Verhogen medicatie

[elizabeth27]

Mijn streef tsh is geloof ik nu zo n beetje tegen de 1 aan maar ik vind het belangrijker hoe ik mij voel. Het laatste jaar is er weinig peil op te trekken aan de hand van mijn uitslagen.

Ik hop wat heen en weer, de periode hiervoor keer op keer verhogen en nu sinds 2 weken aan het verlagen.

[elizabeth27]

Hele, onrustige week zelfs op mijn werk had ik dat.....
Zo niet leuk. Vanmorgen ook maar sinds vanmiddag voel ik mij weer redelijk oke wat heel fijn is. Het kost zoveel energie om jezelf dan door de dag te loodsen.

Met wat mazzel is het over een week meer of min gestabiliseerd. Ook het werken van een extra dag vorige week en deze week ook nog een studiedag op mijn niet werkdag hakken er nog extra in fysiek

Het kliertje mag wel weer eens wat minder klieren, ik ben er meer dan aan toe!

[elizabeth27]

Nu ik het drie weken slik, begin ik sinds 2 dagen me wat beter te voelen. Meer uit mijn hoofd is zo prettig! Meer rust in mijn lijf ook.

Woensdag over 2 weken ga ik weer bloed laten prikken en dan hoop ik dat de dosering zo kan blijven als dat ie nu is.
Ben wel een keertje klaar met verhogen of verlagen. Omdat ik daar altijd minstens 3 weken heel veel last van heb.

Rustiger vaarwater en een beetje mee kabbelen, is zoveel fijner. Sinds eind december heb ik nog 1 keer in de week een vitamine b12 injectie en dat gaat goed. Zo nodig kan ik meer zetten in de week.

Woensdagmiddag afspraak met de ha. was afgelopen week zo klaar met alle klachten dus wel even fijn om te kunnen sparren.

Dus blij dat t weer meer de goede kant op lijkt te gaan

[Marjan1978]

Ben heel benieuwd hoe het nu met je gaat. Zit in een bijna vergelijkbare situatie en herken jouw klachten heel erg.

[elizabeth27]

Vorige week na drie dagen, sloeg het helaas weer om
4 zware dagen, had gelukkig een afspraak met de ha. me toch laten doorverwijzen naar een psychosomatische fysiotherapeut. Hadden we al eerder besproken maar toen wilde ik nog eerst de uitslagen van mijn schildklier afwachten.
Vanwege hyper en weer moeten verlagen van medicatie heb ik dat toen nog even on hold gezet.

Maar ik merk heel erg nu dat ( heb net weer 2 oké dagen achter de rug) dat ik t niet meer kan handelen als t dan weer om slaat. Gelukkig weet ik wel dat ik door de weerstand heen moet breken maar leuk is anders.
Ik ben nu 4 weken aan het verlagen en toen t vorige week 3 dagen goed ging, dacht ik, zie je wel daar komt de omslag! ( Is meestal na 3 weken als ik verhoog of verlaag)

Fysiek gaat t verder gelukkig wel en ik heb ook voldoende energie. Ben al bijna 10 jaar door de overgang heen.
Ik heb wel eerdere periodes gehad van me depressief voelen maar nooit zo vaak en zo lang als nu.

Heb wel t gevoel dat de vele stres die ik de afgelopen jaren heb gehad ergens een rol mee spelen. Mijn lijf staat voordurend onder hoogspanning en die enorme weerstand, het meteen van de rel raken, het overal tegenop zien. Paniek die door je heen giert.... Pffffff Op goede dagen is het vaak een ruis ver weg, kan ik alles aan, geniet ik heel erg, heb ik heel veel positieve energie.

Ga dinsdag over een week voor de schildklier weer prikken en zit erover na te denken om weer 2 keer in de week vitb12:te gaan spuiten.

Had gehoopt na 30 jaar al met dit bijltje te hebben gehakt dat t beter zou gaan. Was ik wel een keertje aan toe.
Het niet uit je hoofd komen. Alleen als ik mezelf fysiek heel moe maak dan doven de alarmlichtjes in mijn hoofd.

Voor jou ook sterkte!

[Marjan1978]

Wat supervervelend, zeg….dat schommelen. En heel herkenbaar: denken dat je het ergste hebt gehad en dan weer terugvallen.

[elizabeth27]

Hier gaat t sinds deze week een stuk beter. Was ook wel prettig want ik had een drukke, intensieve week .
Het is inderdaad allemaal iets van de lange adem.
Dinsdag ga ik bloed prikken. Wat heel fijn is dat ik nu een week vakantie heb. Rust pakken en niet teveel plannen.

Zo fijn om je weer min of meer normaal te kunnen voelen.
Heb goede hoop dat de kentering nu echt is ingezet. Als ik mij zo blijft voelen, ga ik zeker niet sleutelen aan mijn medicatie.

[Marjan1978]

Wat fijn voor je! Ik hoop voor jou dat het doorzet. Ik ben nu bijna een week verder met verlagen. Voel me nog steeds niet zoals ik zou willen, maar het lijkt een beetje stabieler te worden. Toch zou ik het liefst een maand verder in de tijd willen stappen. Ik mis mezelf. Ik hoop dat ik me komende weken nog beter ga voelen en dan echt weer een beetje mezelf wordt. Ik merk dat ik de angsten echt wel het allervervelendste vind en het slecht slapen. Ik zou zo graag weer eens een goede nacht maken….

[elizabeth27]

Hi Marjan,

Ik snap je helemaal! Een stap in de tijd maken, zou echt heel fijn zijn als dat kon. Hier gaat t de laatste 2 dagen wat wisselvallig maar minder erg dan de zwarte dagen eerder.
Ik zie dat maar als positief. Heb nu vakantie en probeer mijn ding zoveel mogelijk te blijven doen.

Dat jezelf missen, is ook heel herkenbaar. Je leeft maar niet op de manier die je zou willen en die bij je past. Er is een vreemdeling in je gekropen die nu opeens de dienst uit maakt of je het leuk vindt of niet. Die voelt zich vaak zo thuis dat het moeilijk is m weg te krijgen.

Morgen bloed prikken, ben heel benieuwd! Of misschien ook wel niet. Voor mijn gevoel zit ik wel op de goede weg, fijn als de bloeduitslagen ook dat beeld illustreren.
Zoals ik al eerder schreef, het is een weg van de lange adem.

Slecht slapen is echt heel erg vervelend! Weet ik van eerdere periodes. Gelukkig heb ik daar nu geen last van.
Ik hoop voor jou dat je weer een betere nachtrust zult mogen krijgen. Heb je heel erg nodig bij alles wat er speelt.
Sterkte!

Lieve groet, els

[Marjan1978]

Ben heel benieuwd naar je waardes morgen. Hoop voor jou dat het gauw de goede kant opgaat en dat hoop ik voor mezelf ook. Afgelopen zaterdag zag ik het even niet meer zitten. Het liefst wilde ik s morgens in bed blijven liggen en net zo lang daar blijven totdat alles weer ‘normaal’ is. En dan bedoel ik vooral in mijn hoofd, want vermoeide benen en trillen en zweten dat overleef ik nog wel. Maar de angst en het nergens plezier in kunnen hebben en ook het nog nergens zin in hebben zijn hels. Ik had een lunchafspraak met vriendinnen en ik heb niks anders kunnen doen dan huilen. Ook de rest van de dag kon ik daar niet meer mee stoppen. Mijn geduld wordt zo enorm op de proef gesteld….gisteren en vandaag was ik wel weer wat rustiger en positiever, maar verder…..ik heb nog 2 kleine meiden (8 en 4 jaar) en ik ben er niet voor ze, zoals ik gewend ben. Nu 1 week verder na verlaging van euthyrox…..nog een aantal weken te gaan…