Ned Tijdschr Klin Chem Labgeneesk 2016
Posterabstracts
Samenvattingen van de posterpresentaties tijdens het 69e Congres van de Nederlandse Vereniging voor Klinische Chemie en Laboratoriumgeneeskunde op 14 en 15 april te Arnhem
Subclinical hypothyroidism: a ‘laboratory-induced’ condition?
K.L.M. COENE1, A.Y. DEMIR2, M.A.C. BROEREN3, P. VERSCHUURE4, E.G.W.M. LENTJES5, A.K. BOER1
Clinical Laboratory, Catharina Hospital1, Eindhoven, The Netherlands, Clinical Laboratory, Meander Medical
Centre2, Amersfoort, The Netherlands, Clinical Laboratory, Maxima Medical Centre3, Veldhoven, The Netherlands,
Clinical Laboratory, Sint Anna Hospital4, Geldrop, The Netherlands, Clinical Laboratory,
University Medical Centre Utrecht5, Utrecht, The Netherlands
Introduction:
In current literature and guidelines there is a tendency to define absolute thyroid stimulating hormone (TSH)
concentrations at which patient follow-up or even pharmaceutical intervention should be initiated.
As TSH concentrations depend on the analytical method/platform used for TSH quantification,
absolute cut-off values may pose threats for uniform clinical decision making.
In this study we therefore set out to clarify to what extent the method/platform and the reference values applied
for TSH influence the clinical interpretation of thyroid parameters.
Methods:
We retrospectively analyzed anonymous TSH results from the Dutch external quality assessment program in
relation to reference values advised by different manufacturers.
We also examined TSH/free thyroxin (fT4) reference ranges and prevalence of thyroid pathology among different Dutch laboratories, including four cases in which a switch in measuring platform was made.
Results:
Our data show that interpretation of thyroid parameters is not only influenced by between-method/platform variation, but is also substantially affected by the variation in TSH/fT4 reference intervals applied by individual laboratories.
Additionally, we show that the transition to a novel analytical method/platform can result in a shift in the prevalence of thyroid pathology.
Especially subclinical hypothyroidism stands out as a potentially ‘laboratory-induced’ condition.
Thisis an undesirable situation, regarding the clinical implications such a diagnosis can have for patients.
Conclusion:
In conclusion, our study emphasizes the need for (inter)national harmonization/standardization programs for
correct clinical interpretation of the thyroid biomarkers TSH and fT4.
Before the standardization of clinical management of subclinical thyroid disorders can be successful, harmonization on a laboratory level is required first.
Plausibility check for thyroid function test results
M.M.G.J. van BORREN1*, N. TEL - KARTHAUS2*, R.W. WULKAN5, M. van der HORST4, P. van ’t SANT3, S.C.
ENDENBURG7, R. VANDERLOO2, L. KEMINK2, H. de BOER4, G.C.M. KUSTERS3
Laboratory for Clinical Chemistry and Hematology1 and Department of Internal Medicine2, Rijnstate Hospital,
Arnhem, The Netherlands. Laboratory for Clinical Chemistry and Hematology3 and Department of Internal
Medicine4, Jeroen Bosch Hospital, ‘s Hertogenbosch, The Netherlands. Laboratory for Clinical Chemistry and
Hematology5, Maasstad Hospital, Rotterdam, The Netherlands. Laboratory for Clinical Chemistry and Hematology6,
Scheper Hospital, Emmen, The Netherlands. Laboratory for Clinical Chemistry and Hematology7, Hospital Gelderse
Vallei, Ede, The Netherlands. * equally contributed first author
Introduction:
To date the plausibility check for thyroid function tests still depends on expertise of individuals.
In this study we examined the concordance of this plausibility check for thyrotropin (TSH) and free thyroxine (fT4) combinations among internists and clinical chemists and compared the results with our newly developed plausibility algorithm in recovering known and new discordant TSH-fT4 samples
Methods:
An anonymous questioner was used to examine concordance, in judging plausibility of 18 TSH-fT4 combinations,
among internists (n=34) and clinical chemists (n=46).
A combination was considered plausible (concordant) if our plausibility algorithm, based on >10.000 (patho)physiological TSH-fT4 combinations (CobasE170 (Roche) or Dimension Vista (Siemens)), indicated that the product of TSH times fT4 was within the 99th percentile for the associated TSH.
The plausibility algorithm, describing the 99th percentile of the TSH/TSH*fT4 relation, was used to recover known or identify new discordant samples.
Discordant samples were re-examined on another platform.
Results:
According to the anonymous questioner internists and clinical chemists were able to correctly classify 77% concordant and only 55% discordant TSH-fT4 combinations.
In contrast, using our plausibility algorithms we recovered 100% of 40 published discordant TSH-fT4 combinations, caused by e.g.
Human-anti-mouse antibodies (n=7), ruthenium antibodies (n=1), T4 antibodies (n=1), heparin (n=4), amiodarone (n=3), and lithium (n=2), and 100% of our own collected discordant samples (n=3 Roche; n=28 Siemens).
Moreover, when this algorithm was used prospectively for one month on TSH-fT4 combinations (Roche), we identified 4 new patients with platform specific interference.
Conclusion:
The proposed objective plausibility check based on the 99th percentile of THS/TSH*fT4 relation offers a robust
method to identify discordant samples and is superior to a subjective expert panel of internists and clinical chemists.
Multicenter evaluation of the new IMMULITE 2000 XPi TSI assay for the diagnosis of Grave’s disease
M. HERON1, R. HOEDEMAKERS2, M. BATSTRA3
Laboratorium Medische Microbiologie en Immunologie, Sint Elisabeth Ziekenhuis1, Tilburg; Laboratorium Klinische Chemie en Hematologie, Jeroen Bosch Ziekenhuis2, ‘s-Hertogenbosch; Laboratorium Medische Immunologie, Reinier de Graaf Groep3, Delft
Introduction:
In Grave’s disease, thyroid-stimulating immunoglobulins (TSI) bind to the TSH receptor (TSHR) and
mimic TSH stimulation, leading to hyperthyroidism.
The large extracellular domain of the TSHR presents epitopes for a variety of autoantibodies, including thyroid-blocking immunoglobulins (TBI). Binding of TBI inhibits TSH stimulation, leading to hypothyroidism.
TSHR autoantibody (TRAb) assays do not distinguish between TSI and TBI.
The IMMULITE 2000 XPi TSI assay utilizes recombinant human TSH receptors (hTSHR) for the specific detection of thyroid-stimulating autoantibodies.
Our study objective was to evaluate the analytical and clinical performance of the fully automated TSI assay.
Methods:
A multicenter validation of the IMMULITE 2000 XPi TSI assay was performed, measuring sera from healthy
controls (n = 40) and untreated GD patients (n = 54).
Analytical and clinical performance was evaluated.
Results:
The analytical performance showed a high inter-laboratory correlation (r2 > 0.98, n = 40), a within run %CV of 3.9% and 3.3% for serum samples with 1.1 IU/L and 25.4 IU/L respectively and a repeatability %CV during an on-board reagens period of ninety days which varied from 3.9 to 6.1% across the assay range.
Analysis of the clinical performance at 0.55 IU/L cutoff showed a sensitivity of 94% and 100% specificity.
Conclusion:
The IMMULITE 2000 XPi TSI assay is a sensitive quantitative immunoassay for the specific detection of TSI in the routine diagnosis and assessment of Grave’s disease patients.
Een simpele methode voor detectie van interferentie door heterofiele antistoffen in de fT4 assay
M. OOSTENDORP, E.W.G.M. LENTJES
Laboratorium Klinische Chemie en Haematologie, Universitair Medisch Centrum Utrecht
Inleiding:
Interferentie door heterofiele antistoffen is een bekend probleem bij immunoassays.
Er zijn verschillende technieken om dit nader te onderzoeken:
verdunningsreeks, PEG-precipitatie, blocking tubes en bepaling middels een andere methode.
Vanwege hun eenvoud worden de eerste twee methoden in de praktijk het meest toegepast.
Bij verdenking op interferentie in de fT4-assay, worden een verdunningsreeks en PEG-precipitatie echter als ongeschikt beschouwd, vanwege de verstoring van het evenwicht tussen gebonden en vrij T4.
In deze studie laten wij zien dat een simpele verdunningsreeks wel succesvol kan worden ingezet bij het vermoeden op interferentie door heterofiele antistoffen in de fT4-assay.
Methode:
Alle metingen werden uitgevoerd op de Beckman-Coulter UniCel DxI800 analyzer.
Tien patienten werden verdacht van interferentie in de fT4-assay obv een discrepant hoog fT4 bij een normaal tot hoog-normaal TSH
Er was geen klinische verklaring voor de uitslagen en het TSH werd als niet afwijkend beschouwd obv eerdere uitslagen, kliniek en/of verdunnin sexperimenten.
Het fT4 werd herhaald in 5x en 10x verdund serum in 0,9% NaCl.
Tien random samples met een hoog fT4 die niet verdacht waren voor interferentie werden meegenomen ter controle.
Alle fT4 resultaten werden genormaliseerd naar de fT4 uitslag in het onverdunde sample
.
Resultaat:
Bij de controles gaf verdunning van het sample geen significante verandering in het fT4, genormaliseerde waarden waren allen >80%.
Bij de verdachte samples was het genormaliseerde fT4 in de 10x verdunning bij allen <70% en vaak nog
lager, passend bij interferentie.
Dit werd bevestigd door bepaling van totaal T4, fT3 of fT4 middels een andere methode.
Conclusie:
Een verdunningsreeks is een geschikte, eenvoudige methode om interferentie door heterofiele antistoffen in de
fT4-assay te onderzoeken.
Evaluatie procedure voor het signaleren van foutief verlaagde fT4 bij TBG deficiëntie
H.N. BUI1, E. ENDERT2, M.M. BUIJS1
Atalmedial Diagnostische centra1, Afdeling Klinische Chemie, Hoofddorp; Laboratorium Endocrinologie2,
Academisch Medisch Centrum, Amsterdam
Inleiding:
Atalmedial verzorgt eerste- en tweede lijns laboratoriumdiagnostiek in de regio’s Amsterdam, Kennemerland en
Leiden.
Dagelijks worden ca. 900 TSH en 460 fT4 bepalingen uitgevoerd op een Architect (Abbott).
Deze methode geeft (enigszins) foutief verlaagde fT4 waarden bij lage TBG concentraties.
Een verlaagd fT4 in combinatie met een TSH concentratie binnen het referentiewaardengebied past echter ook bij
een centrale hypothyreoidie.
Atalmedial heeft een procedure opgesteld om een TBG deficientie uit te sluiten, voordat een patient mogelijk een (uitgebreid) diagnostisch traject in gaat.
Methode:
Indien fT4 7,5-9,0 pmol/l en TSH <10,00 mU/l of fT4 <7,5 pmol/l en TSH <20,00 mU/l (referentiewaarden fT4 10,0-19,0 pmol/l;
TSH 0,28-4,20 mU/l) wordt een fT4 Delfia (AMC Amsterdam; referentiewaarden 10,0-23,0 pmol/l) toegevoegd,
tenzij aanvullende gegevens de TSH/fT4 combinatie reeds kunnen verklaren.
Wanneer het verschil tussen fT4 Architect en Delfia groter dan 5 pmol/l is, worden tevens TBG referentiewaarden
200-650 nmol/l) en fT4 middels dialyse (referentiewaarden 10,0-23,0 pmol/l) toegevoegd.
Resultaat:
In 15 maanden zijn 97 fT4 Delfia bepalingen toegevoegd.
Bij 58% werd geen aanwijzing gevonden voor een foutief verlaagde fT4.
Bij 29% lag de fT4 Delfia wel binnen de referentiewaarden.
Bij 13% was het verschil tussen fT4 Architect en Delfia groter dan 5 pmol/L.
Van deze 13 patienten bleken 10 patienten TBG-deficient te zijn.
Bij de overige 3 patienten berustte de discrepantie op een ander analytisch probleem.
Conclusie:
Deze procedure lijkt geschikt om een diagnostisch traject te voorkomen bij TSH/fT4 combinaties passend bij een
centrale hypothyreoidie die berusten op een analytische probleem, waaronder een TBG deficientie.
Chronic Sheehan syndrome: havoc in disguise
R.E.A. MUSSON, A. van de WIEL, A.Y. DEMIR
Meander Medisch Centrum, Amersfoort, The Netherlands
Introduction:
In contrast to acute Sheehan syndrome, which may manifest with sudden circulatory failure, hyponatremia,
and hypoglycemia, chronic Sheehan syndrome is characterized by pituitary inadequacy resulting in a broad range of vague and aspecific clinical symptoms that may gradually progress for decades until a diagnosis is established, although it is in essence a potentially dangerous condition.
Methods:
We describe a female 53-year old patient, monitored by her GP because of combined dyslipidemia that proved
difficult to manage with statins, and unexplained CK levels invariably around 700 IU/L (30-170), even before statin therapy.
Clinical complaints were limited to increased leg fatigability.
Apart from a slightly reduced eGFR no other lab abnormalities were present.
After referral to an internal medicine consultant, it was found that, although TSH was again well within reference
range, FT4 was <6 pM.
Analytical interference in the TSH assay was excluded; FT4 values were confirmed by dialysis.
When the patient mentioned having received massive transfusion after postpartum hemorrhagic shock 20 years
earlier, her pituitary functions were tested.
Cortisol concentration was <0.02 uM, LH 2 IU/L, FSH 8 IU/L, E2 <0.04 nM, IGF-1 10 ng/mL (74-242), PRL 0.1 U/L, which all points at panhypopituitarism, likely due to pituitary ischemia.
Diagnosis was confirmed by MRI, revealing a virtually empty sella turcica.
Results:
After treatment with hydrocortisone, followed by thyrax suppletion, the patient experienced a spectacular boost
in energy levels, and her CK-value and lipid profile returned to normal.
Conclusion:
An ill-understood constellation of seemingly unrelated aberrant lab values in the context of a relevant patient
history should prompt for closer inspection of pituitary axes, even if screening TSH-values are within reference range and clinical symptoms are very mild.
Vitamine B12 combinatiescreening: actief of totaal vitamine B12 als ingangstest?
P.J. GEUTJES1, E.W.M. KEMNA2, J.M.W. van den OUWELAND1, C.J.A. DOELMAN2
Klinisch Chemisch Laboratorium, Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis, Nijmegen1, Klinisch Chemisch Laboratorium, Medlon BV, Enschede2
Inleiding:
Voor het vaststellen van de vitamine B12-status is het meten van totaal vitamine B12 veelal niet afdoende, gegeven diens beperkte sensitiviteit en specificiteit.
Dientengevolge zijn er verschillende combinatiebepalingen geintroduceerd, waaronder combinatie van totaal vitamine B12 met methylmalonzuur (MMA) (1).
Eerder onderzoek toont aan dat de bepaling van actief vitamine B12 (actief-B12) sensitiever en specifieker is dan de bepaling van totaal vitamine B12 (2).
In deze studie beoordelen we de diagnostische opbrengst van de actief-B12 en MMA combinatiebepaling.
Methode:
Alle 1e-lijns actief-B12 uitslagen geproduceerd door Medlon BV in de periode september 2013 tot september 2015 zijn geanalyseerd.
Bij een actief-B12 tussen 20-35 pmol/l (het grijze gebied) volgde automatisch een advies om MMA na
te bepalen, mits actief-B12 werd getriggerd in het kader van anemie-cascade-onderzoek.
Een actief-B12 <20 pmol/l of een MMA-concentratie van >0,34 ?mol/l werden in deze studie als deficient beschouwd.
Actief-B12 en MMA werden respectievelijk met CMIA (Abbott) en LC-MS/MS (Sciex) bepaald.
Resultaat:
Bij 10% (3273) van alle 34229 aanvragen werd een actief-B12 van 20-35 pmol/l gemeten.
Bij 20% (554) van deze patienten werd MMA nabepaald en bleek ruim de helft hiervan (56%) een normale MMA-concentratie te hebben.
In totaal kon er bij 89% van de patienten een vitamine B12 deficientie worden uitgesloten.
Met een automatische MMA-nabepaling zou dit theoretisch kunnen oplopen naar 94%.
Conclusie:
Het stroomschema met actief-B12 als ingangstest kent een kleiner grijs gebied (10%) ten opzichte van het stroomschema met totaal vitamine B12 (21%) (1), wat impliceert dat er minder MMA-nabepalingen nodig zijn en dus lagere kosten.
Met deze data is echter niet te herleiden hoeveel patiënten met actief-B12 >35 pmol/l een verhoogde MMA-concentratie hebben. Nader onderzoek is hiervoor gewenst.
Literatuur: 1. Geutjes et al. Huisarts Wet. 2015;58:234-7. 2. Heil
et al. Ann Clin Biochem. 2012;49:184-9.
Bron: NVKC april 2016
.