Al een jaar in diagnose fase, ik weet het niet meer..
Geplaatst: 31 okt 2018, 19:36
Hoi,
Ik ben een jonge man van 34 jaar 1.88m lang, en 83.4 kg ik zit momenteel helaas al ruim een jaar verwikkeld in talloze doktersbezoeken, spoedeisende hulp bezoeken, onderzoeken in ziekenhuizen en tig bloed onderzoeken.
Vorig jaar, halverwege oktober (2017) werd ik op een dance feest ineens erg licht in mijn hoofd. Het ging op gegeven moment wel weer en dacht, zal wel door de alcohol of het pilletje (4fmp) gekomen zijn.
Echter, de aanvallen van licht in het hoofd zijn bleven de weken er na opkomen en kwamen op willekeurige tijdstippen van de dag. Ik ben toen naar de huisarts gegaan en in eerste instantie dacht ik aan een aantal tekenbeten die ik in augustus (2017) heb gehad. Ik ben ook gewoon eerlijk geweest over het drugsgebruik op het feest maar dat kon op den duur geen rol meer spelen. Er zijn in december bloedtesten gedaan, waaronder ook op Lyme.
Omdat ik de Nederlandse testen op Lyme niet echt vertrouw (afgaande op wat ik overal op internet lees) heb ik zelf ook een Duitste test gedaan die nauwkeuriger zou zijn. Beide uitslagen waren overduidelijk negatief.
Goed, wat is het dan? Ik begon ook last te krijgen van nachtzweten en af en toe een spasme in mijn vinger. Ik schrok snel van kleine dingen (piep van pinautomaat) etc. Heel vreemd, dit heb ik nog nooit gehad. Verder overdag steeds vermoeider en mijn zicht ging achteruit. Daarnaast begon ik aan te komen rond mijn buik. Ik heb een slank postuur en de buik die ik inmiddels heb hoort daar absoluut niet bij.
Uit de uitgebreide bloedonderzoek blijkt dat m'n tsh te hoog is en tevens vitamine d te laag. De dokter schrijft vitamine d voor (800ie).
Het gaat een paar weken redelijk maar dan krijg ik voor het eerst in mijn leven ineens een paniek aanval. Ik werd zeer angstig en vertrouwde mezelf niet. Ik dacht dat ik gek zou worden etc. Ik heb mezelf weten te kalmeren met een kop valariaan thee. Gelukkig heb ik sindsdien geen angstaanval meer gehad. Het past ook eigenlijk niet bij mij. Ik kende dit gevoel niet maar ik wens het ook nooit meer te hoeven voelen.
Meteen begon de dokter te zoeken in de hoek van psyche (dus stress of dingen uit het verleden). Maar voor mij speelt dit helemaal niet. De enige stress die ik heb is van het feit dat ik mezelf niet meer ben sinds oktober (2017).
De klachten bleven en daarnaast ervoer ik soms ook momenten van vaagheid. Moeilijk uit woorden kunnen komen. 's Ochtends last van gewrichten. Hartkloppingen. En een zeer lage hartslag (47 per minuut is bij mij heel normaal).
Om iets in de hersenen uit te sluiten ben ik toch maar langs de neuroloog gestuurd, maar die deed helaas niet echt uitgebreid onderzoek. Eerder klopje hier vinger op neus daar en ik stond weer buiten. Ik geloof niet dat dit onderzoek goed is verlopen. Maar goed..
Daarna ben ik een tijd gestopt met naar de dokter gaan omdat zijn collega tegen mij zei dat hij mij medicatie wilde voorschrijven tegen de angst en depressie. Hij denkt dat ik depressief ben maar dat ben ik helemaal niet. Nogmaals, de spanning die ik heb ontstaat door de klachten waar ik mee zit.
In augustus van dit jaar (2018) werden de klachten erger. Ik kreeg het uit het niets extreem koud en begon dan (koud) te zweten. De momenten van licht in mijn hoofd zijn, zijn vreselijk omdat ik erdoor mijn eigen lichaam niet goed meer kan vertrouwen. Het enige wat een beetje helpt is sporten.
Ik sport sowieso twee keer in de week (voetbal) en daarnaast fitness ik 4x per week. Ik heb geen auto dus alles wat ik doe gaat lopend of met de fiets. Ik eet drie keer per dag een gezonde maaltijd (ik eet zelden fast-food). Ik eet voldoende fruit en drink zelden frisdrank /sappen. Eerder water of thee. Mijn voeding is dus oke. Verder is mijn dag en nacht ritme ook goed. 8 uur slaap, en ik ga zelden later dan 1u op bed.
Toch kom ik gigantisch aan. Echt niet normaal hoeveel dikker ik rond m'n middel ben geworden. 5kg erbij in 3 maanden. In juni woog ik 76kg, nu dus 83.4kg. Mijn zicht is in dezelfde tijd van -0.5 naar -1.99 gegaan. Ook meer en meer floaters (zwarte vlekjes). Ik heb ook steeds vaker last van gevoel alsof iets in m'n keel word dicht geknepen (op de plek waar de schildklier zit).
Ik loop bij de internist en die heeft 11 oktober een bloedtest laten doen. (weer dus). En tsh zit op 4.2. Vrije T4 zit op 15.4. Verder is er niets gevonden. Alles is goed! Mild, nieren, lever, longen, hart etc etc.
Ik denk toch echt dat er iets aan mijn schildklier ligt maar de internist zei dat de hoge tsh alleen maar in de toekomst kan wijzen op problemen omdat de vrije T4 nog goed is.
Maar ben ik nou gek of wijst dit toch echt in de richting van mijn schildklier? Het is echt de enige afwijking die gevonden kan worden in alle onderzoeken die gedaan zijn. Alle klachten komen overeen. Ik ben het zo beu, het afwachten, ik ben bekaf.. Ik probeer nog steeds gewoon te doen. Te sporten etc maar ik ben op.. Zelfs na anderhalve week geen suikers en zeer gezond dieet kom ik nog aan..
Ik ben de wanhoop nabij, ik ben geen dokter maar voor mij is het eigenlijk zo goed als zeker iets aan m'n schildklier. Ik zou zo graag me weer willen voelen als anderhalf jaar geleden. Het klopt gewoon niet in mijn lichaam. Dit is niet hoe ik mijn lichaam kende. Ik voel me onrustig van binnen, angstig etc.. Dat hoort gewoon niet in mijn persoonlijkheid.. Dit is allemaal pas vorig jaar begonnen.
Ohja, natuurlijk gebruik ik die drug niet meer en sterker nog, ik laat de feesten zitten omdat ik toch niet kan genieten omdat ik vaak licht in m'n hoofd ben. Ik drink dus ook al een hele tijd geen alcohol meer.
Sorry voor het lange verhaal maar mijn vraag is of iemand zich herkend in mijn verhaal en of dit inderdaad wel eens de schildklier zou kunnen zijn.
Bedankt
Ik ben een jonge man van 34 jaar 1.88m lang, en 83.4 kg ik zit momenteel helaas al ruim een jaar verwikkeld in talloze doktersbezoeken, spoedeisende hulp bezoeken, onderzoeken in ziekenhuizen en tig bloed onderzoeken.
Vorig jaar, halverwege oktober (2017) werd ik op een dance feest ineens erg licht in mijn hoofd. Het ging op gegeven moment wel weer en dacht, zal wel door de alcohol of het pilletje (4fmp) gekomen zijn.
Echter, de aanvallen van licht in het hoofd zijn bleven de weken er na opkomen en kwamen op willekeurige tijdstippen van de dag. Ik ben toen naar de huisarts gegaan en in eerste instantie dacht ik aan een aantal tekenbeten die ik in augustus (2017) heb gehad. Ik ben ook gewoon eerlijk geweest over het drugsgebruik op het feest maar dat kon op den duur geen rol meer spelen. Er zijn in december bloedtesten gedaan, waaronder ook op Lyme.
Omdat ik de Nederlandse testen op Lyme niet echt vertrouw (afgaande op wat ik overal op internet lees) heb ik zelf ook een Duitste test gedaan die nauwkeuriger zou zijn. Beide uitslagen waren overduidelijk negatief.
Goed, wat is het dan? Ik begon ook last te krijgen van nachtzweten en af en toe een spasme in mijn vinger. Ik schrok snel van kleine dingen (piep van pinautomaat) etc. Heel vreemd, dit heb ik nog nooit gehad. Verder overdag steeds vermoeider en mijn zicht ging achteruit. Daarnaast begon ik aan te komen rond mijn buik. Ik heb een slank postuur en de buik die ik inmiddels heb hoort daar absoluut niet bij.
Uit de uitgebreide bloedonderzoek blijkt dat m'n tsh te hoog is en tevens vitamine d te laag. De dokter schrijft vitamine d voor (800ie).
Het gaat een paar weken redelijk maar dan krijg ik voor het eerst in mijn leven ineens een paniek aanval. Ik werd zeer angstig en vertrouwde mezelf niet. Ik dacht dat ik gek zou worden etc. Ik heb mezelf weten te kalmeren met een kop valariaan thee. Gelukkig heb ik sindsdien geen angstaanval meer gehad. Het past ook eigenlijk niet bij mij. Ik kende dit gevoel niet maar ik wens het ook nooit meer te hoeven voelen.
Meteen begon de dokter te zoeken in de hoek van psyche (dus stress of dingen uit het verleden). Maar voor mij speelt dit helemaal niet. De enige stress die ik heb is van het feit dat ik mezelf niet meer ben sinds oktober (2017).
De klachten bleven en daarnaast ervoer ik soms ook momenten van vaagheid. Moeilijk uit woorden kunnen komen. 's Ochtends last van gewrichten. Hartkloppingen. En een zeer lage hartslag (47 per minuut is bij mij heel normaal).
Om iets in de hersenen uit te sluiten ben ik toch maar langs de neuroloog gestuurd, maar die deed helaas niet echt uitgebreid onderzoek. Eerder klopje hier vinger op neus daar en ik stond weer buiten. Ik geloof niet dat dit onderzoek goed is verlopen. Maar goed..
Daarna ben ik een tijd gestopt met naar de dokter gaan omdat zijn collega tegen mij zei dat hij mij medicatie wilde voorschrijven tegen de angst en depressie. Hij denkt dat ik depressief ben maar dat ben ik helemaal niet. Nogmaals, de spanning die ik heb ontstaat door de klachten waar ik mee zit.
In augustus van dit jaar (2018) werden de klachten erger. Ik kreeg het uit het niets extreem koud en begon dan (koud) te zweten. De momenten van licht in mijn hoofd zijn, zijn vreselijk omdat ik erdoor mijn eigen lichaam niet goed meer kan vertrouwen. Het enige wat een beetje helpt is sporten.
Ik sport sowieso twee keer in de week (voetbal) en daarnaast fitness ik 4x per week. Ik heb geen auto dus alles wat ik doe gaat lopend of met de fiets. Ik eet drie keer per dag een gezonde maaltijd (ik eet zelden fast-food). Ik eet voldoende fruit en drink zelden frisdrank /sappen. Eerder water of thee. Mijn voeding is dus oke. Verder is mijn dag en nacht ritme ook goed. 8 uur slaap, en ik ga zelden later dan 1u op bed.
Toch kom ik gigantisch aan. Echt niet normaal hoeveel dikker ik rond m'n middel ben geworden. 5kg erbij in 3 maanden. In juni woog ik 76kg, nu dus 83.4kg. Mijn zicht is in dezelfde tijd van -0.5 naar -1.99 gegaan. Ook meer en meer floaters (zwarte vlekjes). Ik heb ook steeds vaker last van gevoel alsof iets in m'n keel word dicht geknepen (op de plek waar de schildklier zit).
Ik loop bij de internist en die heeft 11 oktober een bloedtest laten doen. (weer dus). En tsh zit op 4.2. Vrije T4 zit op 15.4. Verder is er niets gevonden. Alles is goed! Mild, nieren, lever, longen, hart etc etc.
Ik denk toch echt dat er iets aan mijn schildklier ligt maar de internist zei dat de hoge tsh alleen maar in de toekomst kan wijzen op problemen omdat de vrije T4 nog goed is.
Maar ben ik nou gek of wijst dit toch echt in de richting van mijn schildklier? Het is echt de enige afwijking die gevonden kan worden in alle onderzoeken die gedaan zijn. Alle klachten komen overeen. Ik ben het zo beu, het afwachten, ik ben bekaf.. Ik probeer nog steeds gewoon te doen. Te sporten etc maar ik ben op.. Zelfs na anderhalve week geen suikers en zeer gezond dieet kom ik nog aan..
Ik ben de wanhoop nabij, ik ben geen dokter maar voor mij is het eigenlijk zo goed als zeker iets aan m'n schildklier. Ik zou zo graag me weer willen voelen als anderhalf jaar geleden. Het klopt gewoon niet in mijn lichaam. Dit is niet hoe ik mijn lichaam kende. Ik voel me onrustig van binnen, angstig etc.. Dat hoort gewoon niet in mijn persoonlijkheid.. Dit is allemaal pas vorig jaar begonnen.
Ohja, natuurlijk gebruik ik die drug niet meer en sterker nog, ik laat de feesten zitten omdat ik toch niet kan genieten omdat ik vaak licht in m'n hoofd ben. Ik drink dus ook al een hele tijd geen alcohol meer.
Sorry voor het lange verhaal maar mijn vraag is of iemand zich herkend in mijn verhaal en of dit inderdaad wel eens de schildklier zou kunnen zijn.
Bedankt