psychische klachten

[hap]

Hallo allemaal,

Ik lees op het forum het meest over fysieke problemen vraag mij af of ik de enige ben met vervelende mentale klachten, zoals weinig zin hebben in dingen te ondernemen, twijfel over gevoelens, nergens echt enthousiast over worden en jezelf een schop moeten geven om in actie te komen.
De fysieke klachten zijn ook niet prettig maar daar kan ik wel mee omgaan.

Ik probeer het er het beste van te maken, want dit heb ik alleen in de slechte periodes. Het vreemde is dat het ook weer plotseling weg kan zijn. Het komt ook plotseling.Op dit moment Probeer ik acupunctuur, in de hoop stabieler te worden.

Groeten,
Hap.

[Teun]

Hallo Hap, misschien een kleine troost dat bijna iedereen die hypo is deze klachten wel heeft, soms de emoties niet meer kunnen plaatsen, snel huilen, depressief gevoel, energieloos, nergens zin in hebben, dingen vergeten, niet concentreren, slecht slapen etc. Het enige wat helpt is goed ingesteld raken en geduld hebben. Laat je niet gek maken en het niet op overspannen zijn, burnout, depressief etc gooien, het is echt je schildklier die dit teweeg kan brengen.
Veel mensen bedoelen met niet goed voelen ook dit soort klachten naast o.a. moeheid, hartkloppingen en spierklachten.
Sterkte.

[hap]

Hallo Teun,

Bedankt voor de reactie. Het is ondanks dat ik dit proces al regelmatig heb meegemaakt elke keer weer een teleurstelling en kost dan weer enige tijd om daar mee om te gaan. Dit omdat ik van nature niet zo ben en mijzelf dan ook niet meer begrijp.
Maar wij houden de moed er in en genieten van de momenten dat het wel goed gaat.

Groeten,
Hap.

[laura]

hallo Hap,

Helaas horen psychische klachten er ook bij.
Dat is niet zo vreemd omdat schildklierhormoon in elk celletje komt.

Meer over psychische klachten kun je lezen met: https://schildkliertje.blogspot.nl/sear ... 20klachten

[SarcaSassie]

Ik heb ook erg last van psychische klachten. Het is niet dat ik het niet meer zie zitten ofzo. Ik voel me gewoon op... Onwijs moe. Ik kan niks hebben, ik kan slecht geluiden verdragen. Ik heb nergens zin in, ook al zijn het leuke dingen. Ik probeer mezelf wel te dwingen om leuke dingen te plannen, maar het liefste zeg ik ze voortijdig af. Als ik het uiteindelijk doe heb ik het heus naar mijn zin, maar ik ben kapot!
Ik kan niet zo genieten van mijn kinderen als ik zou willen, ik voel me nu een slechte moeder. Ik kan ze niet hebben... Het kost me zoveel moeite... Het maakt me onwijs verdrietig dat ik zo snel uit mijn slof schiet. Ik schaam me ervoor maar ik kan het niet helpen. Achteraf heb ik spijt... Ik heb er gewoon geen controle over. Als ik in de auto zit en iemand doet zijn knipperlicht niet aan... nou ik durf niet neer te pennen wat ik iemand inwendig toewens! Ik heb nu pas twee twee dagen strumazol dus dat doet helaas nog niet zoveel...

[hap]

Hallo SarcaSassie,

Sorry voor de late reactie. Ik kan mij indenken dat je je heel verdrietig voelt als je niet de moeder kan zijn die je wilt zijn. Dat je kinderen (je grootste en liefste bezit) je eigenlijk in de weg zitten. Maar daar kan jij zelf niets aan doen, het is je lichamelijke conditie die dat veroorzaakt. Dat neemt niet weg dat het heel vervelend is en ongrijpbaar.
Gevoelens die op en neer gaan en je kan er geen touw meer aan vastknopen. Ik probeer het maar over mij heen te laten komen en dan trek het weer weg en wordt het rustiger in mijn hoofd.
Hopelijk gaat het straks beter. Ja geduld is een schone zaak, maar niet makkelijk.

Sterkte en groeten,
Hap.