Ziekmelden of doormodderen

[roosjes]

Vorig jaar ben ik een aantal maanden uit de roulatie geweest.
Schildklier lag plat door radioactief jodium en is zomaar ineens weer begonnen met zelf werken, omdat niemand dit natuurlijk doorhad bleef ik thyrax slikken waardoor ik uiteindelijk flink over gedoseerd bleek.
Ik kreeg van uitputting migraine aanvallen en had last van mijn ogen, uiteindelijk op advies (en lichtelijke dwang) van de internist en bedrijfsarts rust gepakt en thuis gebleven.

Vervolgens werd ik zwanger, wat bij mij altijd een super effect heeft op de Graves en heb mij een jaar ontzettend goed gevoeld en gewoon (naast het verlof) gewerkt.

Paar maanden na de bevalling voelde ik mij langzaamaan slechter en inmiddels ben ik weer halverwege de dag uitgeput.
(Daarnaast bobbels op schildklier, Bethesda 3 en een operatie in het vooruitzicht zie andere topic)

Hoe hebben jullie zo'n situatie aangepakt met de werkgever? Ik heb geen direct leidinggevende meer en moet dus voor alles langs de directie, daardoor is de drempel wel wat hoger.
Moet ik het hier aankaarten dat ik het niet meer volhoud of moet ik eerst een afspraak met de arbo maken? Of moet de internist mij hierin adviseren?

Ik voel me natuurlijk ontzettend bezwaard om mij weer ziek te melden en zo goed gaat het hier niet, waardoor ik natuurlijk bovenaan de lijst sta met een reorganisatie.

[Teun]

Als je je niet goed voelt en twijfelt, zou ik als ik jou was de bedrijfsarts om raad vrage. Een goede bedrijfsarts is er voor jou en kan je daarin adviseren/ steunen.

[JanetH]

Hoi,
Ja, dat is een lastige. Ik had zelf de instelling dat ik best door kon blijven gaan met werken, thuis zitten en mij slecht voelen vond ik zo zinloos. Hangt natuurlijk ook af van wat je doet, fysiek inspannend werk, onregelmatige diensten zal wellicht lastiger vol te houden zijn. Maar ben nu toch, ook na lichte dwang van werkgever zelf, halve dagen aan de slag. Ik kan hierdoor meer tot rust komen, minder stress ook, en dat doet mij nu wel erg goed merk ik. Krijg dus van mijn werkgever veel support.
Ik zou het bespreken met een arts als ik jou was. Soms geeft dat je net dat steuntje in je rug qua advies of voorschrift waar je naar je werkgever toe wat aan hebt.
Sterkte!
Groet,
Janet

[warrenscl]

Hoi,
ik snap precies waar je mee worstelt. Ik heb begin van dit jaar zwangerschapsverlof gehad en helaas nu ook al weer bijna twee maanden thuis...
Door mijn klachten (te snelle) kan ik mij niet concentreren, ben halverwege de dag al uitgeput en moet een uur rijden voor mijn werk. Hier heeft dus niemand wat aan.
De stress helpt ook niet, dus schuldgevoel ook niet.
Gewoon bespreken wat voor jou goed is!

[roosjes]

Inderdaad, het reizen is ook lastig. Op de terugweg kan ik wel huilen van vermoeidheid.
En dan de concentratie, ik kom niet op woorden, vergeet dingen en heb laatst zelfs mijn eerste grote (dure) blunder gemaakt omdat ik gewoon mijn hoofd er niet bij kan houden.

Ik ben ook dit jaar met verlof geweest en er staat een reorganisatie op de stoep, al met al genoeg voor een schuldgevoel.
Maar als ik dan thuis alleen maar op de bank kan liggen en kan mopperen schiet het ook niet op.. lastig he ...