Hoe lang had jij klachten voordat de diagnose werd gesteld?

[laura]

Veel mensen met een schildklieraandoening (her)kennen dat: jarenlang hadden ze klachten en nooit werd de tsh geprikt. Met het gevolg dat er geen diagnose werd gesteld.
Hoe lang liep jij rond met klachten, voordat jij wist wat je had?

Vertel gerust ook over welke klachten je had en welke gevolgen dat had voor je leven.

[Sweet]

Ik ben eigenlijk mijn gehele leven kerngezond geweest, mijn enige 'kwaal' was dat ik rookte als een ketter. Dertig jaar lang ongeveer dertig shaggies per dag...
Voor ik vijftig werd (had ik besloten) wilde ik daarmee stoppen en dat is gelukt. Drie jaar geleden was dat.
Een maandje of vier later bleek dat de arts Graves vond bij me: ik was uitgeput, kon niet meer autorijden omdat mijn benen te veel trilden, was emotioneel en behoorlijk ziek.
Na een jaartje behandelen met Strumazol en Thyrax besloten de internist en ik te stoppen met de medicatie en tot nu toe gaat dat redelijk...
De schildklier is langzaam opgestart, werkt nog te traag en daar heb ik wel last van, maar het is te doen.
Ik hoop dat dit zo blijft.

Over de combinatie nicotinegebruik en Graves ga ik nog een draadje starten...

[Marjolijn]

Niet eens zo gek lang, hoewel er niet echt een moment te prikken is waarop je ineens niet meer goed voelt. Maar ik heb wel dik een jaar met slaapproblemen gekampt, terwijl slapen altijd mijn grootste hobby was, waar ik ook heel goed in was Logischerwijs koppelde ik het slechte slapen aan het steeds lager wordende energie niveau. Omdat ik in dit deze periode ook aan een nieuwe functie begon en me daar helemaal in vastgebeten had, naast een enorm druk privé-leven met een scala aan hobby's en sporten, heb ik mezelf in dat jaar volledig uitgeput en ben ik overspannen thuis komen te zitten. Om deze reden belandde ik bij de huisarts en vroeg om bloedonderzoek om een medische oorzaak uit te sluiten. Gelukkig was mijn huisarts zo slim om de schildklier mee te laten prikken!

Inmiddels ben ik een maand of 9 verder en gebruik ik sinds een maand of 4 dezelfde hoeveelheid Euthyrox. Helaas voel ik me nog steeds niet topfit. Ik heb veel gewrichts- en spierklachten en ben ook nog regelmatig moe. Het einde van de medische molen is dus nog niet in zicht

[Jackie]

Mijn trage schildklier is per toeval ontdekt. Ik was wel iets aangekomen en conditie werd iets slechter. Na start Thyrax wel veel klachten gekregen.
Inmiddels gaat het redelijk goed, wel snel spierklachten en momenteel weer erg moe. Geen idee hoe lang mijn schildkier al te langzaam werkte. Achteraf denk ik dat ik er misschien toch al wel een hele tijd mee gelopen heb.

[Jacoline]

Ik heb 2,5 tot 4 jaar met vermoeidheid gelopen, maar ik dacht altijd dat dat kwam doordat ik de overstap naar de middelbare school maakte, daarna een rotperiode van 2 jaar doorging en daarna erg hard moest werken om mijn diploma te kunnen halen voor de middelbare school. Ik ben toen eind van de vierde van de middelbare school/ begin van het eerste jaar van mijn opleiding naar de dokter gegaan. ik was al jaren veel moe. de dokter heeft mij toen bloed laten prikken en daaruit bleek dat mijn schildklier op het randje stond te wankelen van wel of niet te traag werken. na een klein jaartje elke 3 maanden prikken kwam er uit de bloeduitslag dat mijn schildklier in orde was, dus maar doorgestuurd naar de internist. Die heeft een heel uitgebreid bloedonderzoek gedaan en daaruit kwam gelijk al dat mijn schildklier te traag werkte. voor ik dit kreeg wist ik amper wat het inhield om een te trage schildklier te hebben.Toen ik hoorde dat ik een te trage schildklier had vond ik het aan de ene kant niet leuk natuurlijk maar aan de andere kant was ik blij dat ik eindelijk wist waar het aan lag. Nu zit ik bijna een jaar aan de thyrax (op dit moment al ong. half jaar op 0,075 mg). helaas blijf erg moe en eind van de middag heb ik totaal geen energie meer en dan slaap ik meestal nog 2-3 uurtjes voor het avondeten. verder blijf ik last houden van gewrichtspijn en nog meer van dat soort klachten...

[Mary Keston]

Ja dat is een heel verhaal : in het kort :Ik was 19 toen ik regelmatig hartkloppingen en een hoge bloedruk had en ineens hele rare vervormde teennagels, ik was 21 toen ik onder narcose ging vanwege blindedarm(?) en drie weken problemen had van bloedrukpieken en ernstige hoofdpijnen en heb daardoor een maand in het ziekenhuis gelegen , ik was 23 toen ik ineens voor het eerst "vermoeidheid" voelde , en vroeg en veel ging slapen , 25 jaar dat ik s'nachts wakker werd met enorme honger en gewoon een heel brood opat omdat ik het gevoel had dat het niet in mijn maag kwam en mijn honger niet stilde : op mijn 28 heb ik een hele zware bevalling gehad omdat ontsluiting 28 uur nodig had om volledig te woorden ; op mijn dertigste kreeg ik slapende pijnlijke handen waarvan de arts het "Carpaal Tunnel Syndroom" noemde. De schommelende beweging van vermoeidheid en beterder voelen vroeg ik de huisarts of het iets hormonaals kon zijn , en stuurde me naar een haptonoom omdat ie me een zeur vond , op mijn 35ste ging ik vochtvasthouden en tesamen met de steeds erger wordende vermoeidheid ben ik dieten gaan houden ; geen melkprodukten meer gedurende 2 maanden ; geen succes; daarna geen vlees ; stuk beterder ; ben daarna gestopt met het eten van gecombineerder produkten om maar geen E621-622-enz binnen te krijgen ; de slapende handen werden stuk minder! Op mijn 39ste verhuisd naar Frankrijk; De klachten bleven en verergerde langzaam in de loop der jaren :kwam veel aan, haaruitval , dunne ontlasting , na een paar jaar diarhee veranderde dat in zware obstipatie. En toen ik totaal geen uithoudingsvermogen meer had op mijn 48ste ben ik eindelijk eens naar de huisarts gegaan , Die stuurde me naar een cardioloog voor mijn hart en stelde zelf direct een een uigebreid bloedonderzoek voor i.v.m.eventueel een schildklierprobleem;
uitslag : hart prima maar TSHveel te hoog! begonnen met de Levothyrox( en verder uitgebreid onderzoek) : de een na de andere klacht verdween! ben nu op 0.075 Levothyrox en glutenvrij. IK ben nu 52 jaar. Kreeg dus eigenlijk al klachten op mijn 19de en de diagnose Hashimoto werd in 2009 op mijn 48ste gesteld , dus het heeft 29 jaar geduurd ! in die 29 jaar heb ik regelmatig de toenmalige huisartsen in Nederland bezocht maar zij namen mijn klachten nooit serieus. ik voelde me daar zo machteloos dat ik jarenlang niet meer naar de huisarts durfde .En ik ben bang dat , als ik zo al die verhalen op deze en het voormalige schildklierforum heb gelezen, ik beslist niet de enige ben die dit zo heeft gevoeld ; de diagnose schildklierproblemen wordt dus heel vaak door de huisartsen over het hoofd gezien.
Antwoord op de hoofdvraag hoe lang het heeft geduurd voordat de diagnose werd gesteld : 29 jaar !

[Nathalie46]

Bij mij is alles eigenlijk best snel gegaan, ik kwam best wel eens bij de huisarts voor controle van bloeddruk en suiker enz omdat ik te zwaar ben. Ik meet altijd thuis bloeddruk en hartslag en neem dan dat boekje mee als ik naar de praktijk verpleegkundig ging. Die zei de laatste keer tegen me je hartslag is steeds vaker best wel hoog dat moet je in de gaten houden en als hij boven de 100 blijft dan naar de huisarts gaan. Dat heb ik in de gaten gehouden en binnen een paar weken was mijn hartslag constant boven de honderd ook als ik 's nachts op bed lag was er vaak het gevoel dat ik een marathon aan het lopen was. Ik ben toen op een donderdag naar de huisarts gegaan, en vrijdags gelijk bloed laten prikken. Die maandag hoorde ik dat ik een te snelle schildklier had en dinsdags dat het Graves was.

[Heleen]

in 2007 was het een heel stressvol jaar. In die periode vlogen de kilo's af, daarnaast had ik slaapproblemen. Soms sliep ik hele nachten niet. Tevens had ik vreetbuien. Zelfs midden in de nacht wist ik de keuken te vinden. In dat jaar viel ik ongeveer 18 kilo af. Ben zelfs nog bij de huisarts geweest, maar hij kon niets vinden. Wel had hij aangegeven van als je echt af blijft vallen, dan kom je terug.
In januari 2008 kwam ik uit mijn werk en eigenlijk vlak daarna werd ik overvallen door hoge hartslag. Ik heb even nog geprobeerd kalm te worden, maar dat lukte niet. Dus heb ik de HAP gebeld en mocht gelijk komen. Vlak daarna lag ik op de SEH en 3 uur later werd ik naar de hartbewaking gebracht. Bij binnenkomst had ik een halrtslag van 160 slagen per minuut. Drie uur later was het iets gezakt naar 130. Aangezien we bang waren voor eventuele hartinfarct werd ik opgenomen. Volgende dag kwam de arts assistente om wat onderzoeken te doen, o.a. mijn ogen, handen moest ik vooruit steken om te kijken of ik bibberde..nou dat klopte wel...ik kan me ook herinneren dat ik vaak niet kon schrijven, zo erg bibberde ik. Toen vertelde de arts assistente dat de schildklier te snel werkte. Ik zei...oh vandaar....TF waarde was op dat moment 67.

Toen viel het kwartje bij mij...gewichtsverlies, bibberen, vreetbuien en slaapgebrek...

[Lise]

Ik had geen klachten....
Heb Graves.. en Diab type 1, twee auto-immuun aandoeningen. Diabetes type 1 inmiddels 35 jaar, Graves? Geen idee, hield veel vocht vast en mijn hart deed moeilijk. Toen men verder ging zoeken kwam eerst Graves naar voren en daarna Pulmonale hypertensie door chronische longembolien, embolie zat er al 27 jaar. Dit alles twee jaar geleden. Ging eigenlijk pas goed mis 11 jaar geleden na een hersenbloeding, dus klachten, genoeg...maar door wat he.

[RiaV]

van af 2004 zijn bij mij de klachten geleidelijk aan op komen zetten, ik werd steeds iets dikker, kreeg steeds meer last van mijn gewichten en spieren, was er moe en begon steeds slechter te horen en had last van slapeloosheid, darm en maag klachten en altijd koud, in die tijd wel twee keer naar de reumatoloog geweest maar die kon steeds maar niets vinden en wijde het aan de psoriasis die ik heb. ook naar de kno arts geweest voor mijn gehoor klachten en duizeligheid, na veel onder zoeken kreeg ik te horen dat ik de de ziekte van ménière had, ook werd ik steeds dikker,terwijl ik me gek sportte en dieette maar ik weide dat aan dat ik gestopt was met roken vorige maand ging ik naar de internist omdat ik al maanden last had van mijn maag en darmen, had veel pijn en last van verstopping en zij heeft me ook laten prikken op mijn schildklier en nu bleek dat ik in 2012 ook al een verlaagde schildklier functie had, maar daar had de reumatoloog niets mee gedaan, maar nu dus wel moet 10 februari weer bloed prikken..