European Society of Clinical Endocrinology
doi: 10.1530/EJE-15-0628
Eur J Endocrinol August 1, 2015 173 G1-G20
Richtlijn: Behandeling van chronische hypoparathyroïdie bij volwassenen
Abstract (vertaald met google translate)
Hypoparathyroïdie (HypoPT) is een zeldzame (wees) endocriene ziekten met een lage calcium en misplaatst laag (onvoldoende) circulerende bijschildklierhormoon niveaus, meestal bij volwassenen secundair aan de schildklier chirurgie.
De standaardbehandeling is geactiveerd vitamine D analogen en calcium suppletie en geen vervanging van het ontbrekende hormoon, zoals in andere hormonale deficiëntie toestanden.
Het doel van deze richtlijn is om artsen te voorzien van advies over de behandeling en controle van chronische HypoPT bij volwassenen die geen eindstadium nierziekte.
We zijn van plan om een praktische leidraad op te stellen, met de nadruk op geoperationaliseerde aanbevelingen geacht nuttig zijn in het dagelijks beheer van de patiënten.
Deze richtlijn is ontwikkeld en uitsluitend gesponsord door de European Society of Endocrinologie, ondersteund door CBO (Nederlands Instituut voor de Gezondheidszorg Improvement) en op basis van de indeling van aanbevelingen Assessment, ontwikkeling en evaluatie (graad) principes als methodologische basis.
De klinische vraag waarop het systematisch literatuuronderzoek is gebaseerd en waarvoor beschikbare bewijs werd gesynthetiseerd was:
wat is de beste behandeling voor volwassen patiënten met chronische HypoPT?
Deze systematische zoektocht vond 1.100 artikelen, die beperkt is tot 312 op basis van titel en samenvatting.
De werkgroep onderzocht deze voor in aanmerking te komen meer in detail, en 32 full-text artikelen werden beoordeeld. Voor de uiteindelijke aanbevelingen, andere literatuur werd rekening gehouden.
Weinig bewijs is beschikbaar op de beste manier om HypoPT behandelen.
Gegevens over de kwaliteit van het leven en het risico van complicaties maar net te ontrafelen en klinische studies over de behandeling te optimaliseren in wezen afwezig. De meeste studies zijn van een beperkte steekproef, belemmert harde conclusies.
Geen studies beschikbaar met betrekking doelgroep calcium niveaus met klinisch relevante eindpunten.
Daarom is het niet mogelijk om aanbevelingen te formuleren op basis van strikte bewijs.
Deze richtlijn is dan ook vooral gebaseerd op hoe patiënten worden beheerd in de klinische praktijk, zoals gerapporteerd in kleine case series en op basis van de ervaringen van de auteurs.
Table 1
Genetic etiologies of hypoparathyroidism (HypoPT).
http://www.eje-online.org/content/173/2 ... nsion.html
Table 2
Vitamin D metabolites in the management of chronic hypoparathyroidisma.
http://www.eje-online.org/content/173/2 ... nsion.html
Figure 1
Monitoring and treatment of chronic hypoparathyroidism. *If dose of calcium or activated vitamin D is changed, re-evaluation of serum calcium levels is recommended after 1–2 weeks
http://www.eje-online.org/content/173/2 ... nsion.html
NB -via de balk bovenin kan je de tekst omzetten in de Nederlandse taal
De inhoud van deze beveiligde pagina wordt via een beveiligde verbinding voor vertaling naar Google verzonden.
Deze pagina weergeven in het: Nederlands
http://www.eje-online.org/content/173/2/G1
Behandeling hypoparathyroïdie bij volwassenen
Re: Behandeling hypoparathyroïdie bij volwassenen
2015 European Society of Endocrinology
10,1530 / EJE-15-0625
Eur J Endocrinol 1 augustus 2015 173 E1-E2
Vertaald met google translate
ESE richtlijnen, waarom en hoe
Olaf M Dekkers 1, 2, 3 ⇑, Pia Burman 4, Namens de ESE Clinical Comité
E-mail: omdekkers@lumc.nl
Introductie
In het huidige nummer van het European Journal of Endocrinology, wordt de eerste European Society of Endocrinologie (ESE) Guideline gepubliceerd.
Deze publicatie is het startpunt van een traditie in hoge kwaliteitsrichtlijnen markeren.
In 2013, ESE besloten om evidence-based richtlijnen in de endocrinologie gericht op verbetering en harmonisering van de patiëntenzorg in Europa te ontwikkelen.
De onderwerpen zullen idealiter richten gebieden die niet eerder door andere invloedrijke endocriene verenigingen / specialiteit organisaties of in gebieden waar de beschikbare aanbevelingen zijn niet van toepassing op de Europese norm van zorg gedekt.
Om potentieel relevante richtlijnen onderwerpen te identificeren, de ESE Clinical Comité voltooide een overzicht van meer dan 150 richtlijnen, position papers, en consensus verklaringen van een aantal endocriene verenigingen, speciale organisaties en groepen van deskundigen in Europa en de Verenigde Staten van 2005 tot 2013.
De belangrijkste doel van dit onderzoek was om een overzicht van onderwerpen die goed behandeld in de bestaande richtlijnen te krijgen. Vervolgens werden twee prioritaire terreinen die voor richtlijnontwikkeling door de ESE:
behandeling van chronische hypoparathyroïdie en het beheer van de bijnier incidentaloom.
Ook werd er een Europese werkgroep opgericht, gewijd aan het samenvatten bewijs op lange termijn beheer na operatie van feochromocytoom systematisch.
Er werd ook besloten om een richtlijn voor dit onderwerp te ontwikkelen als goed.
Elke richtlijn wordt geleid door twee stoelen, een inhoudelijk expert en een methodoloog. Als tweede stap werd een team opgebouwd bestaande uit klinische experts, en indien nodig van verschillende specialiteiten.
Het eerste ontwerp van de richtlijn zou geopend voor de opmerkingen van ESE leden en alle richtlijnen zal bij de Europese Congres van Endocrinologie worden gepresenteerd, bij voorkeur vóór de definitieve publicatie. Daarnaast zullen bijsluiters worden ontwikkeld in samenwerking met de patiënt steungroepen.
In een ideale omgeving, zijn richtlijnen gebaseerd op bewijs uit gerandomiseerde studies en vergezeld door een sterke aanbevelingen. Helaas zijn de meeste gebieden in de endocrinologie (met uitzondering van diabetes en osteoporose) niet goed gedekt door gerandomiseerde studies en gegevens beschikbaar zijn vaak zwak, tot zijn non-existent.
Zoals te zien is in de hypoparathyroïdie richtlijn (1), wordt geen van de aanbevelingen ondersteund door sterk bewijs.
Deze beperkingen in beschikbare bewijs daagt leidraad paneel.
Het gebruik van een systematische en algemeen aanvaarde methodologische aanpak (het cijfer voor richtlijnontwikkeling (2)) is niet een 'wondermiddel', in staat om de kwaliteit van de gegevens te transformeren naar een hoger niveau.
De voor de hand liggende alternatief, te onthouden van aanbevelingen in de afwezigheid van bewijs is een no-go, voor de eenvoudige reden dat men niet kan onthouden van de behandeling beslissingen voor patiënten, zelfs bij het ontbreken van bewijs.
Het is echter belangrijk om een gebrek aan concrete aanwijzingen benadrukken de richtlijn, de grotere rol van deskundigen erkennen en krachtige aanbevelingen in deze gevallen weerstaan.
Als zodanig wordt erkend dat een goede praktijk verklaring moeten gaan zonder formele beoordeling van het bewijs, zoals het ontbreken van een duidelijk bewijs zouden ten onrechte suggereert het ontbreken van een goede reden voor de klinische praktijk (3).
Dat een diagnose van hypoparathyroïdisme moet worden overwogen bij patiënten met een lage serumcalciumspiegel is een voorbeeld van goede klinische praktijken niet in de noodzaak van verder bewijs.
Vele publicaties eindigen door te stellen dat "meer onderzoek nodig is '.
Een dergelijke verklaring is zinloos, tenzij dit in termen van onderzoeksvragen en methodologische benaderingen.
De ESE richtlijnen zullen worden begeleid door een systematisch overzicht van de literatuur die kan wijzen op belangrijke lacunes in de klinische kennis.
Daarom is de richtlijnen bieden een kans om specifieke suggesties te identificeren voor toekomstig onderzoek.
Alle ESE richtlijnen zullen een paragraaf met deze suggesties, die hopelijk starten gezamenlijke inspanningen om klinisch onderzoek relevante vragen te nemen.
Wat is de weg? In de komende jaren zal richtlijnontwikkeling een prominente taak van de ESE Clinical comité.
Het nemen van middelen en persoon-tijd rekening met een scenario met de publicatie van een ESE-richtlijn per jaar lijkt realistisch. Suggesties voor nieuwe richtlijnen zijn welkom, zolang het onderwerp past bij de geformuleerde doelstelling.
Een richtlijn moet niet louter een herhaling zijn van de andere richtlijnen, en het bewijs hiervan is de klinische relevantie voor artsen en patiënten.
http://www.eje-online.org/content/173/2/E1.full
10,1530 / EJE-15-0625
Eur J Endocrinol 1 augustus 2015 173 E1-E2
Vertaald met google translate
ESE richtlijnen, waarom en hoe
Olaf M Dekkers 1, 2, 3 ⇑, Pia Burman 4, Namens de ESE Clinical Comité
E-mail: omdekkers@lumc.nl
Introductie
In het huidige nummer van het European Journal of Endocrinology, wordt de eerste European Society of Endocrinologie (ESE) Guideline gepubliceerd.
Deze publicatie is het startpunt van een traditie in hoge kwaliteitsrichtlijnen markeren.
In 2013, ESE besloten om evidence-based richtlijnen in de endocrinologie gericht op verbetering en harmonisering van de patiëntenzorg in Europa te ontwikkelen.
De onderwerpen zullen idealiter richten gebieden die niet eerder door andere invloedrijke endocriene verenigingen / specialiteit organisaties of in gebieden waar de beschikbare aanbevelingen zijn niet van toepassing op de Europese norm van zorg gedekt.
Om potentieel relevante richtlijnen onderwerpen te identificeren, de ESE Clinical Comité voltooide een overzicht van meer dan 150 richtlijnen, position papers, en consensus verklaringen van een aantal endocriene verenigingen, speciale organisaties en groepen van deskundigen in Europa en de Verenigde Staten van 2005 tot 2013.
De belangrijkste doel van dit onderzoek was om een overzicht van onderwerpen die goed behandeld in de bestaande richtlijnen te krijgen. Vervolgens werden twee prioritaire terreinen die voor richtlijnontwikkeling door de ESE:
behandeling van chronische hypoparathyroïdie en het beheer van de bijnier incidentaloom.
Ook werd er een Europese werkgroep opgericht, gewijd aan het samenvatten bewijs op lange termijn beheer na operatie van feochromocytoom systematisch.
Er werd ook besloten om een richtlijn voor dit onderwerp te ontwikkelen als goed.
Elke richtlijn wordt geleid door twee stoelen, een inhoudelijk expert en een methodoloog. Als tweede stap werd een team opgebouwd bestaande uit klinische experts, en indien nodig van verschillende specialiteiten.
Het eerste ontwerp van de richtlijn zou geopend voor de opmerkingen van ESE leden en alle richtlijnen zal bij de Europese Congres van Endocrinologie worden gepresenteerd, bij voorkeur vóór de definitieve publicatie. Daarnaast zullen bijsluiters worden ontwikkeld in samenwerking met de patiënt steungroepen.
In een ideale omgeving, zijn richtlijnen gebaseerd op bewijs uit gerandomiseerde studies en vergezeld door een sterke aanbevelingen. Helaas zijn de meeste gebieden in de endocrinologie (met uitzondering van diabetes en osteoporose) niet goed gedekt door gerandomiseerde studies en gegevens beschikbaar zijn vaak zwak, tot zijn non-existent.
Zoals te zien is in de hypoparathyroïdie richtlijn (1), wordt geen van de aanbevelingen ondersteund door sterk bewijs.
Deze beperkingen in beschikbare bewijs daagt leidraad paneel.
Het gebruik van een systematische en algemeen aanvaarde methodologische aanpak (het cijfer voor richtlijnontwikkeling (2)) is niet een 'wondermiddel', in staat om de kwaliteit van de gegevens te transformeren naar een hoger niveau.
De voor de hand liggende alternatief, te onthouden van aanbevelingen in de afwezigheid van bewijs is een no-go, voor de eenvoudige reden dat men niet kan onthouden van de behandeling beslissingen voor patiënten, zelfs bij het ontbreken van bewijs.
Het is echter belangrijk om een gebrek aan concrete aanwijzingen benadrukken de richtlijn, de grotere rol van deskundigen erkennen en krachtige aanbevelingen in deze gevallen weerstaan.
Als zodanig wordt erkend dat een goede praktijk verklaring moeten gaan zonder formele beoordeling van het bewijs, zoals het ontbreken van een duidelijk bewijs zouden ten onrechte suggereert het ontbreken van een goede reden voor de klinische praktijk (3).
Dat een diagnose van hypoparathyroïdisme moet worden overwogen bij patiënten met een lage serumcalciumspiegel is een voorbeeld van goede klinische praktijken niet in de noodzaak van verder bewijs.
Vele publicaties eindigen door te stellen dat "meer onderzoek nodig is '.
Een dergelijke verklaring is zinloos, tenzij dit in termen van onderzoeksvragen en methodologische benaderingen.
De ESE richtlijnen zullen worden begeleid door een systematisch overzicht van de literatuur die kan wijzen op belangrijke lacunes in de klinische kennis.
Daarom is de richtlijnen bieden een kans om specifieke suggesties te identificeren voor toekomstig onderzoek.
Alle ESE richtlijnen zullen een paragraaf met deze suggesties, die hopelijk starten gezamenlijke inspanningen om klinisch onderzoek relevante vragen te nemen.
Wat is de weg? In de komende jaren zal richtlijnontwikkeling een prominente taak van de ESE Clinical comité.
Het nemen van middelen en persoon-tijd rekening met een scenario met de publicatie van een ESE-richtlijn per jaar lijkt realistisch. Suggesties voor nieuwe richtlijnen zijn welkom, zolang het onderwerp past bij de geformuleerde doelstelling.
Een richtlijn moet niet louter een herhaling zijn van de andere richtlijnen, en het bewijs hiervan is de klinische relevantie voor artsen en patiënten.
http://www.eje-online.org/content/173/2/E1.full