Hallo allemaal,
sinds gisteren ben ik flink aan het speuren op dit forum en heb al veel interessante informatie gevonden. Heel fijn!
Allereerst wil ik me voorstellen. Ik ben Anoneme en in mijn familie is de ziekte van Graves geen onbekende. Mijn moeder en zus hebben beide deze diagnose.
Sinds april voel ik me niet goed. Veel onrust en stress (corona?), angsten, hartkloppingen, trillende handen enz. In mei ging het slechter en was ik in totaal zo'n 5 kilo afgevallen, en ik besloot, gezien de geschiedenis van mijn familie, mijn bloed te laten prikken. De waardes waren TSH 0.88 en T4 22.2. De huisarts wilde het wel in de gaten houden, maar dacht toch dat stress de oorzaak was van mijn klachten. Daarom een afspraak ingepland met de POH en ook wat kalmeringsmiddelen gekregen.
Een iets rustigere tijd volgde, maar vorige week ging het nog slechter. Weer wat kilo's afgevallen (in totaal ruim 7 kilo) en mijn angsten vlogen de pan uit. Ook veel hartkloppingen en adrenaline in mijn lijf. Ik had het idee dat ze me maar op moesten nemen, en me plat mochten spuiten om maar van dat afschuwelijke gevoel in mijn hoofd en lijf af te zijn. We besloten om de huisarts weer te bellen en ik kon die dag nog terecht. Ik mocht weer bloed prikken en mocht daar niets uit komen mocht ik met anti-depressiva gaan starten. De waardes kreeg ik de dag erna en waren TSH 0.62 en T4 24.1. Dat gaat dus de verkeerde kant op! Direct een verwijzing naar een specialist gekregen, maar helaas kan ik pas midden augustus terecht, aangezien het verschil met mei (6 weken eerder) nog niet extreem was. Helaas. De zomervakantie speelt natuurlijk ook mee.
Ik ben zo vreselijk moe, in mijn lijf en in mijn hoofd. Ik kan de hele dag wel slapen en krijg ook bijna niets uit handen als ik een slechte dag heb. Ook voel ik me een hele slechte moeder, aangezien ik nul komma nul geduld heb en ook moeite heb qua energie om leuke dingen met mijn gezin te ondernemen.
Nu heb ik bètablokkers gekregen om mijn hart wat tot rust te laten komen (dat werkt over het algemeen gelukkig goed) en mag ik volgende week nogmaals bloed laten prikken om te kijken wat de waardes zijn én om anti-stoffen te laten testen. Gezien de familiaire geschiedenis verwacht de huisarts dat de waardes slechter gaan worden. Nu dus afwachten en de dagen aftellen..
Ik vraag me af of er meer mensen zijn die er vroeg bij waren en ook zulke waardes hadden en hoe dat is verder gegaan.
Alvast dank voor jullie reacties!
Even voorstellen en mijn verhaal
Re: Even voorstellen en mijn verhaal
Dank je wel Miss E voor je reactie!
Ik weet inderdaad ook niet of dat hetzelfde voelt, maar dit gun ik echt niemand. Het is wat je zegt; ik kan er ook erg slecht mee omgaan. Het voelt soms alsof er geen uitweg is ofzo, maar ik wil me zo graag weer voelen zoals ik me een jaar geleden voelde!
Nee ik wil eigenlijk ook niet aan de antidepressiva, ik hoop dat het met de bètablokkers en de kalmeringsmiddelen gaat lukken. Die helpen me gelukkig behoorlijk.
Dank je wel voor de sterktewensen!
Ik weet inderdaad ook niet of dat hetzelfde voelt, maar dit gun ik echt niemand. Het is wat je zegt; ik kan er ook erg slecht mee omgaan. Het voelt soms alsof er geen uitweg is ofzo, maar ik wil me zo graag weer voelen zoals ik me een jaar geleden voelde!
Nee ik wil eigenlijk ook niet aan de antidepressiva, ik hoop dat het met de bètablokkers en de kalmeringsmiddelen gaat lukken. Die helpen me gelukkig behoorlijk.
Dank je wel voor de sterktewensen!
-
Marguerite
- Berichten: 56
- Lid geworden op: 03 apr 2019, 16:45
Re: Even voorstellen en mijn verhaal
Hallo Anoneme,
Heb je al bij andere ziekenhuizen naar de wachtlijsten gekeken voor een internist of endocrinoloog . Die staan in de regel op hun website . Zoveel weken voor dit zoveel weken voor dat.
De wachttijden kunnen vaak per ziekenhuis verschillen in de regio’s. Beter misschien iets verder weg en sneller geholpen dan een ziekenhuis dichtbij waarbij je nog een maand moet wachten.
Misschien kun je elders wat eerder terecht. Probleem is nu ook een beetje dat ziekenhuizen ‘achter ‘ lopen met de regulieren spreekuren ( door de Covid-19 ) en een en ander ingehaald moet worden. Dat bespoedigd het ook niet echt.
Je hulpvraag is ernstig genoeg lijkt mij. Ook omdat je er enorm ook nog eens psychisch veel last van hebt en gewoon slecht functioneert momenteel en er erg onder lijdt.
Je zou de vraag bij je huisarts neer kunnen leggen of hij/zij zich wil inspannen voor een snellere afspraak elders. Soms kan ook je ziektekosten verzekering voor je bemiddelen bij een ziekenhuis om mogelijk de wachttijd te verkorten. Dat is niet alleen voor operaties maar ook voor afspraken van dit kaliber.
Sommige huisartsen denken dat je met antidepressiva alles maar op kan lossen. Velen zijn volgens mij niet op de hoogte van hoeveel ( buiten de lichamelijke schade) last je ook geestelijk kan hebben van een ontregelde schildklier. Zoals hier al eerder gezegd en je het zelf ook voelt ligt de oplossing denk ik eerder bij het ( vlot) behandelen van je schildklier problematiek.
Hartelijke groet,
Marguerite.
Heb je al bij andere ziekenhuizen naar de wachtlijsten gekeken voor een internist of endocrinoloog . Die staan in de regel op hun website . Zoveel weken voor dit zoveel weken voor dat.
De wachttijden kunnen vaak per ziekenhuis verschillen in de regio’s. Beter misschien iets verder weg en sneller geholpen dan een ziekenhuis dichtbij waarbij je nog een maand moet wachten.
Misschien kun je elders wat eerder terecht. Probleem is nu ook een beetje dat ziekenhuizen ‘achter ‘ lopen met de regulieren spreekuren ( door de Covid-19 ) en een en ander ingehaald moet worden. Dat bespoedigd het ook niet echt.
Je hulpvraag is ernstig genoeg lijkt mij. Ook omdat je er enorm ook nog eens psychisch veel last van hebt en gewoon slecht functioneert momenteel en er erg onder lijdt.
Je zou de vraag bij je huisarts neer kunnen leggen of hij/zij zich wil inspannen voor een snellere afspraak elders. Soms kan ook je ziektekosten verzekering voor je bemiddelen bij een ziekenhuis om mogelijk de wachttijd te verkorten. Dat is niet alleen voor operaties maar ook voor afspraken van dit kaliber.
Sommige huisartsen denken dat je met antidepressiva alles maar op kan lossen. Velen zijn volgens mij niet op de hoogte van hoeveel ( buiten de lichamelijke schade) last je ook geestelijk kan hebben van een ontregelde schildklier. Zoals hier al eerder gezegd en je het zelf ook voelt ligt de oplossing denk ik eerder bij het ( vlot) behandelen van je schildklier problematiek.
Hartelijke groet,
Marguerite.
Re: Even voorstellen en mijn verhaal
Dank je wel Marguerite voor je reactie.
Het duurt nu nog 3 weken voor ik (voor het eerst) bij de specialist terecht kan. Morgen krijg ik de bloeduitslagen van de afname van vandaag, mocht daar nog steeds geen spoed opgezet worden ga ik bellen met het ziekenhuis of er wellicht een plekje vrij is gekomen, zo niet ga ik kijken of ik bij een ander ziekenhuis terecht kan.
Dank voor je tips!
Het duurt nu nog 3 weken voor ik (voor het eerst) bij de specialist terecht kan. Morgen krijg ik de bloeduitslagen van de afname van vandaag, mocht daar nog steeds geen spoed opgezet worden ga ik bellen met het ziekenhuis of er wellicht een plekje vrij is gekomen, zo niet ga ik kijken of ik bij een ander ziekenhuis terecht kan.
Dank voor je tips!