Vorig jaar oktober/november heb ik me hier geregistreerd omdat ik toen te horen kreeg dat ik Graves had. In het begin was ik hier behoorlijk actief, later kon ik mezelf niet meer inloggen en nog later kon ik het hele forum niet meer vinden.
Ik heb een hele tijd niet lekker in mijn vel gezeten, vooral veel angst voor mijn ogen gehad. Eenmaal begonnen met de medicijnen voelde ik me elke week wat opknappen. Ik was zelfs zo goed opgeknapt dat ik in juni de Alpe d'HuZes heb beklommen! Het is me gelukt en ik heb dat gedaan! Hardlopend, afgewisseld met lopen.
Nu ben ik bijna een jaar verder, mijn waardes waren vorige week: FT4 14 en Tsh 3,5.
In januari mag ik gaan stoppen met de strumazol en thyrax en dan hoop ik dat mijn klier zich netjes zal gedragen. Aan de ene kant zie ik er als een berg tegenop, maar aan de andere kant kijk ik er ook wel weer naar uit. Beetje dubbel allemaal.
Ik zie vreselijk op tegen een eventuele "slok". Zo bang nog steeds voor mijn ogen...
Verder probeer ik niet teveel er bij stil te staan en alles te nemen zoals het komt. Je kunt er toch helemaal niets aan veranderen zelf, dus is acceptatie volgens mij erg belangrijk.
Ik durf het eigenlijk niet te zeggen, maar het gaat 'gewoon' best goed met mij.
Weet iemand van jullie of de afloop van Graves afhangt van je hele gestel? Van het verloop van de ziekte bij jou? Ik bedoel hoe beroerder je je hebt gevoeld, hoe minder kans dat het uiteindelijk goedkomt ofzo? Of heeft het daar niets mee te maken?
