook een andere oorzaak.
Jouw opbouw van schildklierhormonen gaat niet zonder forse en toch aparte klachten.

Het gebeurt wel dat veel functies van mensen met een langdurige forse hypothyreoïdie op een laag pitje staan.
Geleidelijke verhoging met levothyroxine betekent niet per definitie dat alle functies gelijkmatig op stoom komen.
Dat kunnen de huis- tuin- en keukenklachten geven die gewoonlijk ook wel gepaard kunnen gaan met ophoging.
Maar daarnaast moet je zeker verbeteringen voelen.
En je zult je mogelijk op weg naar meer T4 in je bloed realiseren wat een forse hypothyreoïdie betekent.
Deze laatste ervaring had ik, en andere mensen die ik sprak met een forse hypo, in ieder geval wel.

Ook kan de ene autoimmuunziekte samengaan met een andere autoimmuunziekte, b.v. Addison.
Stel dat je hypothyreoïdie samengaat met een verminderd cortisol, dan moet eerst de cortisol op peil gebracht worden, voordat gestart wordt met de levothyroxine.
De combinatie kan levensgevaarlijk zijn als je eerst de levothyroxine opstart.
Ook daarom is iedere lichaamsinspanning nu slecht.

Ik hoop dat je snel op de hoogte bent van de hoogte van je cortisol.

Kiek

[Willie]

Hoi Kiek,

Bedankt voor je info. Komt allemaal hard binnen. Maar ik wil mijn kop zeker niet in het zand steken.
Dus als je nog meer tips hebt waar ik rekening mee moet houden in dit proces dan hoor ik het graag.

groetjes Willie

[Gast1]

Dank voor die toelichting.

Ik kan zeggen dat ik ondertussen weer aardig aan het trainen ben. Vorige maand 180, deze maand bijna 200km gelopen. Tempo gaat gestaag omhoog.
Dus na 3 maanden stilstand en 3 maanden herstellopen (op ~70%) is de weg omhoog ingeslagen.

En dan ben ook ik nog niet goed ingesteld.

Is het voor sporters zinvol om cortisol-waardes eens eens keer mee te nemen in een meting? Of zelfs vaker?

[Kiek]

Hoi Marc,

Waarom zou je cortisol meten.
Het gaat om starters met een forse hypo en bezig met de instelling met levothyroxine die te snel klachten krijgen die niet passen bij een doorsnee ophoging.
Maar wel bij een tekort aan cortisol.
Dan wordt soms zelfs gestopt met de levothyroxine, omdat eerst de ziekte van Addison moet worden uitgesloten en behandeld voordat met schildkliersuppletie kan worden begonnen.
Kijk eens op de site van de bijnierziekten.
http://www.nvacp.nl.

Vr. groet,
Kiek

[Gast1]

Ik had eruit geconcludeerd dat cortisol te maken heeft met je afweersysteem, maar ook met recuperatie en herstel.

[Willie]

Ter info:

Er is een cortisol speekseltest op de markt : http://www.thuistesters.nl/medivere-cor ... eekseltest.

[Dunkerbeck]

Zoals hier al eerder geschreven is ervaar ik ook zeer wisselende resultaten en plezier met sporten tijdens mijn instelproces. Hoewel het vaak erg lastig doseren is ben ik toch weer elke keer blij als ik geweest ben. Door even door de moeheid heen te bijten en gedoseerd te sporten ben ik toch in staat mijn lichaam "aan te jagen" en me weer meerdere uren tot een dag warm en prettig te voelen. Ik durf in elk geval te zeggen dat blijven sporten de kwaliteit van leven een stuk beter maakt!

Het doseren van de sportactiviteiten lijkt een beetje op het instelproces, het is telkens opnieuw de grens opzoeken. Ik heb eens ooit van een fysio geleerd om de eerste 10 minuten rustig te beginnen, dan te kijken hoe het gaat en afhankelijk daar van de intensiteit aan te passen. Ik doe dat nu een tijdje en dat bevalt goed.

[Rick]

Dat herken ik wel. Voor mij geldt dat met fietsen. Lang niet altijd zin, maar toch maar omkleden en op de racefiets of cycletrainer. Na 10-15 minuten weet ik dan wel hoe de vlag er bij hangt.
Betekent alleen wel dat je schema's en doelstellingen moet kunnen/durven loslaten.

[Gast1]

Ik sportte/liep al sinds ik in 2012 weer begonnen ben altijd zonder schema. En toch mooie progressie gemaakt; ondanks het gevoel dat het beter, makkelijker, sneller moet kunnen.
Ook de 2 marathons heb ik "gewoon" zonder schema en met regelmatig een in gedachten geplande training overslaan gedaan.

En ik merk ook nu weer veel vooruitgang, ondanks dat 85%+ van de trainingen laag-intensief zijn (aan de hartslag af gemeten).
2 dagen geleden vrijwel m'n standaard herstelrondje gelopen met m'n zoon (12,moet met z'n klas nu trainen voor een loop, dus dacht, ff helpen erin te komen). Liep ongeveer hetzelfde tempo als in april/mei. Maar wel 20 (!!) slagen lager, ruim 20. gemiddeld 112 ipv 135 (en dat was 73%).

Ook toplopers trainen tot wel 80% vd tijd laag/matig-intensief (tot 78-82% van max), alleen die overige 20% zijn dan kwalitatief heel goede, nauwkeurige trainingen.

Het hoeft dus ook allemaal niet zo snel en intensief om toch progressie te maken.