Voorstel ronde en een vraagje

[RiaVeerman]

Hoi Kiek!

Ik heb weer bloedgeprikt en Tsh is: 2,8 en Ft4 is: 12
Ft3 prikken ze nooit maar is nu wel geprikt en is 0,8.

Wat vind jij hiervan?

[Kiek]

Hallo Ria,

Je FT4 van 12 pmol/l is te laag in vergelijking met je vorige waarden.
Er zou bij zo'n lage FT4 van 12 een bijbehorende TSH moeten staan van ca. 6.5 mU/l.
Daarom is de hoogte van 12 pmol/l met een TSH van 2.8 best typisch.
Je had onlangs een FT4 van 13 met een TSH van haast 5 pmol/l (4.9).
Heb je in de ochtend in hetzelfde lab geprikt? Of misschien op een ander tijdstip?

Weet je de referentiewaarden van de FT3?
Ieder lab heeft weer andere normaalwaarden.

Als je in hetzelfde lab prikt, dan lijkt het er op dat je schildklier dus nog wat FT4 aanmaakt (nu 12 pmol/l).
Het is te laag als het lab- prik- en tijdritueel hetzelfde is als vorig jaar.
Dan heb je gemiddeld ca. 15.5 pmol/l nodig.
Drie pmol/l is een te groot verschil.

Met vriendelijke groet,
Kiek

[RiaVeerman]

Hoi Kiek,

Ik ben 4 uur later gaan bloedprikken dan vorige keer. Volgens mij had je vorige keer gezegd dat ik op een ander tijdstip moest gaan. Ik heb bij hetzelfde lab geprikt. Volgend de assistent van de huisarts is dit helemaal dik in orde. heb je een advies voor me? T 3 is nooit eerder mee geprikt.

[Kiek]

Hallo Ria,

Het is in ieder geval niet dik in orde, zoals de assistente beweert.
Je FT4 is laag.
Het stofje TSH voel je niet.
Dat is een werksignaal van je lichaam dat aangeeft hoe het staat met jouw FT4, of er meer of minder behoefte is aan FT4.
In Noord-Holland zijn regio's waar de ondergrens van FT4 12 pmol/l is.
Misschien maak jij ook gebruik van een lab met deze ondergrens.
Begrijp dat je gevoel draait om de hoogte en capaciteiten van de vrije thyroxine in je bloed.

Het is niet gemiddeld dat FT4-waarden over 24 uur zo golven, dat ze de 16 en de 12 pmol/l bij één persoon zouden kunnen halen in een stabiele situatie.
Het zou wel kunnen zijn dat je ergens misschien eens geprikt hebt vlak na het slikken van levothyroxine.
Dat geeft in de slikopname-dynamiek een kunstmatig hoge FT4 aan.

Je FT4 van 12 pmol/l (geprikt 24 uur na laatste levothyroxine) beschouw ik als te laag bij een set point van ruim 15 pmol/l.
Het is nogal een kunstmatige verlaging door maar liefst 24 uur geen levothyoxine in te nemen.
Dus abnormaal.
De assistente heeft het mis.

Probeer je eigen schildklierwaarden-grenzen te herkennen.
Zodat je zelf kunt aangeven wat goed en niet-goed is.
Het lab is er uitsluitend voor objectivering van je gevoel.
Niet om te bepalen wat jij nodig hebt.

Hartelijke groet,
Kiek

[RiaVeerman]

Goedemiddag Kiek,

Ik voel me de laatste week alsof ik niet op gang kan komen. Dat is niets voor mij, ik bruis altijd van energie. Dus ik wil dit wel graag in de gaten houden inderdaad. De huisarts zei dat ik over 3 maanden nog eens moet prikken. Is dat niet te lang?

[Kiek]

Je merkt wel of je door de bodem zakt of niet.
Niet een dag of wat moe, maar een gevoel van chronisch bedtijd.
Dat herinner ik me als dat typische gevoel van moe zijn.

Het lastige is dat de norm 'vermoeid' verschuift.
Tussen erg moe en een beetje moe en weer andersom is niet veel verschil.
Niet alleen je lijf is aangedaan, ook je hersencellen worden neergetrokken.

Tegen de tijd dat jij vindt dat het te lang duurt, trek je bij je huisarts aan de bel.

Sterkte!
Kiek

[Jola]

Dag mede-schildklier "collega's",

Dank voor het accepteren van mijn aanmelding. Ik ben Jola, 51 jaar, 2 volwassen dochters in NL, ik zelf ben woonachtig in de prachtige Franse Alpen met mijn man Reinout en ik heb de ziekte van Graves.

Mijn verhaal:
In 2015 toen wij net ons huis kochten in de Alpen bleek dat ik ziek was. Dit was opgemerkt door mijn schoonmoeder toen we hier samen op vakantie waren en zij tegen me zei in de keuken "Jola wat zie je er slecht uit!", best shocking om dat te horen. Diezelfde ochtend stond ik nog voor de spiegel en maakte ik mezelf wijs dat ik er nog prima uitzag voor mijn leeftijd, slank, geen rimpels, geen grammetje te zwaar, etc. De werkelijkheid was dat ik zo'n 10 kg was afgevallen in korte tijd, mijn wangen waren ingevallen, m'n borsten leken op 'thee-zakjes' (aldus mijn man). Tijdens een wandeling naar de top van een berg - waar ik normaal altijd voorop loop - liep ik nu achteraan en leek het alsof mijn benen in betonblokken waren gegoten. Doorzetter die ik ben had alles eruit gehaald wat erin zit en toch de top gehaald, maar ik was geen knip voor de neus waard toen ik weer beneden kwam.
Eenmaal terug in Nederland - me niet realiserend dat er iets mis was met me - zag m'n man mij krabben aan m'n scheenbenen. Het bloed liep eruit en de korstjes van voorgaande krab sessies waren zichtbaar. M'n hartslag was in rust 's morgens ruim over de 100. Op dinsdag zat ik bij de huisarts, woensdag bloed prikken, donderdag bij internist en weer terug naar huis met beta-blokkers, Strumazol en Euthyrox.
Het instellen duurde langer dan normaal blijkbaar en na een jaar of twee mocht ik overal mee stoppen. De schildklier werkte weer als normaal en ik kon door met mijn bestaan. Dat wil zeggen, door de ziekte ben ik veel gezonder gaan leven, meer bewegen, gezonder eten, op tijd naar bed (ik wilde nog wel een werken tot in de nachtelijke uurtjes).
Toen Covid uitbrak en iedereen vanuit thuis moest werken, was ons huis in NL verkocht en zijn we in Frankrijk gebleven. Na lange tijd uiteindelijk een vaste huisarts en dan is het normaal dat je wat tests laat doen, even helemaal wordt doorgelicht. Daaruit bleek dat mijn Graves weer op z'n retour was - recidive. Balen, mezelf er maar bij neergelegd en weer in de medische mallemolen - en dat ook nog eens op z'n Frans. Ziekte van Graves => Maladie de Basedow. Inmiddels Iratherapy (radioactief Jodium) behandeling in september gehad en nu ben ik hypo ipv hyper. Ben nu aan het instellen met Levothyrox (= Euthyrox). Ik moest starten met 75 mcg, maar ik heb de arts ervan kunnen overtuigen dat ik meer nodig heb, vorige instelperiode duurde ook veel langer wegens een hogere dosis (137,5 mcg), dus nu gestart met 100 mcg. Het voelt nog steeds alsof ik op de handrem sta, over 4 wkn bloedprikken en dan zullen we het weten.

Mijn vraag:
Ik zoek op het forum naar berichten over de ogen. Het is gelukkig niet zo dat mijn ogen eruit ploppen, maar ik heb blijkbaar wel een hele lichte variant daarvan. Mijn probleem is dat het linkeroog traant, het gebeurt dagelijks en er is geen pijl op te trekken wat de trigger is. Het kan waaien, niet waaien, koud zijn / niet koud zijn, warm zijn / niet warm zijn. Het is vooral heel erg irritant. Ik ben erg sportief, heb een Samojeed (een trekhond) die ik ofwel voor me zet tijdens de wandeling, voor m'n MTB in de bossen of voor m'n ski's. M'n traanoog zorgt ervoor dat ik door een glas water moet kijken en dat de huid rondom m'n oog droog en geïrriteerd is. Heeft iemand anders daar ook ervaring mee en er wat aan kunnen doen?

[Fiene]

Hoi,

Heb je kunsttranen? Onlogisch genoeg helpt dat wat tegen het tranen. En selenium slikken en zonnebril dragen buiten is wat de artsen hier aanraden. Succes! En wat een avontuur zo in de Alpen!

[Kiek]

Welkom, Jola,

Wat een pech dat je ogen de neiging lijken te hebben te reageren op je Graves.
Een signaal van de oogziekte is het opzetten/dikker worden van het achterliggend weefsel in je oogkas.
Dat kan chirurgisch gecorrigeerd worden.

Het eerste dat ik ooit zag bij een dierbaar familielid met een schildklierziekte waren de dikkere wallen.
Uiteindelijk bleek de oogziekte zich voornamelijk in één oog te ontwikkelen.
Er zijn tot nu toe geen geneesmiddelen die de zwelling tegengaan.
Misschien loopt het bij jou met een sisser af.

Je schrijft hier in het set point-hoofdstuk van het forum.
Ben je geïnteresseerd in je schildklierwaarden?

Met vriendelijke groet,
Kiek