Wil iemand meedenken....voel me heel onzeker
Geplaatst: 13 jan 2020, 15:06
Hoi allemaal,
Ik ben Ingrid, een vrouw van 57 jaar en net nieuw op dit forum!
7 weken geleden is bij mij de diagnose autoimmuun-thyreoditis gesteld.
Nu heb ik zoveel vragen, ik hoop dat iemand van jullie met me mee wil denken want op dit moment voel ik me heel wanhopig.
Sinds 2007 zie je bij de bloeduitslagen (die heb ik nu opgevraagd) dat mijn TSH langzaam aan het stijgen is.
In 2007 had ik mijn eerste depressie. Hij steeg van 2 naar 4 in 2 maanden daarna zie je het langzaam stijgen, in 2015 zit ik op TSH 15 en 7 weken geleden op een TSH van 17.9
Mijn vrije T4 zakt langzaam van 15 naar nu 10 (net op de ondergrens).
Nu heb ik de afgelopen jaren steeds meer klachten gekregen:
*iedere dag opstaan en ontzettend moe zijn
*het gevoel alsof je je door een moeras moet voortbewegen
*twee jaar geleden de diagnose fybromyalgie.....omdat ik zo ontzettend veel spierpijn had
*een ooglid wat steeds hangt en opzwelt als ik heel erg moe ben
*tintelingen in de vingers
*zweetaanvallen, als ik maar iets doe loopt het zweet over mijn rug, en als ik niets doe heb ik het ontzettend koud
Het afgelopen jaar 2019 raak ik weer in een depressie en kom ik hier niet uit. Slik inmiddels antdipressiva, pammen en nachtmedicatie.
Ik heb me uiteindelijk in oktober en november in een kliniek in epen in Zuid Limburg voor 7 weken laten opnemen.
Hier hanteren ze een holistische benadering en ja warempel hier kwamen ze op de diagnose Hashimoto. Antistoffen zijn geprikt, dit moest onder de 34 zijn bij mij is het 265.
Hier komen mijn vragen (ik heb al veel gelezen van jullie allemaal en ik hoop dat jullie mij een beetje kunnen helpen, ik voel me verdrietig, eenzaam in deze strijd en moet echt nog flink bikkelen, ik voel me zo rot):
*ik zie op het forum dat veel mensen een nog hogere TSH hebben dan ik, kloppen mijn klachten dan wel, kan ik dan toch zoveel last hebben???
*ik voel me steeds vervreemd van de wereld, net of ik in een film loop, dat voelt zo angstig?
*ik voel me gejaagd en nerveus
*het afgelopen jaar was ik vooral heel erg angstig en paniekerig
*kan bijna niet tot rust komen
Qua medicatie heb ik nu levothyroxinenatrium van Teva.
Ik heb 2 weken 25 mcg gehad
daarna 3 dagen 50 mcg
daarna na bloed prikken ((TSH gezakt naar 10.98 en vrije T$ naar 10)
huisarts gaf aan meteen door te gaan naar 75mcg. Dit 2 weken gedaan
Daarna door naar 100mcg toen werd ik heel misselijk, zwaar gejaagd, nerveus en erg angstig
Na 8 dagen terug naar 75 en daar zit ik nu weer een week op.
Nu voel ik me dus nog gejaagd, nerveus, slaap onrustig, voelt alsof ik in een film leef.....
Waar doe ik goed aan???
Is dit nog de depressie.....of juist teveel medicatie....prikken mag maar huisarts heeft liever over 2 weken.
Ik voel me zo niet begrepen, ik bikkel door de dag, ieder uur zie ik voorbij komen....
Heeft iemand van jullie tips voor mij, slikt iemand ook nog iets tegen die gejaagdheid, die is bijna niet te harden.....
Sorry voor mijn lange verhaal, ik ben zo zoekende,
Bedankt alvast als je even mee wil denken....
Ingrid
Ik ben Ingrid, een vrouw van 57 jaar en net nieuw op dit forum!
7 weken geleden is bij mij de diagnose autoimmuun-thyreoditis gesteld.
Nu heb ik zoveel vragen, ik hoop dat iemand van jullie met me mee wil denken want op dit moment voel ik me heel wanhopig.
Sinds 2007 zie je bij de bloeduitslagen (die heb ik nu opgevraagd) dat mijn TSH langzaam aan het stijgen is.
In 2007 had ik mijn eerste depressie. Hij steeg van 2 naar 4 in 2 maanden daarna zie je het langzaam stijgen, in 2015 zit ik op TSH 15 en 7 weken geleden op een TSH van 17.9
Mijn vrije T4 zakt langzaam van 15 naar nu 10 (net op de ondergrens).
Nu heb ik de afgelopen jaren steeds meer klachten gekregen:
*iedere dag opstaan en ontzettend moe zijn
*het gevoel alsof je je door een moeras moet voortbewegen
*twee jaar geleden de diagnose fybromyalgie.....omdat ik zo ontzettend veel spierpijn had
*een ooglid wat steeds hangt en opzwelt als ik heel erg moe ben
*tintelingen in de vingers
*zweetaanvallen, als ik maar iets doe loopt het zweet over mijn rug, en als ik niets doe heb ik het ontzettend koud
Het afgelopen jaar 2019 raak ik weer in een depressie en kom ik hier niet uit. Slik inmiddels antdipressiva, pammen en nachtmedicatie.
Ik heb me uiteindelijk in oktober en november in een kliniek in epen in Zuid Limburg voor 7 weken laten opnemen.
Hier hanteren ze een holistische benadering en ja warempel hier kwamen ze op de diagnose Hashimoto. Antistoffen zijn geprikt, dit moest onder de 34 zijn bij mij is het 265.
Hier komen mijn vragen (ik heb al veel gelezen van jullie allemaal en ik hoop dat jullie mij een beetje kunnen helpen, ik voel me verdrietig, eenzaam in deze strijd en moet echt nog flink bikkelen, ik voel me zo rot):
*ik zie op het forum dat veel mensen een nog hogere TSH hebben dan ik, kloppen mijn klachten dan wel, kan ik dan toch zoveel last hebben???
*ik voel me steeds vervreemd van de wereld, net of ik in een film loop, dat voelt zo angstig?
*ik voel me gejaagd en nerveus
*het afgelopen jaar was ik vooral heel erg angstig en paniekerig
*kan bijna niet tot rust komen
Qua medicatie heb ik nu levothyroxinenatrium van Teva.
Ik heb 2 weken 25 mcg gehad
daarna 3 dagen 50 mcg
daarna na bloed prikken ((TSH gezakt naar 10.98 en vrije T$ naar 10)
huisarts gaf aan meteen door te gaan naar 75mcg. Dit 2 weken gedaan
Daarna door naar 100mcg toen werd ik heel misselijk, zwaar gejaagd, nerveus en erg angstig
Na 8 dagen terug naar 75 en daar zit ik nu weer een week op.
Nu voel ik me dus nog gejaagd, nerveus, slaap onrustig, voelt alsof ik in een film leef.....
Waar doe ik goed aan???
Is dit nog de depressie.....of juist teveel medicatie....prikken mag maar huisarts heeft liever over 2 weken.
Ik voel me zo niet begrepen, ik bikkel door de dag, ieder uur zie ik voorbij komen....
Heeft iemand van jullie tips voor mij, slikt iemand ook nog iets tegen die gejaagdheid, die is bijna niet te harden.....
Sorry voor mijn lange verhaal, ik ben zo zoekende,
Bedankt alvast als je even mee wil denken....
Ingrid