Dat verdient meer aandacht.Eekhoorn schreef:Oratie Jany Rademakers: De actieve patiënt als utopie
En dan gaat het niet alleen over patiënten die laaggeletterd zijn.
Dat verdient meer aandacht.Eekhoorn schreef:Oratie Jany Rademakers: De actieve patiënt als utopie
Met haar oratie: http://www.nivel.nl/sites/default/files ... utopie.pdfEekhoorn schreef:Oratie Jany Rademakers: De actieve patiënt als utopie
De uitslagen van laboratorium-, radiologisch, pathologisch-anatomisch en vrijwel elk ander type onderzoek, wordt tegenwoordig vrijwel meteen in het elektronisch patiëntendossier (epd) van het ziekenhuis ingevoerd. Ziekenhuizen kunnen ervoor kiezen delen van dit epd direct zichtbaar te maken voor de patiënt – zoals op dit moment in het UMC Utrecht gebeurt. Ook kan het ziekenhuis ervoor kiezen een bufferperiode in te stellen, zoals de andere zeven umc’s doen. Deze bufferperiode varieert van vier dagen tot drie weken.Direct inzage in epd niet in belang van patiënt
Informatie beter eerst goed checken en begrijpelijk maken
Interessante rechtspraak. Is vergelijkbaar met mijn situatie: ik werd bestraald op basis van een vermeende actieve graves ofthalmopathie met blijvende gezondheidsschade tot gevolg.laura schreef: ↑26 nov 2015, 15:49 http://uitspraken.rechtspraak.nl/inzien ... :2015:8640
Deelgeschil over aansprakelijkheidsvraag. Na onjuiste diagnose is schildklier mogelijk ten onrechte (geheel) verwijderd. Geen beroepsfout van de artsen, wel ontbrak informed consent. In deelgeschil geen verwijzing naar schadestaatprocedure.
De regels omtrent informed consent beogen de patiënt in de gelegenheid te stellen een weloverwogen beslissing te nemen over het ondergaan van een, in dit geval, ingrijpende operatie. Twijfel of onzekerheid bij de artsen omtrent de juistheid van de diagnose is daarbij van groot belang als, zoals hier, de aangewezen ingreep daarmee rechtstreeks samenhangt. Dat geldt in dit geval te meer omdat vast staat dat hoe dan ook geen sprake was van een levensbedreigende situatie die geen uitstel duldde. Aan [verzoekster] had dan ook duidelijk moeten worden uitgelegd dat sprake was van moeilijk te duiden materiaal en dat men niet meer kon zeggen dan dat waarschijnlijk sprake was van maligniteit.
Wanneer [verzoekster] (voldoende) deelgenoot was gemaakt van de bij de artsen bestaande twijfel over de diagnose en de met die diagnose samenhangende voorgenomen algehele verwijdering van de schildklier, had zij, in plaats van in te stemmen met de operatie, (eerst) een second opinion kunnen vragen. De rechtbank acht voldoende aannemelijk dat zij dat ook zou hebben gedaan. Gelet op de twijfel die bestond en gezien het inmiddels vaststaande feit dat er een onjuiste diagnose is gesteld, is bepaald niet ondenkbaar dat de voor een second opinion geraadpleegde arts tot een andere diagnose was gekomen, zodat de operatie achterwege was gebleven. De rechtbank is dan ook van oordeel dat Erasmus MC op dit punt toerekenbaar tekort is geschoten in de nakoming van de behandelingsovereenkomst. Hierover zal een verklaring voor recht worden gegeven.