Ineens op een forum waar ik nooit gedacht had terecht te komen. Mijn naam is Janneke (36) jaar en heb van de een op andere dag de ziekte van Graves. Na me een paar weekjes niet zo fit gevoeld te hebben (alles valt ineens op zijn plaats) had ik sinds 3/4 ineens een hartslag van 120 in rust. Continue! Op 5/4 naar de huisarts en op 7/4 gelijk naar de internist. Schildklierwaardes volgens de huisarts door het dak (tsh <0.1, T4 >100). Vanuit de internist gelijk door naar de seh en voor 5 dagen opgenomen en aan de hartbewaking ivm hartritmestoornissen. Wat was ik blij dat ik daar was!! Naast schildklierremmers en betablokkers daar ook 16x een dosis kaliumjodide gekregen.
Nu dus sinds gisteren thuis met een enorme lading pillen (6x pd 4 propylthioumacil, 4x pd propanalol) en een heleboel vragen. Gaat het echt weer beter als de waardes weer gezakt zijn? Waren mijn waardes echt zo hoog of is dit normaal? Krijg ik mijn oude leven weer terug? Ik werk 4 dagen in de week, heb (had) een heerlijk leven, twee heerlijke dochters en liep 6 weken geleden nog een halve marathon... Nu ben ik een wrak, heb de hele tijd het gevoel dat ik moet huilen en voel mijn hart nog steeds door mijn hele lijf bonken. Vreselijk! --Ben wel 7kg afgevallen. Ieder nadeel heeft zijn voordeel
--Zijn er mensen die ervaring hebben met zo'n vorm, maar ook de snelle diagnose en ingrijpen?
Gr Janneke
