Lichamelijke klachten bij hoge en lage TSH/FT4

[JD1640]

Waarom heeft de ene persoon met een lagere TSH en FT4 (subklinisch hypothyreoïdie) soms heel veel lichamelijke
klachten terwijl andere personen waarvan de waarden veel hoger zijn ( hypothyreoïdie)soms veel minder klachten ervaren?

Dit voor de diagnose vastgesteld wordt, en er gestart wordt met de medicatie.

[Kiek]

Ieder mens is verschillend, en ieder mens reageert anders onder dezelfde condities.

Ik denk dat bij mensen met een subklinische hypothyreoïdie de schildklierhormonen vaak rondom een te laag niveau blijft hangen.
In plaats dat een gewone kortdurende vermoeidheid overgaat, blijft die vermoeidheid (en andere typische hypoklachten) bestaan.
Je bent je zeer bewust van die veranderingen.

Met een fikse hypothyreoïdie zak je langzaam verder weg in een soort van lethargische staat.
Vaak een proces van jaren. Slechts het noodzakelijke gebeurt. Niet meer.
Vroeg naar bed, 's middags slapen, sociale toestanden tot het allerzuinigste minimum beperkend.

Boeken las ik niet meer. Zaterdagse cryptogram begreep ik niet meer.
Mijn toen puberkinderen hadden een zeer grote mate van vrijheid.
Hoewel verbaasd over activiteiten van mijn leeftijdgenoten, vond ik mijn leeftijd de boosdoener.
En ook hier: iedereen is verschillend. Ik heb altijd veel slaap nodig gehad. Anderen niet.
Iemand merkte op dat ik een dikke hals had. En toen kwam Thyrax.

Naarmate de situatie normaliseerde, verdwenen symptomen die ik tijdens de hypothyreoïdie niet opgemerkt had.
Zo verbeterde mijn gehoor, ik kon weer rennen, en verdwaalde niet meer.
En nog een heleboel dingetjes daarbij.

Bij een subklinische hypothyreoïdie ben je je bewust van de malheur.
Bij een fikse hypo is die bewuste fase voorbij. Je hersencellen delen het tekort.

[JD1640]

Dank je wel Kiek voor de duidelijke uitleg.

Vandaar dat ik het ook zo ervaar. Weet nog goed hoeveel
energie ik had. Niets was te gek, alles kon ik en deed ik. Totdat......

Elke dag vechten tegen mijn eigen lijf, zo voel ik het op dit moment.

Gaat het weer helemaal goedkomen vraag ik mij dan af?

Of zullen wij sk patiënten altijd maar keuzes moeten blijven maken wat je wel kan doen en niet?

Moet opnieuw leren leven lijkt wel

[Johanna]

Ja dat is raar he?? Ik denk dat het zoals Kiek al schreef volstrekt individueel is.

Wel denk ik dat de duur van de subklinische hypothyreoide er toe doet. Hashimoto kan een zeer langzaam sluipend effect hebben. Als je maar lang genoeg ook iets te weinig schildklierhormoon aanmaakt krijg je uiteindelijk echt klachten.

Ikzelf werd echt ziek bij subklinische waarden die (zoals bleek toen ik een uitdraai van mijn labuitslagen vroeg) een jaar of 5 praktisch gelijk bleven? Wel waren die geprikt omdat is zo moe kon zijn Ik kreeg te horen dat "alles goed was" . Ook werd mij een jaar of 2 later aangeboden "of ik misschien anti depressiva wilde" Toen ik aangaf dat ik " mij zo vervelend en zo slecht kon voelen " !!?? Ik denk dat er vaak symptoombestrijding plaatsvind. de arts kijkt niet naar het totaal plaatje.

En dan (juist omdat het zo sluipend gaat) ga je onbewust dealen met je comstitutie. Ongemerkt lever je in? Pas toen ik mij weer beter ging voelen merkte ik : verhip ik hoor de bomen ruisen???(hoorde ik dat niet meer ???!). En vroeg ik mij af : waarom heb ik geen blblotheekpas meer? Wanneer ben ik gestopt met lezen???!

Terwijl mijn oudste zus bij een TSH van 35 wat toevallig werd ontdekt nergens last van had?

Het is een raar ding die schildklier!

Groet Johanna.

[JD1640]

Heel herkenbaar Johanna.
Bij mij ging het nl. Precies zo.

Dank voor je reactie