Joanna en opvolgen nodus bij Bethesda II
Geplaatst: 18 aug 2017, 15:09
Hallo allemaal,
ik ben 35 jaar en in april 2016 ontdekte ik een grote knobbel op mijn schildklier. Bij de endocrinoloog dan een punctie laten uitvoeren, deze was volledig geruststellend. Ik moest het jaar erop langskomen voor een nieuwe punctie.
Dit jaar dan was de uitslag van de punctie Bethesda III. Er is dus een verhoogde kans dat de knobbel kwaadaardig wordt. Bovendien kunnen ze eigenlijk pas bij een operatie zien of de knobbel al dan niet goedaardig is. De kans dat hij goedaardig is, is erg groot. Maar ja, het kan natuurlijk altijd toch al kwaadaardig zijn, of later escaleren, zeggen ze. Beter voorkomen dan genezen, is het motto. Mijn schildklier functioneert nog normaal en ik ondervind ook geen fysieke last van de knobbel.
De endocrinoloog stuurt nu aan op een verwijdering van de helft van de schildklier. Tijdens de operatie wordt dan een snel-onderzoek gedaan om te kijken of er kwaadaardigheid in het spel is, zo ja, dan moet de hele schildklier eruit en volgt behandeling met radioactief jodium. Zo neen, dan zou de schildklier voor de helft kunnen blijven zitten, en mogelijks de functie van de schildklier verderzetten zonder het bijnemen van schildklierhormoon. Kans is even groot dat er toch levenslang schildklierhormoon moet worden geslikt. Bij twijfel over de goedaardigheid van de knobbel tijdens het snel-onderzoek zou ook worden geopteerd voor een volledige verwijdering van de schildklier.Een uitgebreider pathologisch onderzoek brengt dan de uiteindelijke uitslag een tijdje na de operatie.
De chirurg, die ik gisteren sprak, zou eerder metéén opteren voor een gehele verwijdering van de schildklier. Dit omdat er ook al cyste-vorming is in de andere helft van de schildklier, en dit dus sowieso zou moeten worden opgevolgd na de operatie. In samenspraak met haar heb ik besloten toch te gaan voor voorlopig slechts een gedeeltelijke verwijdering (tenzij er kwaadaardigheid bewezen wordt of twijfel daarover ontstaat tijdens de operatie), zodat er een kans bestaat dat ik geen medicatie moet bijnemen (levenslange afhankelijkheid van een medicijn schrikt mij erg af...). Al betekent dat wel dat ik dus misschien ooit een tweede operatie moet laten doen, me moet laten opvolgen, en ongerust kan blijven over de staat van de overblijvende helft van mijn schildklier.
Dat er een operatie nodig is, dat is me nu wel ongeveer duidelijk. (hoewel de kans dat het goedaardig is nog steeds veel groter is, maar ja, de onrust is gezaaid...)
Ik twijfel momenteel een beetje of ik wel of niet meteen voor de gehéle verwijdering van de schildklier moet gaan...
Aan de andere kant lees ik dat er tegenwoordig erg snel geopereerd wordt, het bijna een 'trend' is, en zeker niet altijd nodig is... Daarom -onder andere- denk ik; laat me die andere helft maar houden, als die nog goed is en er is geen kwaadaardigheid bewezen.
Een heel belangrijk aspect van mijn twijfels en angst rond de operatie is dat mijn beroep zangeres is.
Dat er een kans bestaat dat mijn stembanden geschaad worden tijdens de operatie, zorgt momenteel bij mij voor slapeloze nachten.De chirurg verzekerde mij al dat zij hier zoveel mogelijk rekening mee zou houden tijdens de operatie, en dat blijvende verwikkelingen aan de stembanden eerder zeldzaam zijn. Maar ze kon ook niet beloven dat er niets mis kon gaan, dat kunnen ze nooit voorspellen, hoe hard ze ook hun best doen de stembandzenuwen te sparen.
Ik heb me aangemeld op het forum omdat ik over deze zaken graag eens van gedachten wil wisselen met mensen die misschien in een gelijkaardige situatie zitten of zaten.
Ik veronderstel dat ik best nieuwe onderwerpen op het forum open over mijn specifieke vragen, maar op deze manier ben ik toch al uitgebreid voorgesteld hier, en als er al iemand hier op dit relaas wil reageren dan mag dat uiteraard.
Beste groet!
ik ben 35 jaar en in april 2016 ontdekte ik een grote knobbel op mijn schildklier. Bij de endocrinoloog dan een punctie laten uitvoeren, deze was volledig geruststellend. Ik moest het jaar erop langskomen voor een nieuwe punctie.
Dit jaar dan was de uitslag van de punctie Bethesda III. Er is dus een verhoogde kans dat de knobbel kwaadaardig wordt. Bovendien kunnen ze eigenlijk pas bij een operatie zien of de knobbel al dan niet goedaardig is. De kans dat hij goedaardig is, is erg groot. Maar ja, het kan natuurlijk altijd toch al kwaadaardig zijn, of later escaleren, zeggen ze. Beter voorkomen dan genezen, is het motto. Mijn schildklier functioneert nog normaal en ik ondervind ook geen fysieke last van de knobbel.
De endocrinoloog stuurt nu aan op een verwijdering van de helft van de schildklier. Tijdens de operatie wordt dan een snel-onderzoek gedaan om te kijken of er kwaadaardigheid in het spel is, zo ja, dan moet de hele schildklier eruit en volgt behandeling met radioactief jodium. Zo neen, dan zou de schildklier voor de helft kunnen blijven zitten, en mogelijks de functie van de schildklier verderzetten zonder het bijnemen van schildklierhormoon. Kans is even groot dat er toch levenslang schildklierhormoon moet worden geslikt. Bij twijfel over de goedaardigheid van de knobbel tijdens het snel-onderzoek zou ook worden geopteerd voor een volledige verwijdering van de schildklier.Een uitgebreider pathologisch onderzoek brengt dan de uiteindelijke uitslag een tijdje na de operatie.
De chirurg, die ik gisteren sprak, zou eerder metéén opteren voor een gehele verwijdering van de schildklier. Dit omdat er ook al cyste-vorming is in de andere helft van de schildklier, en dit dus sowieso zou moeten worden opgevolgd na de operatie. In samenspraak met haar heb ik besloten toch te gaan voor voorlopig slechts een gedeeltelijke verwijdering (tenzij er kwaadaardigheid bewezen wordt of twijfel daarover ontstaat tijdens de operatie), zodat er een kans bestaat dat ik geen medicatie moet bijnemen (levenslange afhankelijkheid van een medicijn schrikt mij erg af...). Al betekent dat wel dat ik dus misschien ooit een tweede operatie moet laten doen, me moet laten opvolgen, en ongerust kan blijven over de staat van de overblijvende helft van mijn schildklier.
Dat er een operatie nodig is, dat is me nu wel ongeveer duidelijk. (hoewel de kans dat het goedaardig is nog steeds veel groter is, maar ja, de onrust is gezaaid...)
Ik twijfel momenteel een beetje of ik wel of niet meteen voor de gehéle verwijdering van de schildklier moet gaan...
Aan de andere kant lees ik dat er tegenwoordig erg snel geopereerd wordt, het bijna een 'trend' is, en zeker niet altijd nodig is... Daarom -onder andere- denk ik; laat me die andere helft maar houden, als die nog goed is en er is geen kwaadaardigheid bewezen.
Een heel belangrijk aspect van mijn twijfels en angst rond de operatie is dat mijn beroep zangeres is.
Dat er een kans bestaat dat mijn stembanden geschaad worden tijdens de operatie, zorgt momenteel bij mij voor slapeloze nachten.De chirurg verzekerde mij al dat zij hier zoveel mogelijk rekening mee zou houden tijdens de operatie, en dat blijvende verwikkelingen aan de stembanden eerder zeldzaam zijn. Maar ze kon ook niet beloven dat er niets mis kon gaan, dat kunnen ze nooit voorspellen, hoe hard ze ook hun best doen de stembandzenuwen te sparen.
Ik heb me aangemeld op het forum omdat ik over deze zaken graag eens van gedachten wil wisselen met mensen die misschien in een gelijkaardige situatie zitten of zaten.
Ik veronderstel dat ik best nieuwe onderwerpen op het forum open over mijn specifieke vragen, maar op deze manier ben ik toch al uitgebreid voorgesteld hier, en als er al iemand hier op dit relaas wil reageren dan mag dat uiteraard.
Beste groet!