Mag ik mij even kort (wel dat is niet zo goed gelukt
) voorstellen? Ik ben een 21-jarige Belgische die al heel mijn leven lang opzoek is naar een oplossing/diagnose.Sinds kindsbeen af heb ik problemen met mijn gewicht, naarmate ik ouder werd steeg ook mijn gewicht. (geboorte: 2,480kg, 2j: 17kg, 6j: 35kg, 12j: 64kg, 18j: 102kg, 21j: 117kg) "Ze zal er wel uitgroeien" heb ik vaak te horen gekregen, maar met mijn 1m52 is dat nooit gebeurd. Via mijn pediater werd ik doorverwezen naar een diëtiste, wat bleek...? Ik at en ik nam te weinig calorieën op waardoor ze veronderstelde dat ik en mijn moeder dan maar loog/ eten niet opschreef (wat helemaal niet waar was, mijn moeder schreef alles tot op de gram juist op!) We hebben de diëtiste 6 jaar volgehouden zonder resultaat. Ik was altijd een gezond en blij kind, at wat andere kinderen ook aten, gezond en vers, niet overvloedig en ik sportte 4x/week in een club waar ik gelukkig goed aanvaard werd!
Pas rond m'n 14de ben ik voor het eerst naar een endocrinoloog (internist) gestapt, ik was het beu obees te zijn en ik wou graag tekst en uitleg. Toen heb ik verschillende testen ondergaan namelijk: nuchtere bloedtest, glucose challenge test (GCT), oral glucose tolerance test (OGTT) en dexamethason suppressietest. Enkele weken later moest ik opnieuw op consult en kreeg ik te horen dat er niets mis was met mij en alle waarden binnen de normaalwaarden lagen. (maar exacte waarden heb ik nooit gezien) Ze spoorde aan om een gastric bypass uit te voeren, wat ik helemaal niet zag zitten. Omdat alles in orde was had ik besloten de zaak te laten rusten en verder gezond te blijven eten en sporten.
2 jaar geleden ben ik plotsklaps even in het ziekenhuis beland, nadat mijn huisarts en de specialist de verkeerde diagnose hadden gesteld (ze "geloofden" mij niet, komt bekend voor hè?). Ik had zware koorts, sepsis en zwaar ontstoken nieren gelukkig was ik in goede handen van mijn uroloog die vond dat ik mezelf toch nog maar eens moest laten testen aangezien de technieken en de kennis op 5 jaar tijd al enorm veel geëvolueerd waren zei hij. Na mijn herstel heb ik opnieuw een afspraak gemaakt bij dezelfde endocrinologe als toen, die was "niet zo blij" om mij terug te zien, ze hamerde erop dat er niets mis was met mij en dat ik maar een gastric bypass moest laten uitvoeren. Vol tegenzin werd er uiteindelijk 1 bloedstaal afgenomen en de dexamethason suppressietest opnieuw uitgevoerd. Maar opnieuw zat ik binnen de normale waarden (en opnieuw kreeg ik geen exacte waarden te zien, ik geloofde haar, STOM!) dus liet ik het maar terug "rusten".
Nu 2,3 jaar later ben ik in behandeling bij mijn beste vriendin die diëtiste is ook zij zit ook met de handen in het haar. En denk ik er aan om de testen opnieuw te doen ditmaal bij een andere endocrinoloog mits dat mijn lichaam in het verleden al vaak infecties, symptomen, onregelmatigheden,.. probeert te onderdrukken en verbergen waardoor een duidelijke diagnose bij mij vaak moeilijk en laattijdig te stellen is (zoals bij de infectie op mijn nieren) maar mijn huisarts vertelde mij dat alle resultaten 99% sluitend waren, klopt dit?
Ik heb ook eventjes enkele symptomen zitten "googelen" en ik heb wel overeenkomstige symptomen namelijk: toename gewicht, lage ochtendtemperatuur (8u: 35,7 en om 13u: 36,5), vermoeidheid, vaak rillingen,ijskoude voeten/handen/bovenarmen/bovenbenen, haaruitval, constant het gevoel van "een krop in de keel" die niet verdwijnt bij het slikken, vocht vasthouden voornamelijk in mijn scheenbenen, vroege puberteit (eerste menstruatie op 8j.), genetisch? Mijn moeder haar zus ook hypothyreoïdie maar mijn moeder is nooit getest geweest,...
Wat denken jullie? Is het raadzaam om deze testen nogmaals uit te voeren? Of hou ik mezelf gewoon voor de gek? Zoja, waar moet ik nu vooral op letten? Zijn er specifieke testen voor hypothyreoïdie?
Alvast bedankt!
Liefs, Furioso
